Kasteel Cronesteynloop

We stapten op deze behoorlijk zonnige zomerdag om 7 uur uit bed. Ada ging in de achtertuin aan de slag met de appelboom, terwijl ik de tafel dekte. Na het ontbijt fietste ik naar Aad Kleijweg voor onze wekelijkse intervaltraining, terwijl mijn vrouw een paar bakjes pruimen verwerkte tot pruimenjam.

We besloten om een viertal rondjes van 450 meter om de slotgracht van het voormalige kasteel "Cronesteyn" te gaan lopen. De eerste ronde ging in 1.55, waarbij we in het begin uit moesten kijken voor de overhangende brandnetels. Je moest je voorganger dus goed volgen. Of zoals Herman van Veen het ooit uitdrukte in één van zijn shows: "Vrouwen en kinderen eerst, en als die door het mijnenveld zijn...."

De tweede ronde ging in 1.49, de derde in 1.53 en de slotronde in 1.42. Tussendoor wandelden en dribbelden een iets ruimer rondje om de slotgracht, waarbij we over het pad met houtsnippers liepen.




In het bos was het bijna windstil. Dat kon je goed zien aan  het vrijwel rimpelloze water in de slotgracht.


We zouden nog een rondje lopen door polderpark "Cronesteyn", waarbij we nog een 500 meter klokten in 2 minuten om de intervaltraining af te sluiten met een snelle kilometer. Het eerste deel ging in 2.14, de tweede helft in 2.11, zodat we 4.25 over deze kilometer deden. Voor ons doen best snel.
We liepen naar het huis van Aad, waar we na de trainingsloop van 11 kilometer in de tuin muntthee met gemberkoek nuttigden.

Ik vulde de voorraad fruit aan bij "De Helianth", waarna ik bij Juwelier Plessen een nieuwe batterij in mijn horloge liet zetten, want om nu telkens naar dezelfde tijd te moeten kijken is ook zo wat.
Op weg naar huis maakte ik een ommetje langs het omgeploegde weiland, waar de gegraven sloot nu duidelijk zichtbaar was.





Ik raakte in gesprek met de mensen van het loonbedrijf, die deze klus klaren. Als de sloot klaar is, dan kan het hek langs het fietspad verwijderd worden.

Daarna wordt de aarden wal ook weer verwijderd en wordt er gras ingezaaid nadat het omgeploegde weiland is geëgaliseerd.

Menig wielrenner wenste vandaag, dat de Hautacam, waar Matej Pogacar vandaag vreselijk huishield in de Tour de France, ook geëgaliseerd zou worden. 


Na de hatelijke 0 van gisteren deed "Équipe Liturgique" vandaag goede zaken. Met 223 punten steeg mijn team bij Ploegleider maar liefst 797 plaatsen naar plek 728. Mijn topscore.

Maar je hebt altijd baas boven baas. Degene, die koploper is in het jaarklassement, verzamelde met de eerste 8 renners in de etappe in zijn team maar liefst 263 punten. Een beetje à la Pogacar....

Gestippelde murenen

In de jaren '70 kreeg ik deze uitspraak wel eens te horen: "Alles is relatief, en zelfs dat!" Als je begrijpt wat ik bedoel, dan snap je, dat ik over een aardig relativeringsvermogen bezit.
Als 69-jarige heb ik 2 maanden geleden zonder noemenswaardige problemen de Leiden Marathon uitgelopen.

Er zijn niet zoveel lopers, die ouder zijn dan mij, die op 11 mei de 42.195 meter volbrachten bij het Stadhuis van Leiden. Maar ja, alles is relatief. Van een paar kanten kreeg ik gisteren bericht van het overlijden van Fauja Singh.

Die naam zal u vermoedelijk niet zoveel zeggen, maar 's werelds oudste marathonloper is op vermoedelijk 114-jarige leeftijd overleden door een aanrijding. Zelfs zijn leeftijd was relatief. Hij was 83, toen hij begon met hardlopen. De tijden waren niet subliem, maar wel dat hij deze als 100-jarige nog uitliep.

Maar voor ik een waardeoordeel uitspreek: ik moet dat als 100-jarige maar eens zien waar te maken. Doch als ik het voor het uitkiezen had: 1000 x liever zou ik als 100-jarige de Elfstedentocht schaatsen en op de Bonkefeart over de finish komen....

Aan het aantal trainingsuren in de loop van mijn leven kan het niet liggen!
Vanmorgen werd ik om half 6 wakker. Het had 's nachts behoorlijk geregend, maar ik had er niets van meegekregen.

Ik kleedde me aan, at een sinaasappel en een kiwi en fietste in regenkleding naar Leiden Centraal. Volstrekt overbodig, want net op het moment, dat ik de deur uit stapte, werd het droog en de rest van de dag heb ik geen druppelregen meer gehad. Integendeel zelfs, mijn jongste kleinzoon, met wie ik de hele dag optrok, was in een zonnig humeur.

