Omloop van Noordwijkerhout

De Omloop van Noordwijkerhout heb ik al vaak gelopen als voorbereiding op de Leiden Marathon. Lang zag het er naar uit, dat ik deze mooie loop langs de bollenvelden en door de duinen zou moeten laten schieten.

Een lichte maar hinderlijke blessure achter mijn rechterknie schopte mijn hele trainingsschema in de war. Ik had me er al mee verzoend, dat ik zonder ook maar een enkele keer een lange afstand gelopen te hebben, op zondag 14 mei aan de startstreep zou staan in de Breedestraat in Leiden.

Maar zie, een tweetal bezoekjes aan de fysiotherapeut brachten een ommekeer teweeg en na vorige week zaterdag 14 kilometer in de regen te hebben gelopen en op Koningsdag zowaar nog een halve marathon, durfde ik het aan om drie dagen later de tweede halve marathon af te leggen.
Ada en ik stonden om 7 uur op. Na het ontbijt stapte ik op de fiets om via een mooie route naar Noordwijkerhout te fietsen. Op het stille weggetje langs camping "De Koningshof" in Rijnsburg reed ik langs tulpenvelden, die op dit moment op zijn mooist zijn, met aan de andere kant van de weg weilanden. Een grutto vloog over me heen. In het weiland vroegen de jongen om eten.

Het was ontegenzeggelijk: er zaten ook kieviten. De roep van deze vogel is uit duizenden te herkennen.

Na een koude start van de dag voelde je het steeds warmer worden.

We beleven zowaar een keer een te koude periode voor de tijd van het jaar.

Dat zal met temperaturen als vandaag wel snel afgelopen zijn.

Om kwart over 9 schreef ik me bij de voetbalvelden van VVSB in voor de 21,1 kilometer. Voor de start kwam ik Walter en Marnix Boon tegen op deze zonnige zondag.

Ik gaf mijn marathonmaat aan, dat hij zijn eigen loop maar moest gaan lopen.

Ik was al tevreden, als ik met de rode lantaarn over de finish zou komen. Om dat te bereiken startte ik in de achterste regionen. Daar liep ik met een groepje met een prima tempo langs de bollenvelden.

Tot de eerste drinkpost bij Langevelderslag bleef ik bij hen lopen.

Doordat ik 2 bekertjes water nam, raakte ik de aansluiting kwijt, maar ik liep er betrekkelijk makkelijk weer naar toe. De spieren achter de knie hielden zich goed met het eerste kwart achter de rug.
Bij de tweede drinkpost in de duinen nam ik naast een tweetal bekers water ook een energiegelletje. Toen ik deze naar binnen had gewerkt, lag ik ruim 100 meter achter op "mijn" groep. Nu klinkt 100 meter achterstand als weinig, maar wie wel eens langeafstanden gelopen heeft weet, dat het diverse kilometers kost om die afstand te overbruggen. De anderen lopen namelijk ongeveer jouw tempo.
Vlak voor het keerpunt aan de noordrand van Noordwijk was ik weer bij.

Na een beker water bij het zuidelijkste punt tot me genomen te hebben, kregen we de wind van voren. Met het warme weer is dit best aangenaam. Daar ik als polderjongen van jongs af aan heb leren omgaan met tegenwind, liep ik tot mijn stomme verbazing zomaar weg bij de groep.



In de laatste 8 kilometer raapte ik zo één voor één individuele lopers, die een voorsprong op me hadden, op. De halve marathon ging in een negatieve split.

De tweede helft ging sneller dan de eerste. En de knie hield het! 
Als laatste loper haalde ik met nog een kilometer te gaan Walter Boon bij. Samen liepen we naar de finish toe, die we hand in hand passeerden. Maar ja, hij is Feyenoord-fan en dat is hun lijflied.

In de uitslag sta ik met 1.57.01 om 1.57.09 één plaats hoger dan Walter: 90e en 91e. Walter was wat eerder gestart. Marnix Boon staat nog een eind voor ons. Met 1.44.45 werd hij 48e.


De voorbereiding op de marathon van Leiden over 2 weken liep onverwachts toch beter dan gepland. In plaats van een medaille kregen we in Noordwijkerhout een plant mee. Daar iemand zijn plant in onze kleedkamer had laten staan en ik de laatste was, die daar vertrok, nam ik deze maar mee. Het dilemma was op deze wijze meteen opgelost. Geef ik de plant aan mijn vrouw of breng ik deze naar het graf van mijn oudste broer Kees en mijn schoonzus Fia? Beide dus.
Via de drukke duinpaden fietste ik naar de volkstuin, waar ik met Ada mijn brood opat, waarna ik via een omweg naar huis fietste. Waarom deze omweg? Ik was nog maar 11 kilometer verwijderd van 1000 kilometer fietsen in april. Ja, en als je er zo dichtbij bent, dan ga je natuurlijk voor het ronde getal.
Met 21 kilometer hardlopen en 58 fietsen kon ik terugzien op een mooie trainingsdag.