Oudejaarsrit

Het is voor Oudejaarsdag extreem warm.

Het is nauwelijks voorstelbaar, dat we nog geen 2 weken geleden op de Schenksloot konden schaatsen.

Maar waar het toen droog weer was, daar beleven we nu een kletsnatte week. Dat merkte ik bij de wekelijkse fietstocht om het brood van mijn schoonouders en onszelf bij "De Helianth" ophaalde.

Met deze fietsrit in de regen kwam het maandtotaal van december uit op 654 kilometer en jaartotaal van 2022 uit op 10.074 kilometer.

Ondertussen zijn we bezig om ons gedegen voor te bereiden op de jaarwisseling van 2022 naar 2023.

Ik wens iedereen bij deze een gezellige maar bovenal ook gezonde jaarwisseling toe.

Gebroken dienst

Na vanmorgen schaatsles gegeven te hebben in de Leidse IJshal, fietste ik rond het middaguur naar huis. Daar lunchte ik met mijn vrouw. Zij ging via de volkstuin naar haar ouders toe, ik ging naar de horlogemaker toe om een nieuwe batterij in een klok te laten zetten.

Daarna reed ik door naar de Bierwinkel aan de Zeemanlaan, waar ik met het oog op Oud en Nieuw de biervoorraad aanvulde met een aantal voor mij ook nieuwe biertjes. Het had inmiddels opgehouden met zachtjes regenen.

Kletsnat kwam ik weer thuis, waar ik jas en regenbroek ophing om uit te druipen.

Koud was het niet. Dat was geheel in lijn met het weer van 2022.

Het jaargemiddelde van 2022 was het vreselijk hoge 11,6 graden Celsius.

In de regen fietste ik weer naar de Leidse IJshal om de kinderen van de IJVL les te geven. Het regende niet alleen druppels, maar ook afzeggingen. Via de groepsapp meldden maar liefst 17 kinderen zich af. Joost Wösten en ik hadden zodoende 3 kinderen, waar we les aan gaven. De andere 3 groepen waren een stuk groter.

De befaamde spreuk van Johan Cruijff, dat elk nadeel zijn voordeel heb, deed ook nu weer opgeld. De kinderen kregen veel individuele aandacht in het eerste half uur, waarin veel techniek aan bod kwam, met name het boven het standbeen komen en de zijwaartse afzet.
Het tweede half uur was een korte en bondige herhaling van de vuurwerkshow van vanmorgen. De cobra lieten we maar achterwege. Met drie kinderen valt geen lange slinger te creëren.

En zo sloten we de laatste schaatsles van 2022 af met een gebroken dienst.

Vuurwerk op het ijs

Het was een prachtig morgenrood, toen ik naar de Leidse IJshal fietste. Ik dacht er even over om er vlak bij huis een foto van te maken, maar met de schittering van het morgenlicht op de Rijn leek het me nog mooier. Niet dus. Laat een kans dus nooit lopen in de veronderstelling, dat het nog beter wordt!

Bij aankomst aan de Vondellaan was het al behoorlijk druk. Het zou met ruim 100 kinderen de drukste dag van de week bij de schaatslessen worden. Gisteren was het bij de lessen voor kinderen rustiger, maar kwamen er in totaal wel 700 mensen schaatsen!

Het thema lag vandaag, zo vlak voor Oudejaarsdag, voor de hand: vuurwerk.
Met een groep van 20 kinderen op een vrij smalle strook op de binnenbaan was de ruimte beperkt, maar we konden ons er toch op redden. Na een paar basisoefeningen om de druk achter op de hiel te krijgen, begonnen we, na een jarig kind te hebben toegezongen, met de oliebollen.

Na het kneden rolden we het deeg uit op het ijs met een deegroller, we maakten er balletjes van, deden deze in een pan en met een dienblad brachten we de oliebollen naar de kamer, waar we ze aan tafel zittend opaten. Met een dikke buik reden we nog een stukje uit, waarna het vuurwerk tevoorschijn kwam.

We begonnen met sterretjes, die we alle kanten op bewogen. Daarna kwamen de vuurpijlen, waarbij we hoog de lucht in sprongen. Bij de voetzoekers moesten we tweebenig slalommen. Bij de gillende keukenmeiden ging het om het geluidsniveau. Ik kan u verzekeren, dat kinderen hoog en hard kunnen gillen!

Na de fonteintjes, waarbij je springend naar de overzijde ging, was de cobra het sluitstuk. Met een lange slinger van 20 kinderen ging de cobra zigzaggend naar de overzijde van de binnenbaan.

Na een grote cirkel gemaakt te hebben, volgde de boom wordt hoe langer hoe dikker. Aansluitend maakten we in tweetallen een poortje, waar iedereen onderdoor moest. Als je er onderdoor was, sloot je achteraan weer aan. Zo staken we zeer diep zittend de binnenbaan over.
In viertallen gingen we als treintje heen en terug, waarna het volgende kind op kop kwam. De afsluiting was tweelingtikkertje. Dat geeft altijd vuurwerk op het ijs!
Als afsluiting van de schaatslessen in 2022 kregen we allemaal een oliebol, die Bakkerij Van Maanen gratis ter beschikking had gesteld. Onze hartelijke dank hiervoor!

Eruit vliegen

Voor de derde dag op rij stond ik na een fietsrit van 3 kilometer paraat om in de Leidse IJshal te helpen bij de schaatslessen voor kinderen in de Kerstvakantie.

Het was met 83 kinderen redelijk druk te noemen. Met een tiental kinderen bouwde ik voort op de eerder deze week aangeleerde oefenstof. De nadruk lag vanmorgen op de zijwaartse afzet, maar ook op het effect van de daarmee gepaard  gaande verplaatsing van het lichaamsgewicht. De valbeweging.

De vervolgoefening was de armzwaai. De basisoefening was prima uit te voeren op de vrij smalle strook op de binnenbaan, maar het effect van een verkeerde armzwaai in de bocht konden we alleen ervaren op de buitenbaan. 
En zo liet ik de groep kinderen aangevuld met een moeder, die op de buitenbaan oefende, in de bocht zwaaien met de rechterarm en daarna met de linkerarm. Het resultaat: je rijdt naar de buitenkant van de bocht!

Dat effect wordt nog versterkt, als je in de bocht omhoog komt en nog meer, als je dan je bovenlichaam door de armzwaai ook nog eens naar buiten gooit. Je vliegt de bocht uit!

Na deze adviezen van een oude rot fietste ik zonder thee of warme chocolademelk naar huis toe.

Ik zou namelijk op tijd moeten zijn om Siebe en Ana op Schiphol uit te zwaaien. In voor de tijd van het jaar te hoge temperaturen wandelden we naar station De Vink, waarvandaan we met een overstap op Leiden Centraal naar het vliegveld treinden. 

Siebe en Ana waren vrij snel door de controle heen, waarna ze het vliegtuig naar Bilbao op konden zoeken. We wensen hen een behouden vaart toe, terwijl zij eruit vliegen.

Drukker

Vanmorgen was het drukker in de Leidse IJshal. Zelf kan ik dat afmeten aan het aantal kinderen, dat ik onder mijn hoede had bij de schaatsinstuif voor kinderen, die de hele Kerstvakantie gegeven worden.

Waar ik gisteren 10 kinderen lesgaf, waren het er vanmorgen 15. Daar ongeveer een derde van hen gisteren ook bij mij was en een paar kinderen bij de Buitenschoolse sport les van mij hadden gekregen, schakelde ik na een paar altijd nuttige basisoefeningen door naar het logische vervolg op de vorige schaatsles.
De oefeningen met de druk achterop werden uitgebreid met de afzet. Vooral de combinatie van deze twee zorgde ervoor, dat de kinderen veel makkelijker gingen glijden. Schaatsen is immers in essentie glijden over het ijs. 

Of om het nog korter te zeggen: schaatsenrijden is glijden.
Bij de afzet kwam de zijwaartse afzet aan bod, evenals het boven het standbeen komen. Met gevarieerde oefeningen zoals treintjes van 3 personen, het diep zitten en het laten hangen van het rustende been brachten we een flink deel van de training door.

De les sloten we af met "Schipper mag ik over varen", hetgeen we tweemaal konden spelen, voordat we de pilonnen weg konden gaan ruimen als teken, dat de schaatsles was afgelopen.

Voordat ik met licht gemiezer, het begin van een regenbui, naar huis fietste, dronk ik nog een kop thee met Hans van der Plas, wiens driejarige kleindochter haar eerste schaatsles had gekregen. Je moet het boompje buigen als het jong is.

Daarna werd ik aangeschoten door Leony Verheij. Zij had een tweetal kinderen, dat nu bij mij schaatste, in de Herfstvakantie in de groep gehad.
"Wat zijn zij hard vooruit gegaan",  zei ze tegen me. 
Ik had hen bij de Buitenschoolse sport ook in de groep gehad en de schaatslessen hadden hun vruchten afgeworpen. In een paar maanden tijd kunnen kinderen een enorme progressie boeken!
Nu moet ik dat niet te hard van de daken schreeuwen, want anders wordt het drukker dan druk bij de schaatslessen.....

Kerstreces

Vanmorgen begon in de Leidse IJshal het schaatsen in de Kerstvakantie voor kinderen.

Tegen half 9 fietste ik naar de Vondellaan, waar het minder druk was dan ik had verwacht. Normaal gesproken is de Kerstvakantie de drukste schoolvakantie van het jaar. Dit jaar waren de verwachtingen nog hoger gespannen door de drukte van afgelopen week: de naweeën van de natuurijsperiode.

De drukte was echter te vergelijken met die van de Herfstvakantie. Maar als trainer maak je je daar niet al te druk over. Op de opkomst heb je weinig invloed. Je moet de kinderen, die je onder je hoede hebt, zo goed en zo leuk mogelijk schaatsles geven.
De 10 kinderen kregen de gebruikelijke oefeningen van de eerste les van de week, waar ik de rest van de week op voort ga bouwen.
Dat deed ik ook na de warme chocolademelk. Ik fietste door naar de bouwplaats van IJshal "De Vliet", waar het duidelijk Kerstreces was. Er was geen enkele bouwactiviteit te ontwaren.


Ook aan de Vlietzijde was alles rustig.

Bijzonder was, dat je een deel van de machinekamer kon zien.

Op de terugweg naar huis trapte ik de 10.000e kilometer van 2022 weg. Die doelstelling is aan het begin van het Kerstreces al bereikt.

A Christmas Carol

In de jaren '70 lazen en behandelden we in de examenklas van de HAVO onder leiding van docent Engels Pim Hanegraaf in de oude villa van Pedagogische Academie "De la Salle" in Heemstede "A Christmas Carol in prose" van Charles Dickens.

Met zijn 19e eeuwse haardos zou hij prima gepast hebben bij onze HAVO-klas met veel langharigen.

Ik had toen niet kunnen bevroeden, dat ik ooit nog eens naar een dansuitvoering van "A Christmas Carol" zou gaan. Toch gebeurde dat gisteren, toen ik met Ada, Siebe en Ana naar station De Vink wandelde om daar de trein naar Den Haag Centraal te nemen. Vandaar wandelden we naar "Amare".
Eén van mijn dochters speelde mee in deze voor dansers en zangers bewerkte versie van "A Christmas Carol in prose".

Met een flink deel van mijn schoonfamilie gingen we naar dit Haagse theater. Volledig blanco ging ik erin. Ik wist niet, wat ik kon verwachten.

Welnu, deze uitvoering met zo'n 100 dansers en danseressen was van hoog niveau, net als de zangers en de door het "Residentie Orkest" live gespeelde muziek maakte het een totaalbelevenis.

Je werd helemaal de 19e eeuw in gezogen. DeDDD gaf een geweldige voorstelling, die ik iedereen van harte aan kan bevelen. Al ben ik geen kenner, het dansen zag er fantastisch uit.

Acrobatiek pur sang, net als de choreografie en de geluidseffecten en de mistflarden, die dit verhaal met de geesten van het verleden, het heden en de toekomst een mysterieuze sfeer gaven, die bij dit kerstverhaal pasten.

Na afloop vertrokken we na een drankje in "Amare" met de familie naar veganistisch restaurant "Zeta". Met 15 familieleden hadden we een gezellig etentje. De Plantbases Pad Thai, het amandelijs en de Chouffes smaakten me prima.

Het was een mooie afsluiting van deze Kerstmis.

Kerstspelen

Vanouds bestond er een traditie van Kerstspelen. 

Op de Vrije scholen leeft deze Middeleeuwse traditie in een modern jasje voort.
Wij hadden op deze regenachtige Kerstdagen onze eigen Kerstspelen.

Het begon met "Het Leidsch Singelspel".

De dag erop was "The Castles of Burgundy" aan de beurt.

Het drieluik werd afgesloten met "Targui".
Wat dat aangaat voldeden we volledig aan de oeroude traditie van de Kerstspelen. Deze werden ook in de vorm van een drieluik gespeeld. En zoals gebruikelijk met Kerstspelen, ging het er vreedzaam aan toe....

Kerstkaarten

Aan de kerstkaarten, die ik al dan niet digitaal heb ontvangen, zijn duidelijk de sporen van de korte natuurijsperiode in december af te lezen.

Bij deze wil ik iedereen, die een kaart heeft toegestuurd, van harte bedanken en met hen vooruitblikken naar een sportief en gezond 2023 met hopelijk veel natuurijs.

2023. Een nieuwe wereld vol verwachtingen en verrassingen!

Kerstloop

Het is even wennen aan het nieuwe horloge.

Er zit een stappenteller op, waar deze werk alleen, als je je arm beweegt. Met fietsen gebeurd dat al niet veel, met schaatsen nauwelijks, daar ik veelal met mijn armen op mijn rug placht te schaatsen.

Als ik met de "Krasse knarren" ruim 25 kilometer in de Leidse IJshal schaats, dan zie ik dat nauwelijks terug in het afgelegde aantal passen van de stappenteller.
Het afwassen met de afwasborstel daarentegen tikt flink aan!

Vanmorgen fietste ik zoals vanouds op zaterdag naar "De Helianth" om de broodbestelling voor mijn schoonouders en onszelf op te halen. Daar mijn vrouw nog het een en ander aan het bakken was, moest ik even wachten, voordat ik de boodschappen naar Ada's ouders kon brengen.
Zodoende kon ik om 1 uur beginnen aan mijn Kerstloop van 10 kilometer. Op het warmst van de dag.

Ik liep naar het paadje, dat leidt naar KNMI-meetpunt Voorschoten, gelegen in de weilanden halverwege de Dobbewetering en de Schenksloot. 

Na dit doodlopende weggetje uitgelopen te hebben tot de knik, keerde ik om en liep naar de houten loopbrug over de A44, waarna ik het rondje liep bij het Valkenburgse meer, waar Walter Boon in de coronatijd een loop van 4 kilometer had georganiseerd.

Na het rondje van ruim 4 kilometer liep ik weer terug naar de loopbrug om bij het bruggetje bij de woonboot "Stevenshof" een paar foto's te maken van de Schenksloot.

Afgelopen zondag zag het er hier totaal anders uit!

Vanaf deze brug liep ik via de kortste weg naar huis toe, waar de anderen net geluncht hadden, toen ik bezweet aankwam. De stappenteller stond nu op ruim 13.000, nadat ik met een kleine 2000 vertrokken was. Met hardlopen werkt deze teller dus goed. Ik had immers 10 kilometer gelopen.
Na een paar telefoontjes over het Bavarian curling, waar ik als coördinator een steekje had laten vallen, ging ik me douchen. Ik rammelde van de honger en was ruim anderhalve kilo lichter. 
De verklaring is simpel: vochtverlies!

De kerstboom

Het was weer een kletsnatte dag. Vooral vanmiddag plensde het langdurig.

Na een tweetal boodschappenritten in regenkleding ging het daarna pas echt los. Toen ik om kwart voor 5 naar de Leidse IJshal fietste om de kinderen van de IJVL schaatsles te geven, was het net droog.
Zo vlak voor Kerstmis lag het thema voor mij vast: de kerstboom.
Na een paar rondjes inrijden reden we het bos in. We moesten 2 rondjes slalommen tussen de bomen door. Nu wilde het toeval, dat Walter Boon op het rechte eind net een slalomparcours had uitgezet, waar wij met graagte gebruik van maakten.
Daarna reden we 2 rondjes met een virtuele bijl door het bos, waarna we eveneens 2 rondje een kerstboom omhakten. Dat betekende een rondje vallen!

Aansluitend moest de boom weer recht overeind gezet worden om daarna met de slee naar huis vervoerd te worden. In tweetallen sleepten de kinderen elkaar een rondje op, waarna de boom weer een rondje omhoog gezet moest worden. De volgende ronde moest de boom aan de onderzijde in de standaard vastgezet worden.

De doos met de ballen en lichtjes werd van zolder gehaald, waarna 2 rondjes lang de ballen van het ijs werden opgeraapt en opgehangen, één rondje de piek op de top gezet en 2 rondjes lang de lichtjes werden bevestigd.

Na een tweetal rondjes de slingers opgehangen te hebben, rolden we één rondje het snoer van de verlichting vlak boven het ijs uit. Tijd om al dirigerend een rondje lang "O denneboom" te zingen.

Na de kerstboom werd het tijd om de kerststal op te tuigen. 

We begonnen met een rondje kindje wiegen, waarna we met de os, die met de handen als hoorns op de helm rondrijdt en de ezel, die op willekeurige momenten naar achteren trapt, prima balansoefeningen hadden.


De herders reden twee rondjes met een virtuele lange stok rond, waarna ze eveneens een tweetal rondjes op de wilde dieren insloegen om de schaapskudde te beschermen.
Als engeltjes reden de kinderen al klapwiekend zo snel mogelijk een paar rondjes over het ijs. 
De drie koningen reden in drietallen naast elkaar. Ieder kind reed een keer in het midden, eenmaal links en eenmaal rechts.

Het slotakkoord was voor de kameel. De kinderen zaten een paar rondjes tussen de bulten van het schip van de woestijn. Ze moesten niet alleen op en neer bewegen, maar tegelijkertijd ook beurtelings zijwaarts naar links en naar rechts. Met deze balansoefening zat de laatste les voor Kerstmis erop. Het Kerstfeest kan beginnen.