Om 7 uur werden we wakker en verlieten de echtelijke sponde. Ada ging wat planten verpoten in de achtertuin, ik ging een hersteltraining doen. Over exact een maand is de Leiden Marathon. En om te zeggen, dat ik op schema lig? Nou, nee!
Maar goed, je moet je bij de feiten neerleggen en kijken, naar wat er wel kan. Na het bezoek aan de fysiotherapeut gisteren ging de 2 kilometer hardlopen best aardig. Vanmorgen verdubbelde ik de afstand.
Ik liep naar het doodlopende weggetje tussen de weilanden, waarop ik in de coronatijd heel vaak gelopen had. Erheen is 1,2 kilometer, naar het keerpunt 900 meter, dus heen en terug kwam ik op 4,2 kilometer uit, 10% van de afstand van de marathon.
Na me gedoucht te hebben ontbeet ik met mijn vrouw. Om een uur of 11 ging ik wat boodschappen doen bij "De Helianth", waarna ik doorfietste naar de Leidse IJshal. 
Gisteren is daar begonnen met het affakkelen van het ammoniak, waarmee de Ton Menken IJsbaan ruim 47 jaar is gekoeld. Het is door een Duits bedrijf conform de milieuwetgeving veilig in onschadelijke stoffen omgezet.
Een Duitser was bezig met de laatste 10%.
Van het ijs uit de IJshal was de laatste 10% inmiddels verdwenen!
De Schaatshal aan de Vondellaan heeft een wezenloos lege aanblik.
.png)
Na 47 jaar trouwe dienst heeft de Leidse IJshal haar diploma wel verdiend. Ze is cum laude geslaagd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten