Kerststol

De meteorologische winter is geruisloos overgegaan in de winter.

Nou ja, winter....

Nou ja, geruisloos....

Nu weten we van Johan Cruijff, dat elk nadeel zijn voordeel heb.

Door de storm werden de regenbuien keurig naar het oosten van het land verdreven.

Met de wind zijtegen fietste ik naar IJshal De Vliet, waar we met 20 "Krasse knarren" aan de laatste piramide van 25 kilometer van 2023 zouden beginnen. Bij binnenkomst hoorde ik van één van de ijsmeesters, dat er een lift kapot was, waardoor beneden niet gedweild kon worden. Zodoende bleef de dweil van 9 uur achterwege.
We begonnen onder leiding van Wierd Wagenmakers aan de serie van 4 rondjes. Met telkens 4 rondjes erbij werkten we toe naar de 20 rondjes, die ik voor mijn rekening nam. Een goede training voor de Oliebollenmarathon van 31 december, wanneer ik als gangmaker 100 rondjes op kop van het middelste peloton mag rijden.

Met de vorm zit het wel goed. Ik reed weer beter dan een paar weken geleden. De dip na de griep is weer overwonnen. 
De "Krasse knarren" kachelden lekker door, zodat we klaar waren voor de dweilpauze van kwart over 10, die per 1 januari 2024 verleden tijd zal zijn. Dan wordt er om 9 uur gedweild en om kwart voor 11. Binnen anderhalf uur zijn we normaal gesproken wel klaar.

In de kantine was het door het Kerstontbijt zeer druk. Desondanks wisten we een Stammtisch stukje bij beetje tot een plek te maken, waar de "Krasse knarren" gezellig keuvelend konden genieten van de kerststol, die ik als vrijwilliger van de ijshal had gekregen.

Het met uitzicht op het zwembad deels in het water gevallen delen van de chocoladeletters met Sinterklaas werd zo goedgemaakt.

Immers, gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Dat geldt ook voor een kerststol....