Op zondag 17 december 2017 is alweer de achtste editie van de 1000 rondjes van Leiden. Dit jaar is het goede doel Spieren voor Spieren. De 200 kilometer kan individueel of in groepsverband afgelegd worden in de Leidse IJshal.
Daar ik aan alle edities van de 1000 rondjes heb meegedaan, kan ik uit eigen ervaring bevestigen, dat het een zeer leuk sportevenement is. Tijdens het schaatsen zie je veel bekenden, dus het is gezellig, zeker als er ook nog een dweilorkest komt spelen.
Met een knipoog naar IJshal "De Vliet" kun je kiezen uit 333, 666 of 999 rondjes met als afsluiting een ereronde. Ook deze kortere afstanden mogen door een paar schaatsers bij elkaar gereden worden.
Spieren voor Spieren heeft met Sven Kramer natuurlijk een uitstekende ambassadeur. Ook al heb ik een bijzonder baanrecord en heb ik een keer een 200 kilometer gewonnen en hij (nog) niet, ik kan natuurlijk niet in de schaduw staan van de beste allrounder aller tijden.
Desondanks zal ik mij de komende 2 maanden inzetten als ambassadeur voor Spieren voor Spieren in de hoop, dat we op 17 december zoveel mogelijk geld bijeen schaatsen voor kinderen met een spierziekte. En daar heb ik best wat spierpijn voor over in de dagen na de 1000 rondjes van Leiden.
Zoals iedere dinsdagmorgen fietste ik naar de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal met de "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide schaatste. De opkomst was weer hoog te noemen. Het peloton bestond vanmorgen uit 25 man. Dat is wel eens minder geweest.
Bij binnenkomst praatten we uiteraard veel over de nieuwe ijsbaan, die er nu eindelijk gaat komen. De komende 3 jaar schaatsen we nog op de Ton Menken IJsbaan, daarna verkassen we naar IJshal "De Vliet", waarvan op dit moment nog onduidelijk is, of het een baan van 250 of 333 meter lengte wordt.
Wat wel duidelijk is, is dat de vorm op dit moment goed te noemen is. Vooral de 5 kilometer, die ik op kop reed, ging lekker en gelijkmatig. Op dat moment had ik een lang lint achter me. De rest van de piramide reed ik aan de staart van het peloton. Dit houdt wel in, dat het af en toe harmonicarijden wordt, maar dat kun je weer zien als een vorm van intervaltraining. Daar is niks mis mee.
Het is trouwens een prachtig gezicht als je aan de staart van zo'n kleurrijk lint te bungelt. Iedere schaatser had andere kleding aan. En daar iedereen toch een eigen slag heeft, viel er genoeg te zien. Daarnaast is het nog een gezellige groep ook. Met af en toe een geintje tussendoor is het bepaald geen straf om met de "Krasse knarren" te schaatsen.
Morgen is het Hervormingsdag. Dan is het exact 500 jaar geleden, dat Maarten Luther zijn 95 stellingen op de deur van de slotkapel in Wittenberg spijkerde.
Op dat moment kon deze monnik niet bevroeden, dat hij daarmee de loop der wereldgeschiedenis ingrijpend beïnvloedde. Het zou het begin van de Reformatie worden.
Zelf ben ik eenmaal in Wittenberg geweest. Dat was 3 jaar geleden, toen ik met mijn vrouw naar Praag fietste en we de Elbe-Radweg volgden, die ons ook in Wittenberg bracht. De viering van 500 jaar reformatie wierp zijn schaduwen vooruit, want alle bouwwerken, die iets met Maarten Luther van doen hadden, waren ingepakt. Niet omdat Christo hier bezig was geweest, maar omdat al deze bouwwerken gerestaureerd werden. De Duitse Gründlichkeit kennende, is alles stipt op tijd opgeleverd.
Toch was Luther niet de eerste Hervormer. De Tsjech Jan Hus ging hem voor. Hij eindigde echter een eeuw eerder op de brandstapel, terwijl Luther wel succes had. Het verschil tussen hen beiden? De boekdrukkunst.
Zelf heb ik op de Frederik Muller Akademie in 1978 tijdens de opleiding tot bibliothecaris een scriptie gemaakt over de invloed van de boekdrukkunst op de maatschappij. "Het internet van de 16e eeuw" maakte een voor die tijd snelle verspreiding van ideeën mogelijk. Voorheen moesten boeken met de hand worden overgeschreven. Dat was letterlijk monnikenwerk.
De geest was door de boekdrukkunst uit de fles en ging er niet meer in. Naast zijn rol als Reformator had Maarten Luther nog een andere belangrijke rol. Hij vertaalde de Bijbel in het Duits, waardoor het Hochdeutsch als eenheidstaal ging fungeren.
De vele Duitse dialecten verloren hiermee aan betekenis. Het Duits werd zodoende een samenbindende factor in zo ongeveer heel Midden-Europa.
De betekenis van Maarten Luther voor de Europese geschiedenis kan zodoende niet overschat worden en ging stukken verder dan alleen de Reformatie.
De kiem voor de wandeling van vandaag werd in mei gelegd, toen Feyenoord na 18 jaar "droogte" eindelijk weer kampioen van Nederland werd. Voor Juul Mentink en Jaap de Gorter was dit een aanleiding om een feestzaal af te huren, waar een groot deel van de voormalige dinsdagavonddroogtrainingsgroep van de IJVL aanwezig was in soms verrassende outfit.
Bij deze gelegenheid kregen de feestvarkens een bon om met elkaar iets leuks te gaan doen. Het werd een NS-wandeling. Vandaag liepen we de lange versie van de Landgoed Groeneveld wandeling.
Vanmorgen konden we eerst profiteren van de overgang van de zomertijd naar de wintertijd. De klok ging een uur terug. Nadat we gisteren vrij laat terug gekomen waren uit Maassluis, konden we zodoende lekker langer blijven liggen. De afgesproken tijd van kwart over 9 op Leiden Centraal was gevoelsmatig nog steeds kwart over 10.
Na het ontbijt fietsten Ada en ik na de regen van vannacht naar het station, waar we met 11 andere IJVL-ers de trein naar Baarn namen. Vandaar begonnen we aan de prachtige wandeling van 15 kilometer naar Hilversum Mediapark in over het algemeen prachtig weer.
De eerste stop was na ruim 3 kilometer wandelen op het terras van Kasteel Groeneveld, waar op dit moment een tentoonstelling van Fiep Westendorp te bezichtigen is.
Daar hadden wij geen tijd voor. Met een plaid om ons heen dronken we koffie of warme chocolademelk met appeltaart of bosbessentaart op het in de schaduw gelegen terras van Groeneveld.
Nu begon de prachtige wandeling pas echt, waarbij ik afwisselend al lopend met vrijwel iedereen uit de groep van 13 personen gepraat heb. Ondertussen hadden we veel oog voor het fraaie landschap.
Het was een gezellige dag met een vrij grote groep wandelaars met een klein nadeel: met 13 personen is er meestal geen plek binnen als je wat wilt eten. Bij "La Place" in de buurt van Laren zaten we zodoende met onze net gekochte lunch op het terras, toen het najaarszonnetje plotsklaps plaats maakte voor een bui. De meesten gingen enigszins verspreid binnen zitten aan een lange tafel.
Na de bossen liepen we rondom Hilversum vooral over de heide.
Om 4 uur hadden we op Hilversum Mediapark de trein terug naar de Sleutelstad. Thuis gekomen van een heerlijke wandeling zette ik de televisie aan, waar net de rit van Tijmen Snel op de 1000 meter begon. Als eerste trainer van deze debutant op het Nederlands kampioenschap schaatsen kon ik ook thuis dus met volle teugen genieten!
De Koningsrit was die tussen Kjeld Nuis en Kai Verbij. Twee IJVL-ers en iemand uit Hoogmade. De Leidse IJshal was goed vertegenwoordigd op deze afstand! 't Kon minder....
Mijn schoonzus Marja zingt in Kamerkoor "Cantabile" in Maassluis. Gisterenavond was het jubileumconcert van dit koor. "Cantabile" bestond 30 jaar. Het concert werd gegeven in de Groote Kerk in Maassluis.
In deze kerk heeft Maarten 't Hart zoveel frustratie opgelopen, dat hij genoeg verhaalstof had om uit te putten voor de rest van zijn leven. Anderzijds zorgde het beroemde Garrels-orgel voor een levenslange liefde voor klassieke muziek bij deze uit Maassluis afkomstige schrijver.
Om kwart voor 4 fietste ik met Ada naar haar ouders. We konden meerijden naar Maasland. Daar werden we uit de auto gezet. Niet omdat wij ons misdragen hadden, zoals u wellicht zou denken, maar omdat dit reuze praktisch was. Terwijl mijn schoonouders bij Marja en Dik gingen eten, wandelden mijn vrouw en ik naar de Buitenhaven van Maassluis, waar we met Paul Crezee hadden afgesproken. We zouden in "'t Hoofd" op de hoek van de Buitenhaven en de Nieuwe Waterweg gaan eten.
De tomatensoep, de bruschetta en de gegrilde zalm smaakten prima. In de avondschemering wandelden we in de harde wind naar de Groote Kerk, waar om 8 uur "Beautiful in Elevation" zou beginnen.
Muzikaal gezien is dit nummer een hoogstandje. Terwijl het orgel in een driekwartsmaat speelde, zong het koor zeer uiteenlopend in drieachtste maat, vijfachtste maat, tweekwartsmaat etcetera. Voor mij het hoogtepunt van de avond. De andere nummers waren mooi en zuiver gezongen, maar ik vond het net te tam. Het spetterde te weinig. Vorige concerten waren toch gevarieerder. Een puntje van aandacht voor de volgende keer.
Vannacht beleven we weer het halfjaarlijkse ritueel: de klok verzetten. Dit keer gaat het van zomertijd naar wintertijd. Het 40-jarig jubileum van dit ritueel gaat niet onopgemerkt voorbij. Zoals iedere Nederlandse ingezetene volg ik het Europees parlement natuurlijk op de voet en daar is de discussie over het afschaffen van de zomertijd deze week net zo belangrijk als de onafhankelijkheidsverklaring van Catalonië.
Zelf ben ik een groot voorstander van de zomertijd. Door de langere avonden kun je na een dag gewerkt te hebben nog heerlijk gaan sporten in de natuur. Bij de droogtrainingen van de IJVL profiteren we optimaal van het langere avondlicht. In september is het om half 9 al donker. Als we dan de wintertijd zouden hebben, zou de droogtraining überhaupt niet door kunnen gaan.
Vanmiddag liet ik de laatste loop in de zomertijd. Met een duizelingwekkend gemiddelde van bijna 5 graden te warm over de maand oktober kun je daar wel van spreken. In de zomermaanden was dit geheid een hittegolf geweest.
Ik liep een kilometer of 6 langs de rand van de Stevenshof met een uitstapje naar "Ter Wadding", waar ik een rondje door dit gehalveerde bos liep. Het was niet zo warm meer als de afgelopen weken.
In een euforische stemming fietste ik vanmiddag naar de Vondellaan, waar ik om kwart over 4 schaatsles zou geven voor de buitenschoolse sport en aansluitend voor de IJVL. Bij de Leidse IJshal aangekomen feliciteerden de schaatsers elkaar. Na 12 jaar lobbyen en goodwill kweken bij de gemeenteraad van Leiden, dat begon met een ingezonden brief in het Leidsch Dagblad, is gisteren eindelijk de beslissing gevallen om in ieder geval een 250-meterbaan bij zwembad "De Vliet".
In de voormalige "Ton Menken IJsbaan" waren vanmorgen filmopnamen gemaakt, die vanavond op TV West werden uitgezonden. De 250-meterbaan is eindelijk veiliggesteld. Nu kunnen we als schaatsers in de Leidse regio aan de slag om de 333-meterbaan over de streep te trekken. Zo'n kans krijgen we nooit meer. Dus schaatsers uit de omliggende gemeenten: aan de slag om jullie gemeenteraden zo ver te krijgen om van de 250 meter 333 meter te maken.
Daarbij kom je natuurlijk veel overtuigender over, als je niet alleen je hand ophoudt bij de gemeente, maar als je zelf ook daadwerkelijk een steentje bijdraagt door Schaatsmaat te worden.
Nu Leiden definitief een nieuwe ijsbaan aanlegt, kun je met een gerust hart bijdragen. Het wordt geen water naar de zee dragen!
Het spreekt voor zich, dat in deze stemming de twee trainingen prima verliepen. Zelfs de mislukte 1500 meters op het Nederlands kampioenschap van de IJVL-clubleden Kjeld Nuis en Tijmen Snel mochten de pret niet drukken. De toekomst van de schaatssport in de Leidse regio is veiliggesteld!
Max Verstappen draait voor 250 zijn hand niet om. Nou vooruit, een klein beetje dan.
Bij de schaatsers in de Leidse regio ligt dat toch een tikkeltje anders. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om in ieder geval een 250-meterbaan te redden.
Nadat in juli vorig jaar de Leidse gemeenteraad unaniem besloten had, dat er bij zwembad "De Vliet" een kunstijsbaan van 250 meter zou komen, en een 333-meterbaan als de omliggende gemeenten zouden meebetalen, daar werd dit prachtige plan in december 2016 plotsklaps om zeep geholpen ten faveure van een enorme sporthal voor de basketballers Zorg & Zekerheid.
En zoals er bij schaatswedstrijden nooit rottigheid gebeurt, zo gebeurde dit ondanks het dreigende verlies van kunstijs in de Leidse regio ook niet in of bij het Stadhuis van Leiden. Schaatsers zijn gewoon heel aardig volk. En zo hoort het ook.
In juli zag het er in de Gemeenteraad van Leiden een stuk positiever uit. In de wandelgangen bezwoeren diverse gemeenteraadsleden van diverse politieke partijen de vertegenwoordigers van de Leidse IJshal: "Die ijsbaan komt er!"
In het najaar hoorde ik van diverse kanten, dat een meerderheid van de regiogemeenten bereid was om de nieuwe ijsbaan te helpen financieren, maar wel pas als Leiden de knoop doorgehakt had over het financieren van een 250-meterbaan. Hetgeen vanavond geschiedde.
Wethouder Paul Dirkse bevestigde vanavond in de raadscommissie voor Onderwijs en Samenleving, dat Leiden de volledige financiering van een 250-meterbaan voor zijn rekening neemt.
Waarvoor hulde!
Als ik het ergens niet mee een ben, dan zeg ik dat. Als ik iets goed vind, dan doe ik dat ook. Bij deze wil ik de wethouder en alle raadsleden, die zich hiervoor ingezet hebben, hartelijk bedanken!
De bal ligt nu bij de omliggende gemeenten. Zij kunnen de 333-meterbaan mogelijk maken door dat deel voor hun rekening te nemen. Ik ben nu zeer hoopvol gestemd. Als er een schaap over de dam is....
Een paar weken gelden had ik een stuk geschreven met de Friese zangeres Nynke Laverman in de hoofdrol.
Naar aanleiding hiervan kreeg ik van Wierd Wagenmakers een mailtje, waarin hij vroeg, of ik de legende van Adam Hurdrider kende? Eerlijk gezegd niet, behalve dat ik wist, dat hij in de 18e eeuw de beste schaatser van zijn tijd was.
Vanmorgen was het dan zo ver. Wierd vertelde me tijdens een vijftal rondjes rustig rijden tijdens de piramide, dat Adam Hurdrider over de Friese meren met een stormwind in de rug zeer hard schaatste met deze rugwind op weg naar Hindeloopen, waar zijn moeder woonde. Er zaten windwakken in het ijs. Adam kwam met vliegende vaart op zo'n wak af gereden. Zijn lijf kwam onder het ijs, zijn hoofd bleef erboven. Door de snelheid schoof het hoofd boven en het lichaam onder het ijs naar het volgende windwak, waar ze tegelijkertijd aankwamen en weer op elkaar kwamen, waar het hoofd meteen weer vastvroor.
In een herberg vertelde Adam dat verhaal. Niemand geloofde hem. De ongelovige Thomassen kregen even later echter wel te zien, dat Adam's verhaal klopte. Door de warmte van het haardvuur ontdooide het ijs en viel de kop alsnog van de romp.
Ik kende dit verhaal van Adam Hurdrider niet, maar wel een soortgelijk verhaal in een andere variant: het spook van de Langesloot.
De boodschap was duidelijk: op het ijs moet je niet harder rijden dan je kunt. Als coördinator had ik de taak om de "Krasse knarren" in toom te houden, hetgeen bij de donderdagploeg lastiger is dan op dinsdag. Er rijden dan simpelweg meer snellere schaatsers mee. Desondanks lukte het met dank aan de snelheidsmeter heel aardig.
Op een enkele uitschieter na hielden de meeste schaatsers zich goed aan de maximumsnelheid van 25 kilometer. Zelf gaf ik natuurlijk het goede voorbeeld bij de 5 kilometer, die ik op kop reed.
Het was trouwens wel verstandig om vandaag iets voorzichtiger te rijden. Door de hoge temperaturen zaten er wat kleine stalagmieten op het ijs. Zelf ging ik in een bocht bijna onderuit, toen ik in een bocht met mijn linkerbeen weggleed, doordat ik op zo'n hobbel kwam. Gelukkig kon ik mezelf in een reflex corrigeren.
Dat er zo laat in het seizoen nog stalagmieten kunnen ontstaan is te danken aan het extreem warme weer in oktober. Bovenstaande temperatuuranomalie over het gemiddelde van een volledige maand spreekt boekdelen. Juni was veel te warm, maar oktober spant de kroon. Gelukkig waren er geen wakken in de Leidse IJshal....
Het heeft een tijdje geduurd, maar naar verwachting zal Rutte III morgen beëdigd worden door onze nationale sportheld Willem-Alexander van Buren. Je kunt veel van ons nieuwe kabinet zeggen, maar niet dat het hardlopers zijn.
Hoewel dat bij Mark Rutte persoonlijk nog wel meevalt. Met een tijd van 56.59 op de 10 kilometer slaat hij geen modderfiguur. Hij is een redelijke loper. Niet meer en niet minder. In de droogtrainingsgroep van de IJVL zitten vrouwen, die een snellere tijd in de benen hebben.
Hoe zit het met de overige ministers en staatssecretarissen? Hardlopen is de favoriete sport in het kabinet. Hugo de Jong, Wopke Hoekstra, Mona Keijzer, Arie Slob en Stientje van Veldhoven trekken graag de hardloopschoenen aan. De laatste, die staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap wordt, loopt ook marathons. Dat is tenminste een serieuze sporter.
Voetbal is een goede tweede: Ferdinand Grapperhaus, Raymond Knops en Menno Snel trappen graag tegen een bal, terwijl Ank Bijleveld deze liever over het net smasht. De minister van Defensie houdt van volleyballen.
Halbe Zijlstra en Sander Dekker hebben als liefhebberij wielrennen. Nu heb je als Dekker de naam natuurlijk wel mee....
Hoewel?
Ingrid van Engelshoven wandelt graag, Mona Keijser skiet ook, terwijl Eric Wiebes zeilt. Altijd handig als politicus: je weet immers precies, wanneer je bakzeil moet halen.
Tot mijn grote schande is er in de hele ministersploeg, die zich graag presenteert als een kabinet voor de gewone Nederlander, slechts één minister, die aangeeft van de meest Nederlandse sport te houden. Alleen minister van Financiën Wopke Hoekstra geeft aan, dat hij schaatsen als hobby heeft. Toch wat magertjes in een kabinet van 14 mannen en 10 vrouwen.
Nu scoor je als praeses van "Minerva" niet bepaald bij de gewone Leidenaren. Maar het zij hem vergeven. Eenieder van ons heeft recht op een jeugdzonde. Dat hij lid is van de Elfstedenvereniging en in 2012 de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee schaatste wast deze jeugdzonde wel weg.
Ik ga er gemakshalve van uit, dat hij als schaatsliefhebber in zijn studietijd in Leiden in de Leidse IJshal of mogelijk nog in de Menkenbaan heeft geschaatst. Dan kan hij in zijn nieuwe functie wat terugdoen voor de schaatssport in de Leidse regio.
In zijn ministerie gaan vele miljarden om. Met een schijntje van dit bedrag is IJshal "De Vliet" gered. Excellentie, als u op deze wijze de nieuwe ijsbaan redt, dan zal ik voorstellen, dat deze omgedoopt in de Wopke Hoekstra IJsbaan.
Excellentie, niet verklappen hoor! Als Leidse schaatsers houden we het onder ons....
Geboren en getogen in Nieuw-Vennep in een gezin met 12 kinderen en sinds 1979 woonachtig in Leiden. Mijn vader was de oprichter van het transportbedrijf B.Breed & Zonen in Nieuw-Vennep, dat nog steeds bestaat.
Ik ben in 1983 getrouwd en vader van 4 kinderen.
Ik train al sinds mijn verhuizing naar Leiden voor de Elfstedentocht en ben uiteraard een groot liefhebber van schaatsen op natuurijs.
