Winterkoninkje

Aan het eind van de middag zag ik in onze tuin een klein vogeltje rondhippen. Eerst dacht ik, dat het een kleine mus was, maar bij nadere bestudering bleek het een winterkoninkje te zijn.

Ik heb het winterkoninkje niet horen zingen, maar dat kunnen deze vogels erg goed!

Zelf zat ik te filosoferen over de meteorologische winter, waarvan we op deze schrikkeldag de bonusdag beleven. Een heel bijzondere winter, waarbij voor mij persoonlijk echt alles perfect in elkaar paste.

Het begon met de topvorm in het najaar, met pieken op de Zevenheuvelenloop en vooral bij "de 1000 rondjes van Leiden".

Na zo'n inspanning moest ik toch wel wat gas terugnemen, mede door een lichte achillespeesblessure. De absolute topvorm verdween en kwam niet meer terug, het schaatsen werd wat meer werken, maar het lichaam kreeg tijd om te herstellen.
Eind januari viel de kou Nederland binnen, en niet zo'n klein beetje ook. De eerste decade van februari was het koudste begin van deze sprokkelmaand. En dat klopte wel: we sprokkelden ruim 80 Hellmannpunten bij elkaar, waar de winter tot op dat moment niets gepresteerd had.
Er volgde de zonnigste februari-decade, waarbij ik 11 dagen op rij op natuurijs schaatste, met als absolute hoogtepunt het uitrijden van de Elfstedentocht op 11 februari.

Waar ik tegen aan zat te hikken, was IJsstrijd.

Doordat IJsstrijd op 4 maart gepland was, kwam de voorbereiding voor de marathon van Leiden wel een beetje in het gedrang. Ik had al uit mijn hoofd gezet, dat ik 200 km zou gaan rijden, zoals ik oorspronkelijk wel van plan was. Onvoldoende hersteld zou ik dan de City-Pier-City moeten gaan lopen.
Maar goed, als je de echte Elfstedentocht gereden hebt, maak je je niet meer zo druk om een Alternatieve. Desondanks vond ik het helemaal niet erg, dat IJsstrijd is verplaatst naar zaterdag 15 december. Ik kan nu op een normale wijze het schitterende schaatsseizoen afsluiten met de clubwedstrijden van de IJVL in Haarlem en uiteraard met de winterbiatlon.

Ook voor de planning voor de marathontraining komt het uitstel fantastisch uit. Wat dat aangaat zou ik voor deze winter geen beter scenario hebben kunnen bedenken.

Ik voel me dan ook net een vrolijk fluitend winterkoninkje!

Testrit

Het klinkt wat raar: op het eind van het schaatsseizoen een testrit maken. Toch was dit het geval, toen ik gisterenavond mijn rondjes draaide op het gladde ijs in de Leidse IJshal.
Vrijdagavond had ik mijn nieuwe Rossignol-binding op mijn kluunschaatsen weten te borgen, maar ik moest toch nog een keer uittesten, hoe het schaatsen er op ging. Het begon met het klungelen om de schaatsen goed vast te klikken, maar na een paar pogingen zaten beide ijzers vast aan de langlaufschoenen.
Het eerste rondje reed wat onwennig. De binding is net wat anders gevormd en iets hoger, zodat het drukpunt net op een ander punt komt te liggen. Heel eventjes heb je dan niets aan het motorische geheugen.
Veiligheidshalve reed ik de eerste 3 kwartier alleen maar mee in het peloton, temeer daar het behoorlijk druk was in de IJshal. Het schaatsen ging steeds makkelijker, zodat ik om 9 uur met de snelle groep meesprong.
Het laatste kwartier reed ik samen met Wierd Wagenmakers op techniek. Na een natuurijsperiode moet je dit deel van het motorisch geheugen altijd weer even ophalen.

Net zoals ik na de training in de kantine met een paar andere schaatsers herinneringen ophaalde aan de prachtige natuurijsperiode, die achter ons lag.

