Gisterenavond kwam er bezoek uit Spanje. Daarvoor hadden we om half 11 wel een wandeling naar station De Vink over.
Na even bijgepraat te hebben met Siebe en Ana, zochten we de slaapkamers op. Vanmorgen om kwart voor 7 ging de wekker. De training van de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet stond op deze wisselvallige dag op het programma. 
Even wisselvallig was mijn schaatsen. Het ene moment liep het lekker, het volgende moment voelde ik, dat ik de afgelopen dagen een aardig duurblok had afgewerkt.
Meteen na de 25 kilometer schaatsen fietste ik naar huis, waar ik nog even wat boodschappen moest halen voordat ik me kon douchen.
Om 1 uur kwamen mijn schoonouders met Ada's oudste broer lunchen. Het was een gezellige maaltijd. Na de vaat fietste ik voor de tweede keer naar IJshal De Vliet. Ditmaal voor de training van de IJVL. Er waren 9 kinderen in mijn groep, waaronder een proeflesser. Het was een leuke training. Meteen na afloop fietste ik naar huis, waar ik een huis vol visite had.
De kleinzoons waren aan het spelen voordat we aan tafel konden. De pannenkoeken vonden gretig aftrek. Maar het meest bijzondere was, dat voor het eerst sinds de Kerstvakantie van 2022 het hele gezin was. Het klinkt heel gewoon, maar met familie in Asturias zie je elkaar niet bepaald iedere dag.
Deze momenten koesteren we.
Februari was trouwens 4 graden te warm en kletsnat.
Ondanks de ziekte kwam ik toch nog op 632 fietskilometers. Maar zoals alles in het leven: het is zoals het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten