Een veelbewogen jaar

2023 was letterlijk en figuurlijk een veelbewogen jaar. Zoals gebruikelijk geef ik een korte terugblik van de afgelopen 12 maanden, waarbij we een kletsnatte winter beleefden.

In maart was de eerste grote uitdaging van het jaar. De Bert Grotenhuis Bokaal in Haarlem. 

Met 521 rondjes reed "Het treintje van Bert" 208 kilometer.

De week erop begon de feestweek van de Leidse IJshal aan de Vondellaan. De slotweek van de voormalige Ton Menken IJsbaan bracht veel dagen met "De laatste keer" voort.

Eén van de festiviteiten was de Elfstedentocht in de IJshal. Deze was druk bezocht.

Dat was slechts een voorproefje van het slotfeest op zondag 26 maart.

Daarbij reed ik zowel het officiële laatste rondje als het daadwerkelijk laatste rondje ooit in de Leidse IJshal.


De dag erop begon het leeghalen van de IJshal. Deze moest op 30 april aan de eigenaar opgeleverd worden. Uiteraard hielp ik bij het ontruimen.

Intussen liep de voorbereiding op de marathon aardig in het honderd. Een blessure zorgde voor een belabberde trainingsopbouw. Gelukkig wist fysiotherapeut Thijs mij bijtijds op te lappen. Met slechts één halve marathon begon ik aan de Leiden marathon.

Met 4.50.56 ging deze 42.195 eigenlijk verbazingwekkend soepel.

De avond ervoor was de wereldpremière van het "Requiem" van Tony Biggin.

In mei en juni schreef ik verder in het boek "Glibbers op glissen". Daar het praktisch onmogelijk was om dit boek over de geschiedenis van kunstijs in Leiden bij de opening van IJshal De Vliet af te hebben, werd dit project uitgesteld tot najaar 2024.
Intussen werkte ik in het bloedhete deel van het jaar aan mijn conditie met droogtrainingen. Nou ja, droogtraining?

In juli reden Ada en ik ruim een week met "De Luchtfietsers" mee langs de Waddenzee. Deze protestfietstocht tegen de vervuiling van het Wad was een herhaling van de tocht uit 1978. Daar ik de enige veteraan was, kwam ik regelmatig op radio en t.v. Zoals bij Vroege Vogels.


Eind juli werd voor klussers IJshal De Vliet vrijgegeven. In totaal 117 vrijwilligers maakten de maanden erna de ijsbaan gebruiksklaar. Op een gegeven moment stonden er op maandagmorgen maar liefst 22 vrijwilligers klaar om de 250-meterbaan te schilderen!
Op 1 september mochten Aad Kleijweg en ik de eerste rondjes op de 250-meterbaan schaatsen.

Na een paar drukke proefdraaidagen aan het einde van september was op 7 oktober de officiële opening van IJshal De Vliet. Onder het motto "De laatsten zullen de eersten zijn" mocht ik in feestkleding achter de "Mammoth" rijden.

De dag erop was er een druk bezochte open dag, waarbij Olympisch kampioene Esmee Visser een clinic gaf.

Euforisch kwam ik thuis, waar een koude douche me wachtte. Daar hoorde ik, dat onze vriend Willem Jongsma plotseling was overleden.

De eerste maanden was het even wennen. De baan reed fantastisch, maar af en toe moest er nog geklust worden. Je zag het steeds drukker worden op het ijs in deze kletsnatte herfst.


Intussen was ik ook nog verschenen als omslag van De Volkskrant Fotokalender van 2024.

Na een zeer leuke schaatsles in de Kerstvakantie kreeg ik te horen, dat mijn broer Leo was overleden.

Zo eindigt een veelbewogen jaar, waarin ik 10.456 kilometer had gefietst, met een zwarte rand.

Oliebollenmarathon

Het is niet mijn gewoonte om op zondag om 6 uur op te staan, maar voor de eerste Oliebollenmarathon in IJshal De Vliet moet je wel wat over hebben.

Na met Ada ontbeten te hebben fietste ik naar de Marie Diebenplaats, waar ik mijn schaatsen aantrok en om 8 uur op het ijs stond. Ik heb me helemaal voorbereid om 100 rondjes op kop te rijden van het middelste peloton. Op verzoek van Frank Damen, die inderdaad sneller schaatst dan mij, ging ik naar het langzaamste peloton, dat 75 rondjes af zou leggen. Leony Verheij was de gangmaker van het snelste peloton. Zij gingen voor 150 rondjes.

Na uitleg door wedstrijdleidster Carolien Schumacher en de vorming van het drietal pelotons gingen we na een loze ronde om 8 over 8 van start.

Ik moest iets rustiger rijden dan ik gewend ben te doen, maar ik zat al spoedig in mijn cadans.

Een vijftigtal schaatsers volgden de 3 gangmakers. Soms reden er 3 treintjes naast elkaar.

Volgens Bartjens was het snelste peloton het snelste en in de praktijk bleek dat ook het geval.



Maar het gat tussen het langzame en het snelle peloton bleek niet zo groot als vooraf was gedacht. Na 75 rondjes zat het er voor de meesten van dit peloton op.
Maar niet voor mij. Met een klein plukje achter me ging ik door naar de 100 ronden op gepaste afstand van het peloton van Frank Damen.

Toen dit punt bereikt was, verlieten de meesten het ijs om aan de oliebollen te beginnen.

Maar ja, "De Diesel van Leiden" had zijn zinnen gezet om ook de 150 rondjes vol te maken. Het snelste peloton passeerde dit punt op 125 rondjes van mij en Willem van Vliet, die nu in mijn kielzog reed. 
Gelukkig waren er nog wat oliebollen overgebleven voor de restanten van het langzame peloton. De Oliebollenmarathon mag wat mij betreft een traditie worden.

Oliebollenloop

Het blijft een rare gewaarwording, dat mijn broer Leo plotsklaps uit het leven is gerukt. Het wordt dan ook de vreemdste jaarwisseling, die ik heb meegemaakt.

Maar het leven gaat gewoon door, ook al is het meer ingetogen. Je bent er toch de hele tijd mee bezig. 
Vanmorgen deed ik met Ada boodschappen bij de Oogstwinkel en "De Helianth". De bestelling van mijn schoonouders bracht ik op de fiets naar hen toe. 
Thuis gekomen trok ik mijn hardloopschoenen aan voor een duurloop van 8 kilometer. De  nadruk lag op soepel lopen.

Morgenochtend staat de wekker op 6 uur, want om 8 uur sta ik aan de start bij de Oliebollenmarathon in IJshal De Vliet als gangmaker van het middelste peloton. Zo treed ik in de voetsporen van mijn broer, wiens werkdag vaak om 6 uur begon.
 
Tijdens de loop op het warmst van de dag kwam ik langs deze boom, die de huidige dagen prachtig symboliseert. 

De boom is gekapt, maar het leven (erop) gaat gewoon door....

Vuurwerk op het ijs

Gisterenavond, vanmorgen en vanmiddag heb ik schaatsles gegeven aan kinderen in IJshal De Vliet. Daar het zowel voor de kinderen van de IJVL als van het vakantieschaatsen de laatste les was in 2023, had ik als thema "Vuurwerk" gekozen.
Het spreekt voor zich, dat de les van vanmiddag veel ingetogener was dan die van gisteren en vanmorgen, maar voor de trainers, die gebruik willen maken van de mogelijkheden om oefenstof in een verhaal te verpakken, zet ik het toch op mijn blog.
We begonnen met oliebollen maken. Deeg rollen net boven het ijs, daarna bolletjes van maken, deze in de frituurpan doen, deze af laten koelen en op een dienblad wegbrengen en dan netjes aan tafel gaan eten. Als poedersuiker dient het ijsschaafsel op de baan.
Bij het vuurwerk beginnen we met sterretjes, daarna de rotjes, die je weggooit, de fonteinen, die je aansteekt op de grond, waarna het siervuurwerk omhoog komt: springen! Met voetzoekers kun je vinnige slaloms maken.
Een vuurpijl kan ook ter aarde storten. Dat deden we dan ook met vallen op het ijs. 
Een kunstschaatsster, die op de funbaan aanwezig was, mocht 2 rondjes sierlijk voorop rijden. De kinderen deden haar na. De slang was met 30 kinderen best lang.
Als slotakkoord fungeerden de gillende keukenmeiden. Ik kan u verzekeren, dat 30 kinderen dit hoge gilletje ook luid en duidelijk kunnen produceren.
Aan het eind deden we diverse spelletjes, waaronder "Schipper mag ik over varen!"
Vanmiddag kwam één van de kinderen met de Nieuwjaarsduik op de proppen. Dat ik daar niet zelf aan heb gedacht....

Daar mijn hoofd na het overlijden van mijn broer Leo er niet naar staat om er een vloeiend geheel van te maken, zet ik de foto's en filmpjes ongeordend op deze blog. De oefenstof als zoekplaatje.