Wat in het vat zit, verzuurt niet

Vandaag ontving ik dit mailtje:
Beste Bert Breed,

Na alle enthousiasmerende berichten van de afgelopen tijd hebben wij ditmaal helaas een minder positief bericht: vandaag hebben wij moeten besluiten om IJsstrijd 2012 uit te stellen naar een later tijdstip dit jaar. De reden hiervoor is dat de verwachte temperaturen deze week dusdanig hoog zijn dat FlevOnice niet kan garanderen dat de ijsbaan van FlevOnice aanstaande zondag kan worden bereden.
Overmacht
Helaas moeten we constateren dat het 'weer' zich niet laat sturen. Wij vinden het te onzeker om af te wachten hoe de ijskwaliteit aanstaande zondag is en bij afgelasting iedereen op het laatste moment te moeten informeren met de kans dat we deelnemers niet kunnen bereiken.
Uiteraard hebben we diverse alternatieven bekeken. Deze voldoen echter niet aan de uitgangspunten van IJsstrijd: het schaatsen in de buitenlucht op een lange baan waar men misschien wel 50, 100 of meer kilometers achter elkaar wil schaatsen.
Nieuwe datum
We zijn teleurgesteld, maar uitstel is zeker geen afstel. De inspanningen van de actievoerders zijn ook zeker geen verloren moeite! Het feit is dat we tot nu toe met elkaar ruim 22.000 euro bijeen hebben gebracht voor de draagbare kunstnier. Dat is iets om trots op te zijn! IJsstrijd 2012 is verplaatst naar zaterdag 15 december 2012. De draagbare kunstnier blijft het doel dat we voor ogen houden.

Met vriendelijke groet,

Het IJsstrijd team

Degenen, die al geld gedoneerd hebben op http://www.ijsstrijd.nl/acties/bert-breed/een-breede-slach/ kunnen gerust zijn. Op 15 december zal ik aan de start staan op Flevonice.
Wat in het vat zit, verzuurt niet.

Schaatsen op de Kaag

Vandaag werd ik op mijn werk aangesproken door een klant, die me feliciteerde met het uitrijden van de Elfstedentocht.

Hij was op mijn blog gekomen doordat hij op Google zocht op schaatsen op de Kaag.

Deze sportieve klant had genoten van de verhalen en bedankte me voor de tips over waar je kon schaatsen. We wisselden ervaringen uit over deze prachtige natuurijsperiode.

Dat is ook precies de bedoeling van mijn blog. Het wordt niet voor niets tot de sociale media gerekend en alleen al dit gesprek leverde het bewijs hiervan. Ik wil de mensen op weg helpen bij het mooiste, dat de edele schaatssport te bieden heeft: het rijden van toertochen, zoals bijvoorbeeld het schaatsen op de Kaag.

Inlopen

Gisterenmiddag heb ik eindelijk mijn vorige week gekochte hardloopschoenen getest. Het was heerlijk weer. Het leek wel lente. Er was niets, wat er op wees, dat we twee weken geleden nog een Elfstedentocht aan het schaatsen waren.

Hetgeen ook klopte met de gegevens van deze toch wel heel bijzondere winter.
"Zachte winter ondanks felle vorstperiode
AMSTERDAM - De winter is ondanks de strenge vorstperiode in februari zacht verlopen.
Dat meldt Weeronline.nl zondag.
December en januari waren warmer dan normaal, december behaalde zelfs de vijfde plaats in de ranglijst van zachte decembermaanden sinds 1901. Naar verwachting is de gemiddelde wintertemperatuur dit jaar 4,1 graden terwijl 3,4 normaal is.
De winter was ook zonnig en nat. De circa 269 mm regen tegen 208 mm van normaal viel voornamelijk in de eerste helft van de winter. Waarschijnlijk deze winter daarom op de vijfde plaats in de ranglijst van natte winters ooit gemeten.
Natste
De vijfde plaats van natte winters wordt nu nog bezet door 1967, met 268 millimeter. De natste winter tot nu toe was die van 1995 met 311 millimeter. Gemiddeld valt in een winter 208 millimeter.
De circa 243 zon-uren tegen de 190 uren van normaal zijn vooral te danken aan de koude maar zonnige maand februari. Hiermee komt deze winter op de zesde plaats van meest zonnige winters sinds 1901. Normaal heeft een winter 190 uren met zon.
Op 1 maart eindigt de meteorologische winter.
ANP"
De extremen, die ons weer al zo'n 2 jaar achtereen bepalen, kwamen deze winter dus ook weer tot uiting, gelukkig wel met een heuse natuurijsperiode. Een stevige trouwens, met een gemiddelde temperatuur van -5,8 graden Celsius. Met mijn voorspelling in november schoot ik dus in de roos.
Deze winter was dus nat, zacht en zonnig, gisteren was het zacht en zonnig. Het was dan ook niet verbazingwekkend, dat het heel druk was in de duinen en op het strand. Veel wandelaars, fietsers en enkele hardlopers profiteerden van het mooie weer. Hans Boers en ik dus ook.

Vanaf Wassenaar liepen we via de Klip richting Katwijk, om vlak voor Katwijk een hoge duinopgang te nemen. Over het brede, harde stand liepen we terug richting Wassenaarse slag. Het was genieten van de mooie omgeving en het perfecte loopweer.
En waar ik vorige week thuis gekomen een flinke lading zand uit mijn oude schoenen kon schudden, kwamen er nu slechts een paar zandkorrels uit.
De nieuwe schoenen zijn nu goed ingelopen, zodat ik over 2 weken hiermee de City-Pier-City kan gaan lopen, het begin van de training voor de marathon van Leiden.
En daar ik de marathon loop als training voor de Elfstedentocht, kan ik uit de grond van mijn hart verklaren: de training voor de volgende Elfstedentocht is al weer begonnen!

Horizontale bergsport

Gisteren was het weer eens zo ver. We mogen het in Nederland niet hebben over de schaatspret van miljoenen mensen, maar we gaan weer lekker lopen klagen en zeuren over de pechvogels, die hardhandig met het ijs in aanraking zijn gekomen.
In de afgelopen vorstperiode zijn 13.000 mensen bij het schaatsen gewond geraakt. Dat blijkt uit een rondgang van de stichting Consument en Veiligheid langs verschillende hulpdiensten.
In 9 procent van de gevallen leidde de verwonding tot een opname in het ziekenhuis. Het ging met name om botbreuken. In de meeste gevallen waren het polsfracturen.
Onkunde
Consument en Veiligheid noemt het aantal gewonden van de vorstperiode tussen 2 en 13 februari dramatisch hoog.
"Wat je vaak ziet, is dat mensen door vermoeidheid, onkunde of omdat ze met andere dingen bezig zijn, gewoon vallen", zegt Cees Meijer van Consument en Veiligheid.
Schade
De economische schade door de valpartijen is 46 miljoen euro. Volgens Consument en Veiligheid is 20 miljoen euro daarvan terug te leiden naar directe medische kosten, de rest zijn kosten vanwege ziekteverzuim.

Ik wil zo vrij zijn om hier wat kanttekeningen bij te plaatsen.
En dan begin ik bij de laatste: er wordt, Hollandser kan het niet, alleen maar gekeken naar de economische schade. Maar waar blijft de meting van de enorme vreugde, die mensen aan deze periode beleefd hebben. Het is toch een bekend feit, dat mensen die lekker in hun vel zitten, veel beter presteren! Maar ja, dat is natuurlijk veel lastiger te becijferen. Dat moet je trouwens ook niet willen, maar stop dan ook eens met dat eeuwige gezeur over de schade.
De belangrijkste oorzaken worden genoemd onder het kopje Onkunde.
Het is natuurlijk niet gek, dat er veel valpartijen zijn. Er gaan een paar miljoen mensen ongetraind het ijs op. Als ik sommigen zie schaatsen, dan vind ik het een wonder, dat ze er überhaupt zonder schade vanaf komen. Met iedere slag gooien ze zichzelf volledig uit balans. Volkomen onnodig: er zijn in Nederland voldoende kunstijsbanen om de basisvaardigheden te oefenen.
Daarnaast is het ijs natuurlijk niet gepolijst. Er zitten scheuren in, hobbels, schotsen, en er lag op veel plekken sneeuw op het ijs, waardoor je deze oneffenheden niet goed kon zien.
Voeg daarbij de enorme drukte met veel ongetrainden bij elkaar, met een flinke kans op botsingen, en het risico op ongelukken is weer wat groter.
Maar de voornaamste oorzaak is toch de mens met de moderne communicatiemiddelen.

