De visionair

Ik loop er niet mee te koop, maar toch, ik ben een visionair.

Dat bleek al uit het feit, dat ik mijn regenjas aantrok, toen ik van huis ging om naar IJshal De Vliet te fietsen. Om in een temperatuur van 12 graden met natte kleding te werken, is niet bepaald ideaal te noemen.

Een ander woord voor visionair is ziener. Van jongs af aan hield ik mijn vakliteratuur dan ook grondig bij.

Een goede ziener ziet ook dingen, die andere mensen ontgaan....

Kortom, ik beschik over een zienersblik. Dat bleek wel uit het feit, dat ik bij het verwijderen van de verfresten en het bouwstof langs de 250-meterbaan op te vegen, gebruik maakte van een blik. Voor het gemak voegde ik er ook een stoffer aan toe.

Ik zag al een schone rand voor me, maar daar moesten ijsmeester Marcel en ik wel wat voor doen. Met de bezem alles op een hoopje vegen en deze hoop met de stoffer op het blik vegen.

We hadden het geluk, dat Bert Hoogeveen ook kwam helpen, dus wij gingen veel sneller.
Bert vertrok bij het begin van de lunchpauze , zodat ijsmeester Michael en ik de driehoekige opzetkussens met de lift naar boven brachten en deze naar de 2 bochten brachten.

De kussens waren, zeer vooruitziend, bedoeld om te voorkomen dat schaatsers tijdens de dweilpauze op de lage kussens zouden gaan zitten en onder de 5 ton wegende mammoet terecht zouden komen.

Veiligheid staat voorop.

Voordat anderen het ijs betreden, dat deze visionair al een blik op de nabije toekomst geworpen....