Voorhoofdsholte

Gisteren ging ik 's avonds op tijd naar bed. Goede nachtrust is een uitstekend medicijn. Dus lag ik om half 10 in bed, waar de slaap al snel kwam. Voor het eerst in ruim een week had ik geen last van mijn kaakholtes. Eindelijk pijnvrij.
De vreugde was echter van korte duur, want 's nachts voelde ik mijn voorhoofdsholte. Na het toiletbezoek liep ik naar de kast met sportkleding en haalde een dunne fleecemuts uit de la. Vandaag was het geen zaak om het hoofd koel te houden, maar juist warm.

Mijn vrouw vertrok vanmorgen voor een oppasdienst op onze kleinzoons. Voor mij was dit een brug te ver. Ik deed thuis wat huishoudelijke klussen en las veel. Op het warmst van de dag ging ik een kilometer of 3 wandelen.

Bij thuiskomst nam ik een warme maaltijd, waarna ik mijn sportkleding aantrok. Goed ingepakt fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik de combinatie van kinderen van de IJVL en buitenschoolse sport lesgaf.
De nadruk lag op het verlangen van het glijmoment, de armzwaai in als zijn vormen, de bocht en hoe je deze NIET moet rijden. Als je naar rechts gaat hangen, dan ga je naar rechts. 

Dit principe bleek op het rechte eind de slalom voort te brengen. En van daaruit is het terugsturen goed uit te leggen.

Als je rechtuit schaatst, doe je dit zo lang mogelijk, waarna de zijwaartse afzet de kers op de taart is. Naarmate de les vorderde, voelde ik, dat minder slap was dan de afgelopen dagen. De fleecemuts onder de helm was toch wel lekker warm.
Hopelijk ga ik na twee weken eindelijk opknappen van de hardnekkige verkoudheid. Dan kan ik eindelijk beginnen om de achterstand in het trainingsschema van de wintertriatlon weg te werken.