Zelf rij ik, en ik ben toch behoorlijk getraind, altijd zeer geconcentreerd over het natuurijs. Je moet voorbereid zijn op oneffenheden.

Als je dat niet doet, dan maak je de kans op een val veel groter. Fré Kreuger beschreef schaatsen op natuurijs onlangs als "Horizontale bergsport". Een zeer rake typering. Het is dus van belang, dat je de VEILIGHEID op natuurijs in acht blijft nemen.
Maar laten we nu niet doen, alsof schaatsen levensgevaarlijk is. Het verkeer is volgens mij, met dagelijks gemiddeld 2 doden, een stuk linker!

Bindingsangst

Er lopen heel wat mannen met bindingsangst rond. Zelf behoor ik niet tot deze categorie blijkens mijn relatie van meer dan 30 jaar met Ada.
Maar de laatste dagen sloop er toch een klein beetje bindingsangst in, en dat had ook nog eens met mijn andere grote liefde te maken: schaatsen op natuurijs.

Tijdens de Elfstedentocht van 11 februari zag ik, dat er een stuk plastic van de binding van een van de kluunschaatsen kapot was. Niet op een essentiëel punt, naar toch voldoende om mijn reserve-ijzers maar onder te klikken.

Ik bracht een paar dagen later mijn kapotte ijzer naar Ooms Sport in de Leidse IJshal. Het was een kwestie van even bestellen van de Rossignol-binding en het zou zo vervangen kunnen worden.
Dit was iets te naïef gedacht van me. Salomon is momenteel bijna monopolist op het gebied van de kluunschaatsen, dus andere bindingen zijn lastig te krijgen. Bijna 2 weken later waren we nog niet veel verder. Het zou toch niet.....
Ik zocht op internet even naar Rossignol om te kijken, of ik de bindingen op hun site kon vinden. Dat lukte niet zo vlug, maar wel vond ik een dealer in Leiden: Tennis en Ski in de Douzastraat.

Ik haalde mijn kluunschaats op bij Ooms Sport en fietste naar de Douzastraat. Het bleek, dat deze winkel alleen skispullen verkocht. Voor langlaufmaterialen verwees hij me door naar Ton van Bemmelen aan de Rijndijk in Zoeterwoude-Rijndijk. Ik fietste dus letterlijk stad en land af voor de Rossignol-bindingen.
En zowaar: ik kon de bindingen kopen. Eén paar kostte € 49,95. Met de buit reed ik terug naar de Leidse IJshal, waar ik op tijd was voor de schaatsles, die ik voor de IJVL moest geven.
Terwijl ik de kinderen les gaf op mijn reserve-ijzers, zwoegden de medewerkers van Ooms om mijn bindingen te vervangen. Dat lukte. Alleen moest ik nog een paar langere schroeven met borgmoeren kopen, daar de oude schroeven te kort waren, doordat het model van de bindingen iets anders was.
Op weg naar huis fietste ik nog even langs de Formido, waar ik de juiste schroeven en borgmoeren kocht en na de maaltijd met zalm mocht ik me storten op het vastzetten van de laatste schroeven.
Daarna kwam de lastigste klus. Het bevestigen van het rubber "stootkussen". Wat ik ook probeerde, als het stootkussen erin zat, kreeg ik mijn schaatsen niet goed vastgeklemd. Zonder het rubber klikte ik het moeiteloos vast. Ik probeerde van alles, maar niets hielp. "Nee, hé", flitste het telkens weer door mijn hoofd.
Tot Siebe zich ermee ging bemoeien. Hij drukte met veel meer kracht, klikte en ziedaar: het ijzer zat vast. Ik probeerde het ook en zowaar: na enig gewurm lukte het mij ook. Zo had zoonlief me ten langen leste verlost van mijn bindingsangst.

