Elfdorpentocht

De wekker ging om kwart voor 6 af. Deze vroege vogel kleedde zich aan, ontbeet in zijn eentje en fietste om half 7 naar IJshal De Vliet, waar we met een groep vrijwilligers het parcours uitzetten voor de Elfdorpentocht. IJsmeester Ruud Vermeulen had dit keurig voor ons op papier gezet.


IJsmeester Johan van der Weij zorgde voor een mooie sneeuwhoop om doorheen te moeten banjeren.

Als coördinator van het vakantieschaatsen moest ik de kwaliteit van de sneeuw natuurlijk testen.


Vele handen maken licht werk. Om half 9 was het parcours al nagenoeg klaar. Dat was een stuk sneller dan vorig jaar. Na de koffie en thee voor de ochtendglorenploeg kon ik een paar proefrondjes schaatsen, voordat we om kwart over 9 aan de loze ronde konden gaan beginnen.



Goed voorbeeld doet goed volgen, dus met een honderdtal kinderen in mijn kielzog hadden we de Elfdorpentocht over de helft van de ijshockeybaan en de funbaan volbracht en konden de kinderen hun blanco stempelkaart pakken.

Daarna konden de kinderen op jacht naar de felbegeerde 11 stempels.

Bij elke ronde moesten ze tweemaal klûnen.

Ronde na ronde namen de kinderen de hindernissen.


De bruggen, de tunnels en de chicanes.


Vooral bij de strategisch gelegen stempelpost was het een drukte van belang.


Zeker bij het uitreiken van de zwaar bevochten medaille.




Maar het meeste plezier werd toch beleefd bij de sneeuwberg, waar ook nog wel eens een lokale sneeuwbui werd waargenomen.




Er waren gevallen bekend van personen, die spontaan in hun tweede jeugd terecht gekomen waren.

Of is er inmiddels sprake van een derde jeugd?

Natuurijstraining

Begin vorige week  heb ik een tweetal ochtenden op natuurijs kunnen rijden op de Warmondse ijsbaan.

De KNSB wijdde aandacht aan deze ijsbaan, die als één van de weinige in Nederland de poorten kon openen voor bezoekers.

Morgenochtend is in IJshal De Vliet de traditionele afsluiting van het vakantieschaatsen in de Krokusvakantie met de Elfdorpentocht. 

Het thema voor de voorlaatste dag stond voor de trainer al vast: een natuurijstraining. Deze gaf ik op de funbaan samen met Klaas. De voornaamste facetten van het schaatsen op natuurijs kwamen aan bod. Na het inrijden gingen we de ene kant op met meewind rijden en de terugweg met tegenwind.
Nu heb je op natuurijs allerhande obstakels, die je op een gedweilde kunstijsbaan niet hebt, zoals sneeuwranden, waar je overheen of doorheen moet.

Op natuurijs heb je ook scheuren. Als je daar in schaatst, dan kun je vallen. Dat oefenden we dan ook!

Nu zul je op een kunstijsbaan niet zo gauw in een wak rijden. Op natuurijs moet je daar altijd verdacht op zijn. Met de gekleurde stokken en op de buik liggend leerden de kinderen in drietallen hoe ze een ander uit het wak moesten halen.

Ook bruggen, waar je onderdoor moet schaatsen, kom je op een kunstijsbaan niet vaak voor. Met de plastic rendieren en stokken maakten we een paar bruggetjes, waar de kinderen onderdoor moesten kruipen.

Ook het rijden in een peloton was voor kinderen lastig. Het elkaar uit de wind houden werkt niet als je 10 meter achter ligt en degene achter je op dezelfde afstand hebt. Een hulpmiddel daarbij was het aan de stok schaatsen.

Dit oefenden we dan ook. Zo kun je nooit ver van elkaar af zijn, terwijl je van elkaars afzet kunt profiteren.
Met de stokken creëerden  Klaas en ik met een tweetal kinderen een tweetal bewegende bruggen: niet omhoog en omlaag, maar heen en weer. Kinderen moesten daar onderdoor rijden. De ene keer schaatste de brug met je mee en moest je langer diep zitten, de andere keer kwam de brug je tegemoet en moest je op tijd bukken. 
Vandaag waren er in totaal 60 kinderen op de 3 ijsbanen, gisteren waren er 75 kinderen op de schaatsinstuif af gekomen.



Ik ga er van uit, dat we morgen de 100 dik passeren. De 19 kinderen op de funbaan komen door de natuurijstraining goed beslagen ten ijs. Zelfs het klûnen hebben we geoefend!

Want als het morgen druk wordt, wordt het misschien wel flileklûnen....

Sprookjes

Voordat ik met de trein van 11.55 vanaf Leiden Centraal naar Rotterdam Centraal vertrok om op mijn kleinzoons te passen (lees: vooral in de speeltuin bezig zijn met hen), had ik op de derde dag van de Krokusvakantie schaatsles gegeven op de funbaan in IJshal De Vliet.
Het thema van vandaag was "Sprookjes".

Op weg naar de Marie Diebenplaats ontrolde dit sprookjesachtige ochtendgloren zich voor mijn ogen aan de rand van de Stevenshof.

In de IJshal was het drukker dan op de voorgaande dagen.
Na even ingereden te hebben op de 250-meterbaan stapte ik om 9 uur het ijs op van de funbaan, waar ik in mijn eentje 22 kinderen wegwijs maakte van sprookjes op ijs.


