Vliegveld Valkenburgloop of "Je kunt wel boos worden, omdat je in een file staat, maar je staat nog steeds in de file!"

Het had gisteren en vannacht behoorlijk geregend.

Ook de maximumtemperatuur hield niet over.

Het weer had meer weg van het weer in september dan dat van hartje zomer.

Na vanmorgen boodschappen gedaan te hebben fietsten mijn vrouw en ik naar "De Helianth" om boodschappen te doen. Met deze 8 kilometer kwam de totaalstand van juli op 1212 kilometer uit, waarvan 560 kilometer van onze fietsvakantie in Midden-Nederland.
Thuis gekomen trok ik mijn sportkleding aan en om 12 uur was het droog. Geheel conform de voorspelling van Buienradar. Daarna zou het droog blijven, dus wat kon er mis gaan?

Nou, heel wat. Bij de A44 aangekomen gingen de hemelsluizen open. Ik rende naar het restaurant aan het Valkenburgse meer, waar ik na zo'n 500 meter kon schuilen. Onder een afdak kon ik er voor zorgen, dat ik niet nog natter werd.

In mijn schuilplaats kon ik nadenken over de wijze les, die een  buurman eens geleerd heeft van een vrachtwagenchauffeur: "Je kunt wel boos worden, omdat je in een file staat, maar je staat nog steeds in de file!"

Een mentale les, die iedere sporter zich ter harte kan nemen: maak je niet druk om zaken, waar je toch geen invloed op hebt!
Dat deed ik dan ook, toen de ergste regen na een minuut overgetrokken was. In de regen liep ik langs het Valkenburgse meer, waar de opvolgers van Olympisch kampioen Kiran Badlou zich aan het klaarstomen waren voor Parijs 2024.

Het moge duidelijk zijn, dat de combinatie van Valkenburg en veel regen in juli 2021 topdagen beleven.

Bij de werkzaamheden bij Valkenburg ter verbreding van de Tjalmaweg was het eindelijk droog. Een waterig zonnetje brak door en bij mij het besef, dat de Rijnlandroute wel eens eerder klaar zou kunnen zijn dan deze kabinetsformatie.

Daarna liep ik richting Panbos, dat ik passeerde. Ik liep een rondje om voormalig vliegveld Valkenburg.

Zo liep ik ook naar onze volkstuin, waar Ada op mij wachtte met thee en een paar boterhammen met kaas. Zo had ik voldoende brandstof getankt voor de laatste 4 kilometer naar huis. Geheel in de lijn van het wisselvallige weer van de afgelopen tijd kreeg ik in dit betrekkelijk korte stuk nog een tweetal buien over me heen.

Thuisgekomen zag ik, dat de regenmeter sinds gisteren op 18 millimeter neerslag stond, hetgeen overeenkwam met de gegevens van KNMI-meetpunt Voorschoten. 
Onder de douche kon ik tevreden terugblikken op de trainingsloop in aanloop naar de marathon van Leiden. Met dit rondje om "Fliegerhorst Katwijk" had ik 16,1 kilometer gelopen.

Als een verlate verzetsdaad had ik de 10 Engelse mijl gelopen. Daar hadden de Duitsers niet van terug!

Leesbril

Mijn huidige leesbril heb ik al bijna 9 jaar. Zo zoetjesaan werd het tijd, om eens aan een nieuwe te gaan denken ter vervanging van dit hulpmiddel uit lang vervlogen tijden. 

Vanmorgen om half 12 had ik een afspraak gemaakt bij opticien Van Laarhoven in de Stevenshof. Na wat boodschappen gedaan te hebben bij "De Helianth" fietste ik naar "De Stevensbloem", waar mijn ogen werden opgemeten. De verschillen met de vorige keer waren minimaal.
Daarna kon ik het montuur uit gaan kiezen. Ik kan u verzekeren, dat dit model het niet gaat worden.

Zoveel huizen om zo'n bril te kunnen bekostigen heb ik niet!
Na thuis mijn brood klaargemaakt te hebben, fietste ik naar de volkstuin, waar ik met mijn vrouw zou lunchen. Dat deden we in het schuurtje, daar er regenbuien overtrokken op deze "droge" dag.

Er is de afgelopen dagen dan ook aardig wat neerslag naar beneden gekomen.

Juli was in totaal echter een normale zomermaand. Zeker qua temperatuur.