Ik was er helaas niet bij

Op de site van de Leidse IJshal staan de foto's van de schaatsles voor kinderen van afgelopen dinsdag. Vanwege het carnaval was aan kinderen en trainers gevraagd om verkleed te komen, met dit kleurige trainerscorps als bemoedigend resultaat.

Nu zijn er ongetwijfeld lezers, die speuren naar deze blogschrijver. Niet eens zo'n gekke gedachte.

Maar helaas, ik was er niet bij. Voor mijn werk moest, of eigenlijk mocht ik op cursus in Haarlem. Ook leuk. En bij de natuurijsperiode had ik natuurlijk niets te klagen over de bereidheid van mijn collega's om in te vallen.
Maar indien ik er wel bij zou zijn geweest, dan zou het waarschijnlijk in deze outfit zijn geweest.

Wie echter denkt, dat ik me moet verkleden om van mijn schaatslessen één groot feest te maken, die vergist zich. Daar heb ik een soort talent voor. De lessen verlopen ietwat chaotisch, dat geef ik grif toe, maar temidden van de puinhoop, die ik om me heen creëer, leren de kinderen behoorlijk veel basisvaardigheden, die nodig zijn bij het schaatsen. En ik geef ze het aller-, allerbelangrijkste mee: plezier in schaatsen!

Positief effect

We hebben een schitterende natuurijsperiode achter ons liggen. Het verloop van deze periode is prima te zien aan de hand van de bezoekers van dit blog.

De grote vraag is altijd: wat blijft er van hangen?
Als de bezoekersaantallen van de instuif voor kinderen in de Leidse IJshal maatgevend zijn, dan zit het wel snor. Het was vanochtend onwijs druk, toen ik de IJshal aan de Vondellaan betrad. De kinderen en hun ouders stonden in een lange rij te wachten om binnen te mogen. Uiteindelijk kwamen er vanochtend 216 kinderen schaatsles nemen.

Gemiddeld kwamen er tijdens de herfstvakantie 100 kinderen per dag, gedurende de Kerstvakantie 150 en de krokusvakantie ligt dicht bij de 200. Het positieve effect van de natuurijsperiode is dus duidelijk zichtbaar.
Maar ja, het was naast gezellig ook heel mooi op het natuurijs.

Motorisch geheugen

De term kende ik niet, het verschijnsel wel. Als je na een natuurijsperiode voor het eerst weer op kunstijs schaatst, moet je in het begin erg wennen. Vooral als je tegelijkertijd de overstap van de kluunschaats naar de klapschaats maakt. En dat, terwijl je toch een zeer geoefende schaatser bent.
Bij het uitrijden gisterenavond op de behoorlijk drukke Leidse IJshal praatte ik met Wierd Wagenmakers over dit verschijnsel, waar Wierd een naam voor had: motorisch geheugen.
Hij had de term van een arts en terwijl we er over praatten, werd het een steeds plausibelere verklaring. Wierd heeft veel aan shorttrack gedaan en de overstap van shorttrackschaatsen naar "gewone" schaatsen was niet altijd makkelijk. Zelf stap ik tegenwoordig wel vrij makkelijk over van kluunschaats op klapschaats en vice versa, maar dat komt, omdat ik wekelijks op beide schaatsen rondrijd. Maar als ik wat langer op kluunschaatsen rondschaats, is het toch een ietwat ander verhaal.
Je lichaam went dus ergens aan en heeft dan moeite met de overstap. Niet alleen met schaatsen trouwens, maar ook als je bijvoorbeeld op een andere fiets gaat rijden. Dan moet je ook even wennen.


