Sinterklaasloop

 

Na door een cursus een jaartje te hebben overgeslagen,
zou de Renpiet zich weer aan de Sinterklaasloop wagen.
Maar voordat hij naar het Panbos toe zou gaan,
moesten er eerst nog boodschappen worden gedaan.
Het fietsen onder een prachtig ochtendgloren
kon de Renpiet en zijn vrouw wel bekoren.

Rembrandt kon met dit palet aan pastelkleuren wel overweg,
waar deze vroege vogels van konden genieten onderweg.

Het was dan ook een aardig koude laatste novembernacht,
die in dit warme jaar een beetje vorst aan de grond bracht.
Dit zorgde bij de Maaldrift voor het eerste ijs op de sloot.
Het enthousiasme van de Renpiet was zonder meer groot.

Via de Oostduinweg werd verder naar het Panbos gereden,
waar door de kinderen reeds om de winst werd gestreden.
Daar haalde hij zijn startnummer bij de inschrijving,
waar de Renpiet een chip en rugnummer 1297 ontving.
Toen speldde hij het nummer op kleding van Tijmen Snel.
Snel en Breed, Breed en Snel, samen redden ze het wel!
Tijmen reed in Peking naar behoren op Chinees Olympisch ijs,
ook al won Snel met een 13e en een 15e plaats geen ereprijs.
Maar bij deze wedstrijden rijdt wel de complete wereldtop,
voor Breed was het heden alleen maar tegen duintoppen op.

Vlak voor de start sprak hij zijn ex-collega's Loes en Josien.
Zij liepen de vijf kilometer en de Rijmpiet liep nu de tien.
Het parcours was prachtig en de temperatuur was goed
en zo vertrokken wij na het startschot allemaal te voet.

De eerste kilometer ging het tamelijk rustig in het peloton,
waarna bij de klimmetjes en het dalen het inhalen begon.
Want dat is het grote voordeel van trainen in Asturias:
de klimmen zijn er langer en dat kwam nu wel van pas.
Door in Noord-Spanje te trainen in echt heuvelachtig terrein
lijken de soms pittige duinpaden daarmee vergeleken klein.
Normaal veert trouwens de bosgrond bij het rennen op en neer,
echter door de grondvorst gebeurde dat echter niet dit keer.

Integendeel, waar de grond hard en ook wit uitgeslagen was,
moest je toch wel voorzichtig zijn met iedere volgende pas.
Echt link was het bij een steile afdaling pal naast een korte trap,
als je daar niet oplette volgde daar een misstap met harde klap.

In 53.42 kwam de Renpiet als 47e man over de over de finishlijn.
Met deze tijd op niet zo'n snel parcours kon de loper tevreden zijn.
Met een warme chocolademelk en een stuk speculaas
kon de 69-jarige nagenieten van de loop van Sinterklaas.

Spelletjesdag

Voor zowel donderdagmiddag als vrijdagmiddag hadden we bij de trainingen van de IJVL in IJshal De Vliet een spelletjesdag ingelast. Daar ik dezelfde les tweemaal heb gegeven, combineer ik deze. Het eerste gedeelte van de schaatsles was regulier met de eigen groepen, het tweede gedeelte deden we spelletjes met een aantal groepen tezamen. 

De dag begon met lichte vorst onder een sterrenhemel. Op klomphoogte vroor het nog een paar graden meer.

Met mijn jongste kleinzoon ben ik aan het eind van de ochtend in Rotterdam naar Blijdorp geweest.

Opa en de driejarige hadden een gezellig uitje naar de diergaarde.

Om 5 uur was ik bij IJshal De Vliet, waar ik diverse voorbereidingen trof voor de schaatsles. Het reguliere deel waren allerlei oefeningen rond het thema "Piet". In de Sinterklaastijd hoogst actueel.

Bij het spelletjesgedeelte deden we eerst "Schipper mag ik overvaren". Logisch, want Sint en Piet kwamen immers aan met de stoomboot.



Het tweede spel was tweelingtikkertje.


We sloten de spelletjes af met een grote kring en polonaise op smalle ijzers.




Het slot van de spelletjesdag was het uitdelen van 70 chocoladeletters aan de kinderen van de IJVL en de Buitenschoolse sport.






Het ws zowel gisteren als vandaag een leuke spelletjedag.

"Is dit de gevorderdengroep?"

"Hier in huis waait zelfs de wind", klonk gisteren regelmatig,
want met storm Conall was de windkracht niet bepaald matig.

Matig was de snelheid op de 250-meterbaan ook niet,
werd bij aankomst geconstateerd in IJshal De Vliet.
Een tweetal schaatsers, die lang aan het inrijden waren,
wisten de 250 meter schaatsen in 33 seconden te klaren.
Na de dweilpauze stonden de "Krasse knarren" klaar,
toen een jonge vrouw op hen afreed. Ze stopte aldaar
en vroeg aan de mannen: "Is dit de gevorderdengroep?"
Een schallende schaterlach trok door de trainingsgroep.
"Dat kun je wel stellen", zo kreeg deze dame te horen
en de gemiddeld 70-jaar oude heren stoven naar voren.
Ze leken getransformeerd in een stel jonge honden
en in een rap tempo reden zij snel ronde na ronde.
De "Krasse knarren" waren zeer goed bij de les:
de snelste ronde werd verbeterd van 31,7 in 31,6.
Wat een jonge deerne al niet teweeg had gebracht,
dat had de Sint niet van deze schaatsers gedacht.
De Goedheiligman was echter ten zeerste begaan,
toen hij een andere vrouw snel onderuit zag gaan.
"Het is onbekend", zegt de bisschop in goed vertrouwen:
"De Sint is de beschermheilige van de gevallen vrouwen!"

Een vallende "Krasse knar" kon de Sint echter niet beschermen,
doch er waren anderen mannen om zich over hem te ontfermen.
Wel hoorde Sinterklaas, in onze Nederlanden gekend en beroemd,
dat de jonge vrouw de "Krasse knarren" zeer gevorderd noemt!

Drieslagstelsel

Vanmorgen fietste ik op het verkeerde moment naar de Leidse binnenstad om boodschappen te doen op de Boerenmarkt en bij "De Helianth". Ik had het moment, waarop het in onze omgeving het hardst regende, uitgezocht. Ach ja, iedereen heeft zo zijn talenten....

Thuisgekomen hing ik mijn jas en regenbroek te drogen en trok ik droge sokken aan. Daar ik toch bezig was, trok ik maar meteen mijn schaatskleding aan, want ik zou vanmiddag driemaal achtereen schaatsles gaan geven in IJshal De Vliet.

Gisteren was Feyenoord in Manchester ook druk in de weer met het getal 3. Na  een 3-0 achterstand tegen één van de duurste en sterkste clubteams in de wereld, wist men tegen Manchester City in het laatste kwartier alsnog met 3-3 gelijk te spelen. Wat een veerkracht!

Tot driemaal toe wisten de Rotterdammers de Engelsen een slag toe te brengen. Nu heeft het drieslagstelsel in onze omgeving oude papieren. Letterlijk zelfs, want Karel de Grote propageerde deze nieuwe grondbewerkingsmethode in de vroege Middeleeuwen.

Met de aantrekkende wind van storm Conall fietste ik na de lunch naar de Marie Diebenplaats. Daar zette ik mijn fiets vast aan een nietje. Het was verder wandelen naar de ingang, maar met forse windstoten kan je fiets omgeblazen worden en dan kan het voorwiel beter maar niet in een fietsrek staan.

Om 2 uur begon ik aan een kinderpartijtje op de redelijk drukke funbaan. Ik had maar tot half 3 de tijd, daar ik dan schaatsles moest geven aan een sportklas op de 250-meterbaan. Het partijtje liep soepel en ik had het goed in de hand. 
Dat kon ik niet volmondig zeggen van de sportklas. Er zou nog een trainer komen, maar deze blonk uit in  afwezigheid. De groep was vrij groot met een kleine 20 pubers en een groot niveauverschil. Van absolute beginners tot redelijke schaatsers. 

Met een paar basisoefeningen wist ik de beginners enige vorderingen te laten maken, terwijl ik de middengroep uitgebreidere aanwijzingen gaf. De snelsten redden zichzelf wel. Wat dat aangaat was het jammer, dat ik het in mijn eentje moest doen.
In het half uur pauze tussen de middelbare school en de wekelijkse les van de kinderen van Oegstgeest dronk in een kop warme chocolademelk voordat ik aan de derde groep begon. Rond Piet, paard  en Sint gaf ik een heleboel oefeningen van 1 of 2 rondjes. Van schaatsen met een zware zak op de rug tot pepernoten strooien en deze vervolgens van het ijs rapen. Het uur was zo voorbij.

Met een tevreden gevoel na deze drieslag liep langs een tiental fietsen, die omgeblazen waren door de windstoten. Mijn rijwiel stond nog fier overeind tegen het nietje en ik fietste met de harde wind tegen naar huis.

Windkracht 6 is goed te doen, maar de harde windstoten maakte het fietsen soms lastig.

Ik vermeed de grote bomen zoveel mogelijk. Met vallende takken en soms zelfs vallende bomen kun je maar beter voorzichtig zijn.

Bert in Fryslân

Gisteren fietste ik na het schaatsen met de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet door naar de volkstuin, waar ik Ada zou helpen met het halen van mest. Na samen geluncht te hebben op de tuin wandelde ik naar de mestvaalt op de tuin en in de lichte regen 12 kruiwagens vol paardenmest van de kinderboerderij.

Ik begon mijn rug te voelen van het toch best zware werk. Wat dat aangaat was het wel een goede krachttraining. Na op de tuin thee gedronken te hebben, fietste ik in de ondergaande zon onder een donker wolkendek naar huis toe.

Thuisgekomen zag ik, dat een zwager een bericht over Bert, die voor zeldzaam hoge waterstanden water in Frysland zorgde.

Waarvan akte!

Vroeger hadden we een weerspreuk, die luidde: "Volle sloten, dekseltje gesloten!"
Het probleem is tegenwoordig, dat we de volle sloten wel krijgen, maar de ijsvloer nog slecht sporadisch. De klimaatverandering, die zich dit jaar extra liet voelen met extreem warm weer.

En daarmee komen we toe aan de winterverwachting van 2024-2025. Ik verwacht, dat het net zo'n winter wordt als de afgelopen winter. Een warme winter met wellicht één of twee kleine ijsperiodes, waarop we op de ijsbaan van Warmond en mogelijk ook op de Vogelplas een paar dagen kunnen schaatsen.

Ik had graag een Elfstedentocht in het vooruitzicht gesteld, maar komende winter verwacht ik geen Tocht der Tochten voor Bert in Fryslân.

Krasse knarren

Voor de "Krasse knarren" was het een week geleden,
dat zij hun rondjes in piramidevorm hadden gereden.
De komst van Sven Kramer had hen een training gekost,
dus stond menig "Krasse knar" geladen op zijn post.
Het ijs was goed en de luchtdruk was niet zo hoog,
daarbuiten was het nat en binnen was het droog.
Na een rustig begin ging men soms flink tekeer
en felle slagen op het ijs volgden keer op keer,
zodat men vandaag voor het eerst kon beleven:
de snelste Knarren reden een rondje van 31,7!
Niet alleen de snelheid lag soms aan de hoge kant,
voorts was men over de opkomst tevreden, want
voor het eerst dit jaar tikte men de twintig aan.
Men zag een kleurrijk lint over de rondbaan gaan.

Sint-Nicolaas bezag dat met een tevreden blik,
want de gemiddelde Nederlander wordt te dik
en deze schaatsers raken met hun trainingsarbeid
gezamenlijk aardig wat overtollige kilo's kwijt.
De Goedheiligman schatte dat aldus op de juiste waarde,
want per slot van rekening is ook hij een actieve bejaarde!
Dus "Krasse knarren", ga hiermee nog vele jaren door,
zeggen zowel Sinterklaas als al zijn Pieten nu in koor.

Terugsturen

In een regenpak gehuld fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik voor de Schaatsschool aan de beginnersgroep training zou geven. Er waren 3 cursisten, die er vorige week ook waren, dus we konden voortborduren op de oefenstof van de afgelopen weken.

Na het inrijden lag de nadruk op het terugsturen. Dit werd de rode draad van de training. Aanvankelijk deden we het langzaam, maar gaandeweg ging het wat sneller. Toen het er redelijk goed in zat, haalden we de zijwaartse afzet erbij. Als je recht naar voren schaatst, is de zijwaartse afzet het meest effectief. We sloten het blok van het terugsturen en de zijwaartse afzet af met een Steigerung.

Fouten in de techniek komen er op 2 momenten uit. Als je op topsnelheid rijdt en verrassend genoeg als je juist heel langzaam rijdt. En bij een Steigerung begin je heel langzaam en voer je het tempo op naar de toppen van je kunnen.

De beginnersfouten kwamen zo weer snel naar voren. De kunst is dan om het tempo te vinden, waarop je de juiste techniek nog steeds gebruikt. Het aanleren is één ding, het automatiseren ervan is een andere. En uiteindelijk is het daar om te doen. Je moet gedachteloos middels terugsturen de goede slagen moeten maken.
Na de les reed ik nog ruim 4 kilometer met een vrouw in mijn kielzog rondjes 49.

Toen de les was afgelopen reed ik nog ruim 4 kilometer met een vrouw in mijn kielzog rondjes 49. Na de koffie en thee fietste ik in de regen weer op huis aan.

Maar koud was het niet.

Bert

Je kunt een hoop van me zeggen, maar niet, dat ik de afgelopen dagen aan de weg heb getimmerd. Het begon afgelopen donderdag al met een ingezonden brief van mijn hand, die in Trouw werd geplaatst. 

En toen moest de georganiseerde chaos van de Sven Kramer Academy, waarin ik me een vis in het water voelde, nog komen.

Vrijdag kwamen onze kleinzoons logeren en zij mochten hun schoen zetten. Sinterklaas wist een heel toepasselijk cadeau voor in hun schoen.


Maar ja, zij hadden dan ook een prachtige stoomboot gemaakt voor de Goedheiligman.

Sint-Nicolaas hoefde dus niet bang te zijn, dat hij in Huize Breed niet welkom zou zijn.

Na een weldadige nachtrust zette ik mijn mobieltje aan en van een trainingsmaat kreeg ik dit bericht via Whats-app toegezonden.

Dit werd later op de dag bevestigd op de site van de NOS.

Maar ja, als je iets doet, moet je het goed doen.

De komende tijd zal Bert zich maar niet in Engeland of Ierland vertonen....

In eigen land hield ik me met hoge temperaturen verder gedeisd. Integendeel zelfs, want door Bert beleefden we de warmste 24 november ooit gemeten.

Ik was trouwens niet de enige Leidse schaatser, die deze week aan de weg getimmerd heeft. Kjeld Nuis kwam na een blessure sterk voor de dag bij Wereldbekerwedstrijden op de Olympische baan van Nagano. Hij stormde over de baan, maar kwam telkens net tekort om op het podium terecht te komen.

Tijmen Snel werd derde op de 1000 meter in de B-groep en promoveerde daarmee naar de A-groep.

Daarnaast kreeg ik dit krantenbericht toegezonden, waarbij het leesbaar wordt door er op te klikken.

Kiek Straathof heb ik in mijn groep gehad bij de Buitenschoolse sport. Ze was de rest van de groep ver vooruit. Technisch was ze al zeer begaafd. Ik vermoed, dat haar vader Jeroen daarvoor de basis al had gelegd. Sommige technische oefeningen kon Kiek beter dan ik. Dan deed deze trainer een stapje terug: "Kijk maar goed, hoe Kiek dit doet en doe haar maar na!"
Als trainer ben je er om de kinderen goed te leren schaatsen en dan moet je gebruik maken van de kansen, die anderen je soms bieden. Je moet je ego dan opzij zetten.

Bert raast niet alleen, maar Bert gebruikt ook zijn verstand.

Panna

We konden zowaar "uitslapen" tot 7 uur. Toen meldde onze jongste kleinzoon zich bij opa en oma op deze gure zaterdagmorgen.

Het was de opmaat voor een rustige dag. De kinderen speelden na het ontbijt binnen, terwijl ik boodschappen deed bij de Oogstwinkel en "De Helianth". Bij thuiskomst had Ada met de kleinzoons pepernoten gebakken. Heerlijk!

Rond het middaguur was het droog en gingen we naar het pannaveldje in de buurt, waar opa en de oudste kleinzoon een partijtje panna speelden. Na de lunch speelden te kinderen, maakte Ada het beslag voor de pannenkoeken, terwijl ik de fietslichten weer in orde maakte door batterijen te vervangen. Oma ging nog even naar de volkstuin, terwijl opa op de kinderen paste.

We aten vroeg pannenkoeken, daar we op tijd klaar moesten zijn voor het Sinterklaasjournaal. Als 6- en 3-jarige mag je dat natuurlijk niet missen. Daarna mochten de logeetjes hun schoen zetten.

De jongste ging als eerste naar bed. Hij was uitgepierd. Zijn grote broer bleef nog een uur op.