Een schaatsloze dag

We hebben vermoedelijk voor het laatst deze winter toch nog kunnen genieten van een paar dagen natuurijs. 

Met dank aan de vrijwilligers van de Warmondse IJsclub, de een tweetal nachten lang in touw waren voor ons schaatsplezier. 

Waarvoor onze hartelijke dank.

Gisteren sprak ik Fer Vergeer bij de warme chocolademelk in de kantine van Warmond. Hij vertelde, dat het minstens 3 graden moest vriezen om het sproeien zinvol te maken. Anders duurt het te lang voor het water aanvriest. Met dit in gedachten keek ik naar de weersverwachting voor afgelopen nacht,
De conclusie was duidelijk: de derde dag op rij op natuurijs ging niet lukken.

Zodoende deed ik vanmorgen gewoon boodschappen in de Leidse binnenstad en ging daarna de schaatsen van Ada en mij slijpen. Bij één van mijn ijzers zat een botte plek, die het wegglijden van de schaats verklaarde.
Na de lunch fietste ik naar de volkstuin, waar mijn vrouw een klusje voor met had. Of beter gezegd, ik maakte de klus af, waaraan ik gisteren begonnen was. Het was 3 graden boven nul, maar door de wind voelde het wel kouder aan.

Daar vorige week woensdag de laatste schaatsles van de kinderen van Oegstgeest was, hoefde ik vandaag niet naar IJshal De Vliet. Zodoende beleefde ik zowaar een schaatsloze dag.