Motorisch geheugen. Ik vind het een mooie term.
Na afloop van de training zat ik aan de bar met Frans Wijfje. Sinds kort weet ik, dat hij veel met mijn broer Leo gewerkt heeft.

Er kwamen veel verhalen uit de oude doos naar boven uit een heel ander geheugen.

Gemaksschaats

Vandaag stond er in Trouw een ingezonden brief over de Gemaksschaats, dat mijns inziens een paar onjuistheden bevatte. Ik heb dus een ingezonden brief naar Trouw gestuurd om de heer Groot van repliek te dienen.

Gemaksschaats

Dat er bij de afgelopen schaatsperiode veel botbreuken voorkwamen, is voor een flink deel toe te schrijven aan de onervarenheid van veel schaatsers. Er zijn zeer veel mensen, die nooit oefenen op een kunstijsbaan, en dan met een verkeerde houding weg schaatsen op natuurijs met al zijn oneffenheden en scheuren.
Fred Groot denkt, dat dit aan de noren ligt en beveelt klapschaatsen aan, omdat je daarmee minder kans hebt om te vallen, omdat je met het middendeel afzet. Iedere schaatstrainer zal beamen, dat je niet met het middendeel van je schaats af moet zetten, maar dat je achterop moet zitten. Met andere woorden: je moet de druk achterop je schaats hebben bij de afzet.
Pas op het allerlaatste stuk van je afzet komen het middendeel en de punt van de ijzers aan bod als je nog een laatste zetje geeft. Dit is het grootste voordeel van de klapschaats: je kunt je voet veel natuurlijker afwikkelen.
Maar met klapschaatsen loop je juist een veel grotere kans op een harde smak op het ijs! Als je met je vaste schaatsen in een scheur rijdt, dan val je, maar doordat je schaats min of meer vast zit, val je wat trager. Bij de klapschaats zit het ijzer vast, je wordt over het kantelpunt geworpen en wordt als het ware gelanceerd. Je valt harder en sneller. De klapschaats is dus met recht een klapschaats.
Tot slot vraagt de heer Groot, waar de moderne “gemaksschaats” blijft. Welnu, die is er allang! De kluunschaatsen. De langlaufschoenen geven steun boven de enkels, ze zitten comfortabel, je krijgt er geen koude voeten in, ook niet bij -18. Bij het klûnen zijn de ijzers met een simpele klik los en na het lopen klik je ze zo weer vast. Worden de schaatsen bot: dan doe je ze aan de andere voet, en je hebt weer scherpe ijzers.
En door de ronding van de Friese doorloper rij je bijna uit iedere scheur. Bij de Elfstedentocht, die ik op 11 februari gereden heb, ben ik slechts één keer gevallen: in het donker op het verrot gereden ijs vlak voor de Bonkevaart.
Deze zeer ervaren natuurijsschaatser kan iedere toerschaatser de kluunschaatsen van harte aanbevelen.

Bert Breed
Auteur “Molen- en Merentocht”

Niels van Liempt en Frans Zoetemelk

Afgelopen vrijdag fietste ik om een uur of 3 op weg naar huis langs "Rhijnhof". Onwillekeurig schoot Niels van Liempt me te binnen, die op dit begraven is. Hij is 13 jaar geleden op 21-jarige leeftijd omgekomen bij een lawine.
Om half 4 werd er "ingebroken" op de radio voor een extra nieuwsuitzending. Een lid van de koninklijke familie was in Lech in een lawine terecht gekomen. Het bleek om prins Friso te gaan, die buiten de pistes was gaan skiën, net als Niels destijds.
Niels kon het niet meer navertellen. Uiteraard hopen we, dat prins Friso dit lot niet beschoren zal zijn.

Door alle berichtgeving is het onvermijdelijk, dat het actieve IJVL-lid dit weekeinde constant door mijn hoofd spookte.
Het is dan heel makkelijk om te wijzen op de "stommiteit" om buiten de piste te gaan skiën. Meestal gaat het gewoon goed. Het is vaak gewoon botte pech, als een lawine precies jou treft.
Net zo goed, als dat je de pech kunt hebben, om onder het ijs te schieten of niet op tijd uit een wak te kunnen komen, zoals Frans Zoetemelk, de broer van Tourwinnaar Joop, aan het begin van de afgelopen natuurijsperiode is overkomen.
Natuurlijk moet je de veiligheid in acht nemen. Maar 100% veiligheid op natuurijs bestaat niet.
Iedere natuurijsperiode zakken er mensen door het ijs. Regelmatig gebeurt dat ook met schaatsers, die gewoon de sporen van voorgangers volgen. Meestal gaat het gewoon goed en blijft het bij een nat pak, eventueel met onderkoelingsverschijnselen. Een enkeling, zoals Frans Zoetemelk, heeft gewoon botte pech.
Het is de keerzijde van de wintersport, die ons ook zoveel plezier geeft.
Niels en Frans, rust in vrede.

Dooiend ijs

Vandaag waren op diverse sloten nog de restanten van de prachtige natuurijsperiode te vinden. Dooiend ijs. Grauw. Het heeft altijd iets mistroostigs. Net zoiets als vergane glorie.
Maar wat kunnen we met veel vreugde terug kijken op 11 dagen schaatsen op natuurijs.




Met als absolute hoogtepunt natuurlijk het uitrijden van de Elfstedentocht.

Brooks

Het was weer tijd, om een paar nieuwe hardloopschoenen te kopen. Ik fietste naar de Hardloopwinkel in Leiden en kwam terug met exact hetzelfde model als een jaar geleden. Het verschil zit vooral in de veters: deze zijn rood, de vorige wit.
De Brooks GTS 12 zijn me prima bevallen. Het is weer even wennen, dat je een flinke vering in je schoenen hebt, maar dat is alleen maar fijn.
Ik hoop er de komende 12 maanden weer net zo veel kilometers mee te maken als met mijn vorige Brooks.

's Middags had ik met Hans Boers een strandtraining. Het was meteen een pittige. Windkracht 7. Bij het lopen kreeg je een gratis krachttraining. Het was dus totaal ander weer dan vorige week zaterdag.
Vanaf de parkeerplaats bij het hotel in de duinen liepen we naar Wassenaarse Slag om over het strand naar de strandopgang bij Meijendel te lopen.
Het was zwoegen tegen de wind in. Je zag het zand over het strand en langs de duinrand stuiven.
Ter hoogte van Meijendel keerden we en hadden de harde wind in de rug. Lekker ontspannen liepen we weer terug naar ons beginpunt. We waren lekker uitgewaaid.
En de schoenen waar ik op liep?
Mijn oude Brooks....

Diplomaschaatsen

Het is even wennen: maar een uur schaatsles in plaats van de gebruikelijke 2 uur op vrijdag. De buitenschoolse sport was vorige week voor het laatst. Alleen de IJVL heeft en geeft nog les in de Leidse IJshal.
En vandaag was er niet eens les: er was diplomaschaatsen. De kinderen deden de slalom en de start- en remproef, waarna ze nog zoveel mogelijk rondjes mochten schaatsen.
Aan het eind van de schaatsles was er uiteraard weer een tikspelletje. Volgende week zal het wel rustiger zijn. Ik hoorde van diverse kinderen, dat ze dan op vakantie zijn.

Intussen ziet het er Hindeloopen trouwens heel anders uit dan afgelopen zaterdag.

Zoek de 7 verschillen!

Zelfstedentocht

Deze week stuitte ik op www.weerwoord.be op de term "Zelfstedentocht" voor schaatsers, die op eigen houtje de Tocht der Tochten gereden hebben. Ik geef het grif toe: ik wou, dat ik dat woord verzonnen had!
Tot nu toe moet ik het doen met het woord "Fileklûnen".
Gisterenavond haddden we bij Frits van Huis thuis een gezellige avond. Het mailtje met de wervende kop "De welverdiende Beerenburger??" lokte de schaatsploeg van afgelopen zaterdag voldoende.