Regionaal waren er echter grote verschillen in hoeveelheid neerslag.

Daarom twijfel ik wel een beetje. Ik heb een nieuwe leesbril besteld, maar had ik niet beter voor een duikbril kunnen kiezen?

Omrijden in het Groene Hart

Ns een goede nachtrust werd ik om half 7 wakker van het gespetter op het tentdoek. Ik wandelde naar het toilet. Ik had geluk, dat ik niet hoefde te wachten, want er was slechts één wc op camping "Strosteeg". Genderneutraal, dat wel.

We ruimden de tent op, hingen de buitentent en het grondzeil te drogen over de waslijn en gingen in de kantine in de boerenschuur ontbijten. Om kwart over 8 fietsten we de Langbroekerdijk op.

Via Odijk reden we naar Bunnik, waar we de omgeving van "Rhijnauwen" goed kenden. Vroeger liep de Midden-Nederlandroute over het terrein ervan, nu niet meer.

We reden door het centrum van Zeist naar Utrecht, waar we bij "De Rechtbank" op het omheinde terras cappuccino, koude chocolademelk en twee bramencheesecake namen.

Om 10 uur vervolgden we de weg over de Leidseweg naar De Meern en Vleuten. Zo kwamen we bij Haarzuilens uit, waar het veel rustiger was dan vorige week.
We hadden een andere route naar huis in gedachten, daar er een grote brand was in Bodegraven.

Voor en na Woerden reden we derhalve een alternatieve route. Voor Woerden op de zuidoever en na Wierden sloegen we af naar Waarder en vandaar naar Driebruggen via mooie smalle slingerwegen. Vlak voor Driebruggen lunchten we op een bank aan de meanderende wetering.
Door Driebruggen heen fietsten we over smalle weggetjes tussen de rietkragen naar de Reeuwijkse plassen. Ada had bijna 4 jaar in Oudewater gewerkt en kende de weg op haar duimpje.

Boven het water van de Reeuwijkse plassen zagen we de rookwolken boven Bodegraven. Door de noordwestenwind konden we de brandlucht ruiken.

Desondanks genoten we van deze prachtige omgeving. Via Oud-Reeuwijk en Tempel reden we naar Boskoop toe. Daar probeerden we een jaagpad uit, dat niet op de kaart stond, maar hiermee sneden we een bocht van de LF4B af.

In Hazerswoude-Dorp dronken we op het terras van "De Egel" heel voorzichtig, want er zat ook een motorclub van een man of 10. We hielden het bescheiden bij cappuccino en jus d'orange.

Na nog wat boodschappen gedaan te hebben, rook Ada de stal en zelfs met tegenwind haalde ze op kop soms 21 kilometer per uur. Niet gek op een fiets met bepakking.

Via Zoeterwoude-Weipoort , het Molenpad, de Miening en de Europaweg bereikten we Leiden. Langs de Vliet en de Korte Vliet waren we om 4 uur thuis met vandaag 92 kilometer op de teller.
De totaalstand van 8 dagen fietsvakantie was 560 kilometer oftewel 70 kilometer per dag. Geen gek gemiddelde voor een paar pensionado's.

Dagpauwoog

Mijn vrouw is een bikkel. Zij ging vanmorgen bij een graad of 12 zwemmen in het Valkenburgse meer.

Windkracht 5 maakte de gevoelstemperatuur nog een stuk frisser.

Zelf had ik een doktersattest om in deze omstandigheden niet te mogen zwemmen. Met mijn teer gestel werd dit ten stelligste afgeraden.

Zodoende was ik gedwongen om thuis de Olympische Spelen te volgen. Dat had ook met zwemmen te maken. De Katwijker Arno Kamminga won zijn tweede zilveren medaille.

Na het ontbijt deden we thuis wat kleine klusjes, waarna we naar Bever in de Breestraat fietsten. Ada wilde speciaal wasmiddel voor jassen kopen. Met mijn persoonlijke modeadviseur erbij kocht ik een nieuwe afritsbroek.

Thuisgekomen maakten we ons brood klaar en fietsten naar de gehuurde Greenwheelsauto. Voor het eerst sinds mijn vertrek bij de bibliotheek in Katwijk zou ik weer een auto besturen.

We moesten een bestelling ophalen, die te groot was om met de fiets op te halen. Deze bestelling brachten we naar de volkstuin, waarna we de Greenwheelswagen terugbrachten naar de standplaats.
Samen fietsten we naar de volkstuin, waar we lunchten. Het zou een zonnige middag worden.

Op de tuin zagen we deze dagpauwoog op en om de bloemen.

Vlinders hebben de onhebbelijke neiging, om niet rustig te blijven zitten als je een foto wilt maken.

Ada rooide een paar bedden aardappels, terwijl ik deze en andere bedden vrij maakten van heermoes, gras en brandnetels. Dat laatste ging niet altijd goed. Maar verder was het middagje op de tuin geen straf.

Tijdritloop

Vandaag stond bij de Olympische Spelen in Japan de tijdrit op het programma. Na het ontwaken zette ik de televisie aan en zag, dat Annemiek van Vleuten het goud veroverd had op de individuele tijdrit bij de vrouwen, terwijl Anna van der Breggen het brons pakte.

Een paar maanden geleden was de kersverse Olympische kampioen in Sportlab Sedoc. In deze uitzending kun je zien, hoe minutieus Van Vleuten zich voorbereidde op deze tijdrit. De uitzending is terug te zien door HIER TE KLIKKEN. Het is een aanrader!

Tijdens en na het ontbijt keek ik naar de tijdrit van de mannen. Tijdens de eerste ronde was het een secondenspel tussen een achttal renners, maar uiteindelijk won de Sloveen Primoz Roglic met een minuut voorsprong.

Het zilver ging naar de herintredende Tom Dumoulin. De mentale rustperiode had hem goed gedaan.

Voor het slot van de tijdrit moest ik zelf een tijdrit rijden om op tijd bij de Leidse IJshal te zijn. We hadden met 4 vrijwilligers afgesproken om om 10 uur te vergaderen over de herstart van het Bavarian Curling.

We keken het laatste spannende kwartier met elkaar alvorens we aan de slag gingen. Het is hartje zomer, nou ja, een klein beetje dan, en wij zijn al weer druk bezig voor het komende schaatsseizoen, dat op 2 oktober begint.
Nadat dit gezellig spel vorig seizoen vanwege alle coronamaatregelen niet eenmaal georganiseerd kon worden, willen we op dinsdag 5 oktober om 20.15 een opfriscursus op het ijs geven. Ook degenen, die het nog niet eerder gedaan hebben en er nieuwsgierig naar zijn, zijn welkom.

Om 12 uur waren we klaar en fietste ik naar de Leidse binnenstad, waar ik iets moest regelen. Thuisgekomen maakte ik mijn brood klaar en fietste naar de volkstuin, waar ik met mijn vrouw zou lunchen.  We hadden het goed gepland. Terwijl we in het schuurtje aten, kwam de regen met bakken uit de lucht vallen.

Een kwartier later was het weer droog. Ik fietste weer naar huis, waar ik mijn sportkleren en hardloopschoenen aantrok en liep naar de bibliotheek van Rijnsburg. Daar had ik een tussenstop van een klein kwartier, terwijl ik met mijn voormalige collega Carolien bijpraatte. In het zonnetje liep ik de 6 kilometer weer terug.

Langzaam maar zeker ben ik het aantal kilometers aan het opschroeven in aanloop naar de marathon van Leiden op 10 oktober. Dit alles geheel onder het motto van de Olympische Spelen: meedoen is belangrijker dan winnen.

Dat hadden deze Nederlandse deelnemers niet helemaal begrepen.....

Veluwezoom en Utrechtse Heuvelrug

Ik ontwaakte na een droom, waarbij het ijs in de Leidse IJshal net voor een schaatsles voor kinderen smolt en niemand de ijsmeester wilde waarschuwen. Een nachtmerrie dus.
Ik was meteen klaarwakker. Daar mijn vrouw nog sliep, ging ik verder lezen in de vakliteratuur voor fietsers: "Geel" van Mart Smeets.

Een half uur later werd de schone slaapster wakker. Samen liepen we richting toiletgebouw. In het kortgeknipte gras was het dauwtrappen.
We ontbeten eerst, zodat de tent droog kon stomen. Om kwart over 9 verlieten we camping "Reeëndal".
Via Loenen trapten we naar de plek, waar we de route naar de Posbank op konden pakken. Het eerste deel was vooral klimmen. Met een fiets met bepakking kostte de eerste paar kilometer enige moeite, maar daarna zat ik in de klimcadans. 
De Veluwezoom is erg mooi. Vandaag kreeg het een extra accent door het gefilterde zonlicht op deze halfbewolkte dag.

De eerste kilometers door het bos waren vrij rustig, maar naarmate we dichter bij de Posbank kwamen, werd het steeds drukker. Vooral wielrenners, waarbij we opvallend veel Boretti-wielershirtjes zagen.

Om kwart over 10 kwamen we langs de "Carolina Hoeve". We besloten dit terras te bezoeken. Met een cappuccino, een koude chocolademelk en 2 taartjes hadden we voldoende energie getankt voor de klim naar de top van de Posbank.

Dat deden we via de Midden-Nederlandroute. De LF4B bracht ons over fietspaden naar de plek van bestemming.

Hier reden honderden wielrenners. Om van het uitzicht te genieten, wandelden we een stuk de heide op. Het voelde, alsof je in het buitenland was.

Daar we de top via de makkelijke kant bereikt hadden, daalden we een stukje af richting haarspeldbochten. Zo kwamen we op het uitzichtpunt, waar het uitzicht inderdaad heel mooi was.






Daar we vandaag nog genoeg te fietsen hadden, schrapten we de afdaling en de klim van deze pittige helling. Het bleek een wijs besluit te zijn geweest.

Klimmend en dalend trapten we via Rozendaal naar Arnhem toe. Een prachtige tocht, maar mijn linkerkuit dacht er anders over.
Ik had een paar keer pijn in de kuit gevoeld, maar buiten bij de fietsen wachten, terwijl Ada bij een supermarkt boodschappen deed, voelde ik, dat mijn linkerkuit in de voorfase van kramp zat. 
Licht rekken hielp, insmeren met arnica-olie hielp nog beter.

Ookin Arnhem was het klimmen en dalen. Noodgedwongen koos ik voor een licht verzet. Tussen Arnhem en Oosterbeek vonden we een bank in de schaduw van bomen. Hier lunchten we aan de rand van het bos.

Van andere fietsers hoorden we, dat het aan het eind van de middag zou gaan onweren. Daar zouden we met de keuze van de camping rekening mee houden. 
In Oosterbeek kwamen we in de drukte van Classico Boretti terecht. Dat was op de smalle fietspaden soms lastig.

De LF4B is op het traject van vandaag erg mooi. Zo ook richting Renkum en Wageningen. Bij "De Blaauwe Kamer" namen we een cappuccino en een jus d'orange, waarna we de Midden-Nerderlandroute vervolgden.


Deze ging niet over de Grebbeberg, hetgeen ons verbaasde.
"Kennelijk een nieuwe route", dachten we, maar na 5 kilometer fietsen kwamen we bij station Rhenen uit! Een omweg voor niets!

Langs de Rijn reden we naar de Elsterberg om via Elst in Amerongen te bereiken. Hier kocht Ada wat eten voor vanavond. Ik wachtte buiten, terwijl het begon te spetteren. Het voorspelde noodweer viel erg mee.

Dat kon niet gezegd worden van Leersum, waar een valwind drie weken geleden flink had huisgehouden. 

We zagen een ingestorte hooiberg en honderden bomen, die als luciferhoutjes waren geknapt. Van een oprijlaan met beuken stond nog maar de helft overeind!
Via Nederlangbroek trapten we naar kasteel "Sterkenburg". 

Niet ver daar vandaan vonden we aan de Langbroekerdijk camping "Strosteeg". Deze boerderijcamping heeft voor trekkers verrassend veel voorzieningen. 

Daar maakten we gebruik van door na de tent opgezet te hebben ons te gaan douchen. Na ruim 99 kilometer gefietst te hebben met veel klimmen en dalen was dat geen overbodige luxe.

In de Tour de France won Bauke Mollema een soortgelijke etappe. Bij Ploegleider klom ik 4 plaatsen, waardoor ik nu weer negende sta.
Na de douche aten we aardappels met gemengde groenten, geitenkaas en walnoten. Als toetje was er bosvruchtenyoghurt.
De vaat was zo gebeurd, waarna we in de kantine van de kleine camping het dagboek bijwerkte onder het genot van een Kasteel.

Toepasselijk: we zijn vandaag aardig wat kastelen gepasseerd.