Ik had de trein van kwart voor 7 naar Rotterdam, maar door een algehele storing in Zuid-Holland stopte de trein in Holland Spoor. Ik kon nog wel terugreizen naar Laan van Nieuw Oost-Indië en daar de metro naar Rotterdam Centraal pakken. Om 8 uur kwam ik daar aan. 
Ik was te laat om de oudste kleinzoon naar school te brengen, maar kon wel met zijn broertje naar Blijdorp toe. Het schema was 50% naar de dieren kijken en 50% spelen. Een evenwichtig schema.
Zo ontdekten we de gestippelde murene. Dit is één van de soorten murenen, die in Blijdorp te zien zijn.
Na bijna 4 uur in de dierentuin geweest te zijn, fietsten we naar huis, waar we samen lunchten. De anderen hadden al gegeten. Er was een schoolvriendinnetje van de oudste komen spelen, dus ik had geen kind aan de kinderen. 
Aan het eind van de middag kon ik kijken naar de toch wel weer spectaculaire finish van de etappe van Toulouse naar Toulouse in de Tour de France, die verrassend gewonnen werd door de Noor Jonas Abrahamsen voor de aanstormende Mathieu van der Poel.
Doordat vrijwel alle klassementsrijders buiten de Top-20 vielen, haalde de "Équipe Liturgique" een 0-score. Met de hatelijke 0 zakte mijn team maar liefst 726 plaatsen naar de 1525e stek. Maar dat is het leuke van sport: morgen is het weer "Nieuwe ronde, nieuwe kansen!"

Kleine oogstloop

Op een volkstuinpark heb je een behoorlijk grote kans, dat er ratten zitten. Zeker als er sloten in de buurt zijn. Op ons volkstuincomplex is dat niet zoveel anders. We hebben er wel eens eentje in ons compostvat gehad. En afgelopen winter zelfs een rat in ons tuinhuisje.

Nu zat er eentje tussen een dubbele wand in het toiletgebouw. Ada heeft toen munt gebruikt om de rat weg te krijgen. Gisteren had ze 's avonds munt in het toiletgebouw gelegd op het rooster, waar de rat vermoedelijk naar binnen en naar buiten ging. Ze vroeg aan mij, of ik er foto's van wilde maken om naar de medetuinders te kunnen sturen.

Daar ik na het ontbijt toch ging lopen, kon ik net zo goed naar de tuin toe lopen. Onderweg kwam ik langs het omgeploegde weiland. Hier was het loonbedrijf weer bezig met het afschrapen van gras op een andere plek.

Bij de volkstuin aangekomen maakte ik volgens afspraak eerst de foto's. Deze stuurde ik terstond naar mijn vrouw toe.


Daarna liep ik door naar onze tuin, waar ik het tuintje van onze kleinzoons vastlegde op de gevoelige plaat.

Ik gaf de aardbeiplanten nog een beetje water en plukte een paar rijpe voordat de vogels er vandoor mee zouden gaan. Ook ontwaarde ik wat rijpe bramen.

Met deze kleine oogst in een plastic bakje liep ik er voorzichtig mee naar huis toe. Wat zal de yoghurt vanavond lekker smaken!

Op de terugweg zag ik de vorderingen van de loonwerkers.

Ik vermoedde, dat hier de nieuw sloot gegraven zou worden. Toen ik 's middags naar de tuin fietste om wat op te halen, werd mijn vermoeden bevestigd.

Van bergetappe naar poldertraining

De prachtige bergetappe in de Tour de France, die gewonnen werd door Simon Yates vlak voor onze Thymen Arensman en de Ier Ben Healy vrij verrassend de gele trui pakte, was een prachtige opmaat voor de droogtraining van vanavond.

Hoe anders was het landschap aan de oever van de Does, waar we met 16 schaatsers van IJVL en VIJL de wekelijkse droogtraining uitvoerden. Peter Daleman had weer een gevarieerde training in elkaar gezet, waarbij vrijwel alle spieren in ons lichaam aan bod kwamen.
Bij het strandje van de Does deden we veel grondoefeningen. Er zat een groep van een stuk of 6 studenten. Eén van hen deed met een biertje in zijn hand en een peuk in zijn mond een minuut of 10 mee. Hij hield het langer uit, dan ik had verwacht.


Daarna liepen we naar het fietspad bij de molens, waar onze beenspieren flink aan het werk werden gezet.

Met schaatsstappen, schaatssprongen en kikkersprongen werd zowel de techniek als de explosiviteit geoefend.


Het voelde door de vrij straffe wind toch iets frisser aan dan de 20 graden, die de thermometer aangaf.


Maar het waren prima omstandigheden om te trainen. En dat deden we vol overgave. 

En eerlijk is eerlijk: de Tour de France met 7 beklimmingen van de 2e categorie en 1 van de 3e was een stuk zwaarder dan de paar beklimmingen van de viaduct, die wij voor onze kiezen kregen. Maar ja, die kiezen zelf hadden het vanmorgen ook al voor de kiezen gekregen....