Op klomphoogte beleefden we een frisse start. Het kwam net niet tot vorst aan de grond.
De lage minimumtemperaturen zorgden ervoor, dat de gemiddelde temperatuur over 30 dagen in het veel te warme 2023 zowaar te koud waren voor de tijd van het jaar.
Ten tijde van de klimaattop in Kopenhagen kon je op natuurijs schaatsen.
Wat dat aangaat aangaat was de klimaattop in Dubai teleurstellend te noemen. Fokke en Sukke weten dit uitmuntend te formuleren.
In de veronderstelling, dat we pas om kwart over 9 met de "Krasse knarren" konden gaan schaatsen, fietste ik in de frisse buitenlucht naar IJshal De Vliet. We konden echter al om 9 uur het ijs op, zodat we om 5 over 9 met een groepje van 6 "Krasse knarren" de eerste 4 rondjes onder leiding van Wierd Wagenmakers het eerste blokje van 4 rondjes af maakten.
Bij de 8 rondjes was het peloton al verdubbeld. Uiteindelijk reden er een kleine 20 "Krasse knarren" op de gezellig drukke baan met goed glijdend ijs.
Pas toen ik 5 kilometer kilometer op kop reed, ging het schaatsen bij mezelf lekker. In het begin kon ik het peloton niet bijhouden. Maar goed, verder dan 125 meter ben je nooit van elkaar verwijderd. Een geruststellende gedachte.
Doordat er aardig hard doorgereden werd, konden we de 25 kilometer afronden voordat de uitgestelde dweilpauze van kwart over 10 begon. Zodoende konden we met een behoorlijk grote club "Krasse knarren" gezellig konden bijkletsen bij de koffie, thee en warme chocolademelk in de kantine.
Van Bauke en Wierd had ik een exemplaar van De Volkskrant gekregen. Eén van deze gaat vanmiddag op de brievenbus naar Asturias.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten