We werden om half 8 wakker. Na gisteren bij mijn schoonouders gegeten te hebben en na de Kerstnachtdienst van de Ekklesia, hadden we thuis de kerststol aangesneden en warme chocolademelk gedronken, voordat we onder de wol gingen.
Na het kerstontbijt utterden we nog wat, voordat we rond het middaguur naar de volkstuin fietsten om wat winterpostelein te plukken. We zagen ook paddenstoelen staan, die we niet herkenden. 
Het bleek het gewoon donsvoetje te zijn. Het zwerk was trouwens vol met gewone donzen wolken. Op wat licht gespetter na was het verder een droge dag.
Het was trouwens de op twee na warmste Eerste Kerstdag sinds het begin van de metingen in 1900.
Vanaf de volkstuin fietsten we naar Lentevreugd, waar we een kerstwandeling zouden maken.
De 10 millimeter neerslag, die gisteren naar beneden was gekomen, was duidelijk terug te zien.
Aanvankelijk hadden we daar geen last van. Sterker nog, we liepen zelfs nog even in het zonnetje.
Over de betonnen platen kuierden we naar de uitkijkpost.
Hier stonden 2 brede borden met alle op Lentevreugd voorkomende vogels.
Dat dit slecht een momentopname was, bleek binnen een kwartier. We vervolgden onze wandeling en kwamen een man met een enorme telelens tegen.
"Een bijzondere vogel gezien?", opperde ik.
"Toen ik aan kwam rijden, zag ik een groepje koereigers. Nadat ik mijn auto geparkeerd had, zag ik ze echter wegvliegen", antwoordde de vogelaar.
De koereiger staat niet op het vogelbord!
Wij vervolgden onze weg, maar het werd steeds drassiger. Daar we zonder natte poten, keerden we terug op onze schreden. Een ander pad namen we niet, daar er nog het een en ander gedaan moest worden in de keuken met het oog op Tweede Kerstdag.
Ook pensionado's kennen het klokje van gehoorzaamheid....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten