Trappen

Het is een verschijnsel, dat bij veel marathonlopers bekend is: de dagen daarna is traplopen niet je favoriete bezigheid. Voor mij gold dat vandaag ook.

Meestal is dat het geval na 42.195 meter gelopen te hebben. Zeker als het een zware editie was als gisteren. Het is de eerste keer in 33 jaar, dat bij de Leiden Marathon een volledige afstand geschrapt is vanwege het grote aantal lopers, die onwel werden door de hitte.
De natuurlijke neiging bij het pijnlijk te noemen afdalen van de trap is om zo min mogelijk te bewegen. Dit is echter niet de snelste methode om het opgehoopte afvalzuur in de bovenbenen zo snel mogelijk af te laten voeren. Dat is juist bewegen en dan met name onbelast bewegen. 
De benen losfietsen is een effectieve methode. Vanmiddag hadden we een afspraak staan met Edwin Minnee om ons haar te laten knippen.
Zodoende fietsten we naar Katwijk toe. In het begin ging het trappen op de pedalen moeizaam, maar gaandeweg kwamen de beenspieren los. Alleen als je een tijdje stilgezeten had en weer opstond, wist je heel goed, dat de marathon nog een paar dagen voelbaar zou zijn.