Blauwe periode

Het was nog fris, toen Ada en ik om half 8 naar het Valkenburgse meer gingen, mijn vrouw op de fiets en ik hardlopend.

Toen ik buiten kwam, besloot ik toch maar een zweethemd met lange mouwen aan te trekken. Via de Rijndijk liep ik naar het recreatiegebied toe, waar mijn vrouw al aan het zwemmen was.
Onderweg er naartoe werd ik ingehaald door Rob Pijpers, die ik nog ken uit Nieuw-Vennep. Deze jeugdvriend zong ook mee met "Oktopus". Met hem praatte ik even.

Op het strandje deed ik een korte droogtraining in de tijd, dat Ada diverse zwemslagen deed. Maandagavond geef ik weer strandtraining. Een paar oefeningen trainde ik voor mezelf. Als trainer wordt je geacht om het goede voorbeeld te geven....

Na de zwemsessie gingen we per fiets en benenwagen naar huis, waar ik me douchte en met 67,2 kilo schoon aan de haak aanschoof aan het ontbijt. Ik maakte mijn lunch klaar, die ik meenam naar IJshal De Vliet, waar ik om 10 uur arriveerde. Eén ijsmeester was beneden bezig met het lijnenspel op de funbaan.

Ik liep naar boven, maar daar was.....helemaal niemand!
Ik begon maar met het gedeelte in de zuidbocht, waar ik nog wat kleine beschadigingen op de blauwe inrijbaan wegwerkte, zodat ik om 11 uur met het schilderen van dit deel van de 250-meterbaan zou beginnen. Marja, Wiemer en Marcel hadden alles gisteren netjes afgeplakt, dus het enige wat ik hoefde te doen, was netjes binnen de lijntjes blijven.
Dat is mij wel toevertrouwd.

Met de roller begon deze schilder de inrijbaan van een nieuwe laag blauwe verf te voorzien. Daarbij was hij in goed gezelschap. De Spaanse schilder Pablo Picasso kende een zogenaamde blauwe periode.




Nu heb ik in mijn jeugdjaren ook een blauwe periode gekend. Aan het eind van de jaren '70 stond ik regelmatig achter de bar in "De Hobbit" in Nieuw-Vennep.

Maar oude tijden herleefden.

Er was vandaag sprake van een heuse blauwe periode.

Dit tijdperk duurde echter langer, dan ik had ingeschat. Ik had gedacht rond een uur of 3 klaar te zijn, maar dat viel tegen. En zo stopte ik de roller telkens in een verse bak blauwe verf.

Om half 5 had ik driekwart van de 250-meterbaan gedaan en moest ik nog slechts één bocht. Het was mijn eer te na om de klus nu niet te klaren. Het is net als bij het rijden van een (Alternatieve) Elfstedentocht. Als je er aan begint, dan maak je het gewoon af!
Om half 7 was ik helemaal rond en kon ik eindelijk de roller neerleggen.

In je eentje werken is saai, maar ik kwam wel solo over de finish!