De handrem van de fiets van mijn vrouw had een klein mankement. Als ze haar stuur ver naar rechts deed, schoot de remkabel uit de hendel en zat de rem vast. Dat was dan te verhelpen door de kabel weer handmatig terug te leggen. Daar ik op weg naar IJshal De Vliet langs Fietsenmaker Van Vliet kwam, reed ik er op de fiets van mijn vrouw heen.
Binnen een minuut was het probleem opgelost. De remmen waren een paar weken geleden vervangen en daar zat het euvel. Er was bij de achterrem ruimte gemaakt en die ruimte zat daar nog steeds. Hierdoor was de ruimte aan de voorzijde te krap. Een kleine handeling en het probleem was opgelost.
De kabelhuls hoefde niet te worden vervangen. Mijn plan om van de Leidseweg naar IJshal De Vliet te lopen verviel. Zodoende was ik vroeger dan gebruikelijk op de 250-meterbaanom met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen.
Met een peloton van 12 schaatsers begonnen we aan de piramide van 25 kilometer, waarbij we in één bocht uitzicht hadden op een grote groep vrijwilligers van de IJshal. Zij waren uitgenodigd voor het vrijwilligersontbijt, waarvoor ik ook een uitnodiging gekregen had, maar mijn plek was op dat moment in het peloton.
Het schaatsen ging na de verkoudheid opvallend makkelijk. Technisch liep alles goed en dan komt de snelheid vanzelf. Slechts eenmaal moest ik een gaatje laten vallen. Een nieuwkomer, die binnenkort in Leiden komt wonen en voorheen altijd op de ijsbaan in Deventer trainde, reed net wat sneller dan mijn maximumsnelheid.
Na de koffie en de thee met prachtige verhalen over de Tocht der Tochten, fietste ik met matige wind naar huis. Daar ik mijn hardloopschoenen nog aan had, ging ik mijn duurloop toch maar even maken. Ik liep een rondje Stevenshof van 6 kilometer. Met de 25 kilometer schaatsen en de 10 kilometer fietsen had ik toch een kleine wintertriatlon afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten