Na 2 Kerstdagen begon het Kerstvakantieschaatsen. Als coördinator zorgde ik ervoor, dat ik op tijd aanwezig was. De wekker stond dan ook op half 7.
Om kwart over 8 betrad ik de entree, waar ik de consumptiebonnen voor de vrijwilligers regelde en naar de ijsmeesters wandelde om de kleedkamer en de opslagruimte voor de hesjes te openen. Normaal gesproken zijn we met 2 coördinatoren, maar ik wist al een maand, dat ik er vandaag alleen voor stond. En dan is er ineens heel veel te regelen.
Zo werd ik aangeschoten door de ijsmeesters, die verbaasd waren, dat de shorttrackers kussens langs de boarding plaatsten op de helft van de ijshockeybaan. Dit was conform de afspraak met de IHCL-ers, maar het was niet doorgegeven aan de ijsmeesters.
Ik kon niet anders dan het boetekleed aantrekken. Om herkenbaar te blijven, trok ik het clownspak daar overheen....
Terwijl ik met de kleding bezig was, ontging mij iets.
Degene, die de training van het kunstschaatsen zou geven, was inmiddels langs mij heen geglipt en had een plekje op de ijshockeybaan gevonden. Ik overlegde met haar, want zij was op de funbaan gepland. Ik besloot om als proef de kinderen met rekjes ook op de ijshockeybaan te laten rijden en de beginners zonder rekje naar de funbaan te verwijzen.
Met 20 kinderen en 3 andere trainers begonnen we daar aan de schaatsles op Derde Kerstdag. Met een keur aan oefeningen legden we de basis voor de schaatstechniek. Zo wandelden we, reden we op fietsen en racefietsen en lieten we de kinderen flink stampen.
De kunst is om de kinderen met verhalen dezelfde oefeningen te laten herhalen, zonder dat ze er erg in hebben. Zo kwamen ook de balansoefeningen aan bod. Voor het schaatsen heb je een zeker evenwicht nodig is. Als je uit balans raakt, gaat het niet goed.
Het was al met al een leuke les, waarbij je kon zien, dat de kinderen flinke vorderingen gemaakt hadden. Mogelijk had het er mee te maken, dat de funbaan een meter of 15 langer is dan de breedte van de ijshockeybaan. Zo hoefden ze niet al te remmen, als ze net op snelheid waren gekomen.
Na afloop ging ik na het opruimen van de spullen nog een half uur schaatsen op de 250-meterbaan. Daar reed ik een tijd met "Krasse knar" Wierd Wagenmakers en de oudste dochtert van Jos en Marieke Dohle op, waarna ik thee dronk met onder andere Jan van Schie en Joost Wösten.
Op weg naar huis was het droog en behoorlijk warm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten