Gestippelde murenen

In de jaren '70 kreeg ik deze uitspraak wel eens te horen: "Alles is relatief, en zelfs dat!" Als je begrijpt wat ik bedoel, dan snap je, dat ik over een aardig relativeringsvermogen bezit.
Als 69-jarige heb ik 2 maanden geleden zonder noemenswaardige problemen de Leiden Marathon uitgelopen.

Er zijn niet zoveel lopers, die ouder zijn dan mij, die op 11 mei de 42.195 meter volbrachten bij het Stadhuis van Leiden. Maar ja, alles is relatief. Van een paar kanten kreeg ik gisteren bericht van het overlijden van Fauja Singh.

Die naam zal u vermoedelijk niet zoveel zeggen, maar 's werelds oudste marathonloper is op vermoedelijk 114-jarige leeftijd overleden door een aanrijding. Zelfs zijn leeftijd was relatief. Hij was 83, toen hij begon met hardlopen. De tijden waren niet subliem, maar wel dat hij deze als 100-jarige nog uitliep.

Maar voor ik een waardeoordeel uitspreek: ik moet dat als 100-jarige maar eens zien waar te maken. Doch als ik het voor het uitkiezen had: 1000 x liever zou ik als 100-jarige de Elfstedentocht schaatsen en op de Bonkefeart over de finish komen....

Aan het aantal trainingsuren in de loop van mijn leven kan het niet liggen!
Vanmorgen werd ik om half 6 wakker. Het had 's nachts behoorlijk geregend, maar ik had er niets van meegekregen.

Ik kleedde me aan, at een sinaasappel en een kiwi en fietste in regenkleding naar Leiden Centraal. Volstrekt overbodig, want net op het moment, dat ik de deur uit stapte, werd het droog en de rest van de dag heb ik geen druppelregen meer gehad. Integendeel zelfs, mijn jongste kleinzoon, met wie ik de hele dag optrok, was in een zonnig humeur.

Ik had de trein van kwart voor 7 naar Rotterdam, maar door een algehele storing in Zuid-Holland stopte de trein in Holland Spoor. Ik kon nog wel terugreizen naar Laan van Nieuw Oost-Indië en daar de metro naar Rotterdam Centraal pakken. Om 8 uur kwam ik daar aan. 
Ik was te laat om de oudste kleinzoon naar school te brengen, maar kon wel met zijn broertje naar Blijdorp toe. Het schema was 50% naar de dieren kijken en 50% spelen. Een evenwichtig schema.
Zo ontdekten we de gestippelde murene. Dit is één van de soorten murenen, die in Blijdorp te zien zijn.
Na bijna 4 uur in de dierentuin geweest te zijn, fietsten we naar huis, waar we samen lunchten. De anderen hadden al gegeten. Er was een schoolvriendinnetje van de oudste komen spelen, dus ik had geen kind aan de kinderen. 
Aan het eind van de middag kon ik kijken naar de toch wel weer spectaculaire finish van de etappe van Toulouse naar Toulouse in de Tour de France, die verrassend gewonnen werd door de Noor Jonas Abrahamsen voor de aanstormende Mathieu van der Poel.
Doordat vrijwel alle klassementsrijders buiten de Top-20 vielen, haalde de "Équipe Liturgique" een 0-score. Met de hatelijke 0 zakte mijn team maar liefst 726 plaatsen naar de 1525e stek. Maar dat is het leuke van sport: morgen is het weer "Nieuwe ronde, nieuwe kansen!"

Kleine oogstloop

Op een volkstuinpark heb je een behoorlijk grote kans, dat er ratten zitten. Zeker als er sloten in de buurt zijn. Op ons volkstuincomplex is dat niet zoveel anders. We hebben er wel eens eentje in ons compostvat gehad. En afgelopen winter zelfs een rat in ons tuinhuisje.

Nu zat er eentje tussen een dubbele wand in het toiletgebouw. Ada heeft toen munt gebruikt om de rat weg te krijgen. Gisteren had ze 's avonds munt in het toiletgebouw gelegd op het rooster, waar de rat vermoedelijk naar binnen en naar buiten ging. Ze vroeg aan mij, of ik er foto's van wilde maken om naar de medetuinders te kunnen sturen.

Daar ik na het ontbijt toch ging lopen, kon ik net zo goed naar de tuin toe lopen. Onderweg kwam ik langs het omgeploegde weiland. Hier was het loonbedrijf weer bezig met het afschrapen van gras op een andere plek.

Bij de volkstuin aangekomen maakte ik volgens afspraak eerst de foto's. Deze stuurde ik terstond naar mijn vrouw toe.


Daarna liep ik door naar onze tuin, waar ik het tuintje van onze kleinzoons vastlegde op de gevoelige plaat.

Ik gaf de aardbeiplanten nog een beetje water en plukte een paar rijpe voordat de vogels er vandoor mee zouden gaan. Ook ontwaarde ik wat rijpe bramen.

Met deze kleine oogst in een plastic bakje liep ik er voorzichtig mee naar huis toe. Wat zal de yoghurt vanavond lekker smaken!

Op de terugweg zag ik de vorderingen van de loonwerkers.

Ik vermoedde, dat hier de nieuw sloot gegraven zou worden. Toen ik 's middags naar de tuin fietste om wat op te halen, werd mijn vermoeden bevestigd.

Van bergetappe naar poldertraining

De prachtige bergetappe in de Tour de France, die gewonnen werd door Simon Yates vlak voor onze Thymen Arensman en de Ier Ben Healy vrij verrassend de gele trui pakte, was een prachtige opmaat voor de droogtraining van vanavond.

Hoe anders was het landschap aan de oever van de Does, waar we met 16 schaatsers van IJVL en VIJL de wekelijkse droogtraining uitvoerden. Peter Daleman had weer een gevarieerde training in elkaar gezet, waarbij vrijwel alle spieren in ons lichaam aan bod kwamen.
Bij het strandje van de Does deden we veel grondoefeningen. Er zat een groep van een stuk of 6 studenten. Eén van hen deed met een biertje in zijn hand en een peuk in zijn mond een minuut of 10 mee. Hij hield het langer uit, dan ik had verwacht.


Daarna liepen we naar het fietspad bij de molens, waar onze beenspieren flink aan het werk werden gezet.

Met schaatsstappen, schaatssprongen en kikkersprongen werd zowel de techniek als de explosiviteit geoefend.


Het voelde door de vrij straffe wind toch iets frisser aan dan de 20 graden, die de thermometer aangaf.


Maar het waren prima omstandigheden om te trainen. En dat deden we vol overgave. 

En eerlijk is eerlijk: de Tour de France met 7 beklimmingen van de 2e categorie en 1 van de 3e was een stuk zwaarder dan de paar beklimmingen van de viaduct, die wij voor onze kiezen kregen. Maar ja, die kiezen zelf hadden het vanmorgen ook al voor de kiezen gekregen....

Wegens succes geprolongeerd

Na afgelopen woensdag al een uur op de tandartsstoel te hebben doorgebracht, had ik voor vanmorgen om 11 uur een afspraak staan voor het tweede deel van de behandeling. Ik fietste er naar toe en betrad de behandelkamer met de woorden: "Wegens succes geprolongeerd!"


Nadat de spuit erin was gezet, kon de voorstelling beginnen. Ik ben bij de tandarts op mijn best met een goede verdoving.

Een tweetal vullingen later dacht ik, dat ik tot december klaar was, maar dat was een foute inschatting. De tandarts ontdekte, dat er een hoekje van een kies af was, maar daar was vandaag geen tijd meer voor. De behandeling was wegens succes verlengd!


In het theater of bij een concert krijg je dan vaak een toegift.

Ik kan u verzekeren, dat ik de uitspraak "We want more!" niet gescandeerd heb! Met een boor in je mond gaat dat ook lastig....

Desondanks komt er in dit theater binnenkort wegens succes een extra voorstelling.

Wees er snel bij, want het aantal kaartjes is zeer beperkt!

Chinon

Vandaag vertrok de Tourkaravaan uit Chinon voor een "vlakke" etappe naar Chateauroux.
In de zomer van 1980 heb ik met 4 anderen een fietstocht van 2 weken gemaakt langs de Loire. Op maandagmorgen reisden we met de trein van Parijs naar Orleans, waar onze fietsen al stonden.

De dag ervoor hadden we hét hoogtepunt van het Nederlandse wielrennen meegemaakt. Op de Champs Elyssee zagen we Joop Zoetemelk de Tour de France winnen met als nummer 2 Hennie Kuiper. Bijzonder was de uitspraak van deze namen door de Franse speaker.

Ik had het idee, dat we in juli 1980 met zijn vijven ook door Chinon gereden waren, waar één van de grote chateaus gelegen was.

Jeanne d'Arc ontmoette in dit kasteel koning Karel VII.

Daar we tijdens deze fietstocht diverse kastelen hadden gezien, ging ik er voetstoots van uit, dat we het aan de Vienne gelegen Chinon ook hadden aangedaan.

Het grote voordeel van vakantiedagboeken bijhouden bleek maar weer eens. We waren wel vlak bij Chinon gekomen, maar fietsten er niet doorheen.

Langs de Loire staken we de Vienne over bij Candes-Saint-Martin.

In 397 overlijdt in Candes-Saint-Martin bisschop Martinus van Tours, in Nederland beter bekend als Sint-Maarten.

In de Tour de France was het op papier vandaag een heuse sprinteretappe. Daar ik in deze omgeving gefietst heb, kan ik wel vertellen, dat Frans vlak iets anders is dan Nederlands vlak. Het is een glooiend landschap, waarbij je telkens wat klimt en daalt.

Mathieu van der Poel en zijn ploegmaat Jonas Rickaert hadden echter geen trek in een sprintersbal. Dit duo vertrok vanaf de start in Chinon uit het peloton en bouwden een voorsprong op van bijna minuten. De Nederlandse alleskunner stond op 1.29 van de gele trui en mocht deze kamikazeactie slagen, dan zou de Belgische knecht ongetwijfeld de etappe mogen winnen en Mathieu het geel weer aantrekken.

Na 3 uur lang met zijn tweeën 50 kilometer per uur gereden te hebben, haakte Rickaert 6 kilometer voor de eindstreep gesloopt af. Van der Poel werd in de laatste kilometer ingelopen na een vlucht van170 kilometer!

Europees kampioen Tim Merlier won de op één na snelste Touretappe door in de eindsprint groene truidrager Jonathan Milan te verslaan. Wie naar de uitslag kijkt, denkt te maken gehad te hebben met een reguliere sprintetappe. Maar in werkelijkheid was er een heldenrol weggelegd voor Van der Poel, die 68e was vlak achter zijn aartsrivaal Wout van Aert, en Rickaert, die op de 117e plaats eindigde.

Morgen staat de eerste echte bergetappe op het programma.