Leidse Scratchdagen

De afspraak was een paar maanden geleden al gemaakt. Met een paar vrienden zouden we meedoen met de Leidse Scratchdagen.

Zodoende gingen Ada en ik gisteren naar de Pieterskerk in Leiden om onder leiding van Paul Valk overdag de "Carmina Burana" van Carl Orff en "The Armed Man" van Karl Jenkins te gaan oefenen voor de uitvoering van zondagavond.

Met een koor van maar liefst 620 zangers en vooral zangeressen hoefden we ons niet druk te maken over het geluidsvolume. Dat zou wel goed komen. 
Ik stalde de fiets na een fris fietstochtje bij Jaap de Gorter en wandelde naar de Pieterskerk toe. Op dat moment was de Wintertriatlon rondom IJshal De Vliet al bezig. Het zou een koude editie worden.
Zelf kon ik door de vervroeging van de wintertriatlon niet meedoen. De afspraak met de vrienden stond en afspraak is afspraak. Volgend jaar is het nieuwe ronde, nieuwe kansen. Maar andere IJVL-ers namen de honneurs waar. 

Walter Boon bleef 3 seconden onder de 2 uur op de halve triatlon. Frank Steenkamp wist deze bij de 50+-ers zelfs zegevierend af te sluiten.

De uitslover!
Zelf veroverde ik vorig jaar de rode lantaarn, maar dan in het totaalklassement bij de mannen. Als je iets doet, dan moet je het goed doen....
Dat probeerde ik dan ook in de Pieterskerk, ooit deels het decor in de Leidse thrillers van Jeroen Windmeijer.

Zo spannend werd het niet, al waren er genoeg passages, waarvan je dacht: "Als dat bij de uitvoering maar niet gebeurt."
Maar onder leiding van de onverstoorbare Paul Valk zongen we de meeste stukken tweemaal door. De eerste keer in de ochtend zonder solisten, de tweede keer 's middags met solisten. Met de nodige humor hield de dirigent ons bij de les.

Zo legde hij bij "Hymn Before Action" van Jenkins een verband met een bezoekje aan deze winkelketen, die groot is geworden in verkoop van onnodige snuisterijen. 

Ook legde hij een verband tussen "Now the Guns have stopped" en de oplopende internationale spanningen met (wereld)leiders, voor wie een mensenleven niet zo telt. Hun eerzucht is belangrijker!







En ja, Holland spreekt een woordje mee....

Nu was de vriend, met wie ik zou gaan zingen, geveld door de griep. Ik ben maar op zijn stoel gaan zitten.

Ik meldde het hem met de zinsnede: "Ik ben maar op jouw stoel gaan zitten. Het is een klapstoel, dus ik heb voortdurend applaus."
Tussen de middag zijn Ada en ik een stukje gaan wandelen in de mooie binnenstad van de Leiden, want wegdommelen was er niet bij in de Pieterskerk....

De middagsessie ging al beter dan de ochtendsessie, maar er bleven wel twijfels over sommige gedeelten van de muziekstukken. Met Gerard Telkamp gingen we bij "La Bota" een vorkje prikken.
We aten met stemvorken en dat betaalde zich meteen uit in de volle Pieterskerk, waar ik oud-klasgenoot Roel Visser tegen het lijf liep. Hij was één van de ruim 600 toehoorders, die voor de pauze een goede uitvoering van de "Carmina Burana" voorgeschoteld kregen.

Met een gerust hart begonnen we na de avondpauze aan "The Armed Man",  dat zo mogelijk nog beter ging.

De Leidse Scratchdagen zaten er op. We wandelden naar onze privé-fietsenstalling en vandaar fietsten we moe van het lange staan tevreden naar huis.