Iedereen was er, behalve Jaap de Gorter, die verhinderd was. Daar voorlopig geen andere data, waarop iedereen zou kunnen, te vinden waren, lieten we de reünie toch maar doorgaan. We waren nog "in the mood".

Overbodig om te zeggen, dat het reuze gezellig was.
En de welverdiende Beerenburger??

Die smaakte prima!

Krasse knarren

Vanmorgen fietste ik weer eens naar de Leidse IJshal om te gaan schaatsen met de "Krasse knarren". De eerste training voor de volgende Elfstedentocht.
Ik was benieuwd, hoe het zou gaan. Mijn linker enkel was wat dunner. Naast het smeren van Spiroflor gebruikte ik ook de tip, die Mart Moraal me had gemaild: masseren met een washandje met ijsblokjes.
Ik pakte in plaats van ijsblokjes een coolpack uit de diepvries en masseerde de gevoelige plekken op mijn scheenbeen en bij mijn enkel daar driemaal daags mee. Het voelt in het begin raar aan, maar de zwelling werd wel minder.
Desondanks ging ik nog met mijn kluunschaatsen. De enkel was nog te dik voor de klapschaatsen.
De eerste paar rondjes gingen vrij stroef, maar het piramideschaatsen ging prima. Ik hoefde, waar ik vooraf bang voor was, nergens af te haken.
De les was verder rimpelloos verlopen. Alleen kreeg ik na afloop wel een klacht van Henk Distelvelt.

Hij miste een deken op de bank....

Pieken

Iedere sportman hoopt op het juiste moment te pieken. Je werkt dan toe naar een topvorm en hoopt, dat alle trainingen hun vruchten af zullen werpen op het door jouw gekozen moment.
Daar ik de Elfstedentocht heb uitgereden, kan ik zeggen, dat ik behoorlijk goed gepiekt heb.
Waar ik echter nog beter gepiekt heb, is als blogger.
Men weet www.bertbreed.blogspot.com steeds beter te vinden tijdens natuurijsperiodes.
Door de cursus marketing weet ik, dat het heel belangrijk is om ingangen te vinden bij de commuicatiekanalen, die je doelgroep gebruikt.
Bij natuurijs zijn dat http://www.ekkel.com/natuurijs/Kaart.html, http://www.schaats-en-skate.nl/ijsmeld.htm en http://www.schaatsforum.nl/index.php.
Ik geef vooral op de laatste site aan, waar ik geschaatst heb, wat de kwaliteit van het ijs is e.d. en verwijs met een link naar mijn blog, waar alle details, die er toe doen, te vinden zijn.

Dit leidde tot een enorme piek in de eerste helft van februari: de teller staat al op ruim 31.500 bezoekers, waar ik eerder nog nooit boven de 8000 bezoekers in een hele maand was gekomen.

Je kunt uit dit staatje precies de natuurijsperiode eruit halen, met een piek van ruim 3800 bezoekers op 8 februari. Dat was, niet geheel toevallig, de dag, dat de Elfstedenkoorts de hoogste piek bereikte.
Maar het leuke van sociale media in natuurlijk niet alleen het pieken bij het aantal bezoekers, maar vooral het sociale aspect. Bij het schaatsen op natuurijs wordt ik wel eens aangesproken door wildvreemden met de vraag: "Ben jij Bert Breed?"
Maar het allermooiste is toch een antwoord als hieronder op schaatsforum: "Bert Breed: wat een leuk geschreven teksten! Ik heb het met plezier gelezen, en een paar van de punten zal ik zeker meenemen, niet eens alleen bij het schaatsen, maar ook bij het fietsen. Bedankt!"

Voorjaarsvakantie

In de voorjaarsvakantie worden er iedere ochtend schaatslessen voor kinderen gegeven. Uiteraard ben ik hierbij ook van de partij, op woensdag- en donderdagmorgen.
Ik ben zeer benieuwd, hoeveel kinderen door de natuurijsperiode besmet zijn geraakt met het schaatsvirus.
Tijdens de Kerstvakantie was het behoorlijk druk. Kijken of we dat de komende week weten te overtreffen.