We begonnen met "Klein Duimpje" van Charles Perrault en komt uit "Sprookjes van Moeder de Gans".

Met gekleurde plastic noppen, die eerst als steentjes fungeerden en daarna als broodkruimels, trokken we het duistere bos in.

We laveerden tussen de bomen door, stapten over boomwortels en bukten voor takken om uiteindelijk uit te komen bij de reus, die mensenvlees rook.



De kinderen vluchtten voor de stampende reus, die tenslotte in slaap viel, waarna Klein Duimpje de moed had de Zevenmijlslaarzen uit te trekken, waarmee ze konden vluchten.

Het volgende sprookje betrof Roodkapje. Na een rondje als wolven gehuild te hebben zongen we al schaatsend "Zeg Roodkapje, waar ga je henen?" voordat we met de noppen als boodschappenmandje naar Grootmoeder in het bos gingen.

Gelukkig was er een oma, die 22 noppen in bewaring kreeg.
Ik speelde de wolf, die na Grootmoeder en Roodkapje met grote tanden te hebben opgepeuzeld in slaap viel, door de jager werd doodgeschoten met de plastic stokken als geweer en daarna vakkundig werd ontleed door de kinderschare.

De noppen kwamen weer tevoorschijn voor "De kip met de gouden eieren" van Jean de la Fontaine.


Na "Witte zwanen, zwarte zwanen" gezongen en gespeeld te hebben, gingen we naadloos over in "Zwaan kleef aan" van de Gebroeders Grimm.

Met de stokken schaatsten we met de kinderen in de breedte over de baan en weer terug.

Tenslotte bleken deze stokken ook geschikt om als bezemsteel te fungeren, waarop de heksen heen en weer vlogen op de baan.



Als afsluiting fungeerde de laatste plastic stok als toverstok, waarbij de kinderen omhoog, omlaag, naar links of naar rechts en naar voren of achteren moesten gaan. Zo sloten we de sprookjes in een gezellige chaos af!

De boerderij en het Singelpark

Vanmorgen was in IJshal De Vliet de tweede dag van de schaatslessen in de Krokusvakantie. In de frisse ochtendlucht fietste ik er naar toe.

Met in totaal 60 kinderen was het iets drukker dan gisteren, toen we tot 50 kwamen. Op de funbaan, waar ik vanmorgen met "Krasse knar" Klaas samenwerkte, kwamen 22 kinderen op de instuif af. 
Het thema voor vandaag was de boerderij. We begonnen in de wei, waar de koeien gemolken werden. De boer zat op een klein krukje. De melk werd met een juk en 2 emmers naar de boerderij vervoerd. Daar goten we de melk leeg in een karnton, waarna we er kaas van gingen maken. Deze rolden we een deel naar de voorraadschuur en ander deel met de kaas op de rug. Het laatste deel werd met de kruiwagen vervoerd. Om beurten duwen.

Van dit harde werken krijg je honger, dus we gingen aan tafel kaas eten en daarna melk drinken. Zoveel dat we met een dikke buik rond moesten rijden. Vervolgens moesten we naar de w.c. sprinten.
Na het uitgebreide toiletbezoek met billen afvegen, doortrekken, handen wassen en broek ophijsen kwamen de kippen tevoorschijn. Deze gingen eieren leggen. Daarna moesten de kippen gaan broeden. Met een sierlijke val landden de kippen op het nest.

We gingen met de plastic noppen, die als eieren fungeerden, gooien. Eerst in de lucht en ze dan opvangen, daarna ver weg en deze van het ijs rapen. De kippen mochten rust nemen tegen de boarding en als deze haan kraaide, moesten ze zo snel mogelijk naar de overkant.
Met een stok tussen Klaas en mij in schaatsten we heen en weer en daar moesten de kinderen onderdoor schaatsen. Eerst van achteren, daarna van voren. Langs de boarding vormden we met zijn allen een lange poort, waarna we met een estafette met de dolfijnen de schaatsles op de boerderij afsloten.

De schaatslessen op de 3 ijsbanen in IJshal De Vliet zagen er zo uit.




Na de koffie, thee en warme chocolademelk fietste ik naar huis, waar ik me omkleedde en lunchte om vervolgens naar Leiden Centraal te fietsen, waar ik mijn rijwiel stalde. Vandaar wandelde ik naar het Volkenkundig Museum, dat tegenwoordig het Wereldmuseum heet.

Daar had ik bij de ingang afgesproken met Wim Beenakker, met wie ik ruim een halve eeuw bevriend ben. Samen gingen we op het warmst van de dag over het Singelpark lopen, terwijl we ondertussen bijkletsten over het lief en leed van onze beider families.
De wandeling ging regelmatig gepaard met lachsalvo's om elkaars blunders uit het inmiddels grijze verleden. Bij café "Plantage", keurig halverwege het Singelpark, proostten we op elkaars gezondheid met een glaasje Berenburg.

Bij de Meelfabriek zagen we een innovatie, die past in de slogan: "Leiden, stad van Ontdekkingen". Een deel van ons pad was afgezet voor een drone. Hiermee werden de ramen op een ingenieuze wijze schoongemaakt.

We wandelden samen naar het station, waar we onze fietsen veilig hadden gestald en via ons huis trapte ik de volkstuin, waar ik met Ada bij een kop thee bijkletste na een ochtend op de boerderij en een middag op het Singelpark.