zondag 30 november 2014

Eerste Adventsloop

Vandaag is het Eerste Advent. In de Christelijke traditie betekent dit, dat er hoopvol wordt uitgekeken naar Kerstmis, de dag van de komst van de Vorst, die vreugde brengen zal.

Welnu, dat doe ik ook trouw ieder jaar. Van mij mag de vorst trouwens eerder komen en nog langer blijven ook.

Om goed in de stemming te komen zouden Hans Boers en ik vandaag een rondje door "De Horsten" lopen, waar een paar weken geleden deze prachtige foto is gemaakt.

Het is niet voor niets de tuin van onze eigen vorst. Als Elfstedentochtschaatser wacht hij ook al jaren op de komst van de échte vorst.

Maar anders dan wij heeft hij natuurlijk wel ervaring met de komst van de komende vorst....

Om kwart over 2 hadden we afgesproken bij station Voorschoten. Het was de hele dag nevelig en waterkoud, maar op weg naar de afspraak begon het lichtjes te regenen. Gaandeweg de loop door "De Horsten", waar we Jaap Kroes en zijn vrouw tegenkwamen, begon het harder te regenen. Bij het verlaten van het kroondomein dacht ik iets van een bliksemflits te ontwaren.
"Dat zal wel zinsbegoocheling zijn", dacht ik: "Bij mist onweert het niet." Doch dat bleek een misvatting. Een seconde of 10 later hoorden we wel degelijk de donder.

De volksweerkunde heeft hier een hoopvol gezegde voor: "Onweer in het dorre hout maakt de winter lang en koud."
En de Adventstijd draait om hoop. Hoop op de komst van de vorst.

Hans en ik liepen dan ook met een hoop plezier de Eerste Adventsloop.

zaterdag 29 november 2014

Abe


Vandaag lag op de deurmat het geboortekaartje van Abe, die afgelopen dinsdag is geboren. De tekst op de voorpagina is veelbelovend: "Grote avonturen beginnen klein". Wat dat aangaat is het een beloftevolle naam.
Allereerst kent iedereen Abe Lenstra. Hij was in de jaren '50 de beste voetballer van Nederland. Niet voor niets is het voetbalstadion van Sportclub Heerenveen naar deze begaafde aanvaller genoemd.


Nu ken ik van huis uit een fraaie anekdote rond Abe Lenstra. Mijn vader had zo op het eerste oog wel wat weg van deze Friese sportman. Nu had mijn vader een zus in Soest wonen. Bij een familiebezoek werd hij op straat aangesproken met de vraag: "Bent u Abe Lenstra?"
Daar mijn vader de man niet wilde teleurstellen, ging hij maar mee in deze persoonsverwisseling. Met een handtekening van "Us Abe" ging deze Soester voetbalfan gelukkig naar huis.
De tweede Abe is wat minder bekend, behalve bij de schaatsliefhebbers.

Abe de Vries won in 1933 samen met Sipke Castelein de Elfstedentocht.

De erelijst van deze Abe is trouwens zeer indrukwekkend: in de jaren '40 werd hij bij de 4 verreden Elfstedentochten 6e, 5e, 7e en tenslotte 3e in 1947. Hij stond dus 14 jaar aan de top!
We wachten dus vol verwachting af aan welke grote avonturen de kleine Abe gaat beginnen. Maar eerst gaan de ouders, die ik bij deze van harte feliciteer, natuurlijk gewoon genieten van deze kleine hummel.

vrijdag 28 november 2014

De Koploper

Deze week ontving ik dit mailtje:
Hi!
Heb je al een cadeautje voor een hardloper? Hou je zelf van goede fictie? Ren dan nu naar de boekhandel, want "De Koploper" is verschenen. De mooiste hardloopverhalen uit de literatuur. Verhalen over vriendschap & bedrog, humor en humeur.
Ik maak maar even schaamteloos reclame voor mijn boek. "De koploper" is uitgegeven door Nieuw Amsterdam. In de bijlage vind je een plaatje van het boek.

Hartelijke groet,
Max

Welnu, als bibliothecaris ben ik natuurlijk nooit te beroerd om wat aan boekpromotie te doen. Dit geldt al helemaal voor sportboeken. Dus in de week voor Sinterklaas ben ik best bereid om extra aandacht te schenken aan deze bloemlezing van deze schaatser.

Max Dohle is schrijver en bloemlezer. Eerder stelde hij "IJsvrij", "Op het ijs", "De wereld gaat op schaatsen" en "De werper uit het graan" samen. Ook voerde hij de redactie over "De blokjeslegger van Turijn" en was hij initiatiefnemer van literair tijdschrift "Zwart IJs".

Verder schreef hij "Het verwoeste leven van Foekje Dillema", over de rivaliteit tussen sprintkampioene Fanny Blankers-Koen en haar Friese uitdaagster Dillema.
Iedere hardloper kan de komende week "De Koploper" op het verlanglijstje van Sinterklaas zetten.

De Zeurpiet

Het zal niemand ontgaan zijn, dat er in ons land een heuse Zwarte Pietendiscussie is losgebarsten. Met gekromde tenen moeten we toezien, hoe het leukste jaarfeest van de Lage Landen plotseling een wig drijft tussen bevolkingsgroepen vanwege vermeend racisme.

Het is al ergerlijk, dat dit kinderfeest door actievoerders dusdanig wordt verstoord, dat er bewaking nodig is om ongeregeldheden te voorkomen.

Voor mij persoonlijk betekent dit, dat ik met terugwerkende kracht in het verkeerde kamp ben ingedeeld. Gezien dit krantenbericht kan ik dit met geen mogelijkheid ontkennen.

Deze archieffoto geeft duidelijk weer, waarom er geschminkt moet worden: dat is om je onherkenbaar te maken en nergens anders om. Een paar roetvegen volstaan niet om kinderen in de waan te laten, dat het iemand anders is dan een bekende of een familielid, die in het Pietenpak rondloopt.

Vandaag toog ik zoals gewoonlijk naar de Leidse IJshal, waar ik 2 uur achter elkaar schaatsles mocht geven. Het thema was eenvoudig te raden: Sint en Piet. Allerlei oefeningen waren hier aan opgehangen, zoals Piet, die met een zware zak op zijn rug rondrijdt en die pepernoten strooit, waarover de kinderen struikelen en op het ijs vallen. Om dit te voorkomen, gaan we de pepernoten oprapen.
Ook de Goedheiligman kwam aan bod: rijdend op zijn paard, maar ook, terwijl hij zijn mijter vasthield bij de harde storm. Sint ging in zijn grote boek lezen en reed heel voorzichtig rond met zijn staf in zijn hand. Ook de stoomboot bood de mogelijkheid om een serie oefeningen speels uit te laten voeren.

Kortom: het Sinterklaasfeest biedt een uitstekende gelegenheid om van de training een schaatsfeest te maken!
Het laatste kwartier van de IJVL-training kwam Zwarte Piet langs. Sint had niet zomaar een Piet langs gestuurd, maar hij zond ons de Zeurpiet. Deze Pietje precies bracht het erg leuk. Hij noemde zich wel een Zeurpiet, maar de echte Zeurpieten zijn degenen, die de Zwarte Pietendiscussie hebben aangezwengeld.

donderdag 27 november 2014

Op je tellen passen

De eerste gang bij aankomst bij de Leidse IJshal aan de Vondellaan betrof de winkel van Ooms Sport. De rondenteller, die afgelopen dinsdag na 72 rondjes dienst weigerde, was nog niet nagekeken.

Derhalve zouden we vanmorgen de 125 ronden op het supergladde ijs met de 10 geboden moeten tellen.

Met andere woorden: als coördinator van de "Krasse knarren" moet je goed op je tellen passen.

Vooral als je dan opgescheept zit met iemand van de Twee van Breda. Henk Distelvelt nam bij een blokje van 15 rondjes alles voor zijn rekening, waarbij hij mijn zoals altijd goede voorbeeld volgde.
Met het oog op de 1000 rondjes van Leiden nam ik bij het blok van 5 kilometer alle 25 rondjes de kop in een gelijkmatig tempo.

Tussendoor waren er nog wat schaatsers, die tijdens hun blok van 5 rondjes er 6 en een enkele keer 7 rondjes uit persten. Met een rondenteller in de hand is dit toch simpeler bij te houden. Maar in dit soort gevallen hou ik het graag simpel: dan rijden we toch gewoon wat meer rondjes.

Ik bluf me er dan gewoon doorheen zonder op mijn tellen te passen....

woensdag 26 november 2014

Afkoelingsperiode

Heel langzaam komt de winter dichterbij geslopen. Dinsdag zou De Bilt wel eens de eerste Hellmannpunten kunnen scoren, waarbij we de flutwinter van afgelopen jaar al meteen achter ons hebben gelaten.


Vermoedelijk gaat het niet komen tot een Sinterklaaswintertje, maar in ieder geval wordt de toon gezet voor de komende winter. Ik raad iedereen aan om de komende tijd www.janvissersweer.nl en www.weerwoord.be in de gaten te houden. De strijd tussen warme en koude lucht wordt volgende week boven onze hoofden uitgevochten. Wie weet valt het dubbeltje dit keer de goede kant op....

dinsdag 25 november 2014

Cultureel erfgoed

Vanmorgen reden we met een peloton van 20 "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide over 125 rondjes in de Leidse IJshal. Het was een frisse ochtend met prachtige winterluchten, toen ik naar de Vondellaan fietste, al waren de luchten niet zo mooi als deze van www.weerwoord.be geplukte foto's van Sytze op Terschelling.


Wim van Huis voelde zich helemaal thuis bij de piramide. Hij was dan ook op vakantie geweest naar Egypte.
Mijn techniek liep het stukken beter dan dan donderdag, toen ik gewoon de kracht niet had om druk op te bouwen. Nu lukte dat wel. Het rechte eind ging weer in 4 slagen. En dat is hard nodig, want op zondag 14 december staan de 1000 rondjes van Leiden op het programma.
Met het oog op deze zeer Alternatieve Elfstedentocht nam ik het blok van de 25 rondjes in mijn eentje voor mijn rekening. De komende 2 weken zal ik dit telkens doen. De kunst om 5 kilometer vlak te rijden moet je beheersen, wil je een vlakke 200 kilometer kunnen schaatsen.
Na afloop gingen we met een man of 12 naar de kantine, waar ik, geheel naar waarheid tegen Wim van Huis kon zeggen: "Wim, als je jou zo ziet zitten, dan zou je niet zeggen, dat daar een stuk cultureel erfgoed zit. Maar toch is het zo blijkens dit krantenartikel."

En inderdaad, Zoeterwoude prijkt met "The Shoes" op de landkaart in de Bosatlas van het Culturele Erfgoed.

Maar de kunst in nu om Wim en de tweeling Henk en Jan Versteegen op de kaart te houden. Vorig jaar stond deze popgroep met nog maar slechts 1 nummer in de Top 2000: "Osaka".

"Na Na Na" viel buiten de boot.

Komende week moeten we dus massaal deze nummers de Top 2000 weer in stemmen. En als we daar dan toch mee bezig zijn, neem dan bij de 5 nummers vrije keuze "The hour comes nigh" en "Adios Corazon" mee, in mijn ogen de mooiste nummers van deze Zoeterwoudse groep.

En luister eens naar het zingen van Theo van Es op "Adios Corazon".

Daar kan Freddy Mercury van "Queen" met "Bohemian Rhapsody" toch niet aan tippen....

Dus doe uw burgerplicht en hou ONS culturele erfgoed in de Top 2000!

maandag 24 november 2014

Winterverwachting

We stevenen dit jaar onbedreigd af op het predicaat "Het warmste jaar ooit", zoals dat ook duidelijk is af te lezen van dit onderstaande plaatje.

Alleen een zeer koude december kan dit record nog voorkomen, maar eerlijk gezegd geloof ik daar niet in. De temperatuur van het (zee)water is nog veel te hoog. Voor stabiel winterweer is eerst een behoorlijke afkoelingsperiode nodig. Voorlopig is zo'n periode op de weerkaarten in geen velden of wegen te bekennen. Ik sluit niet uit, dat het volgend weekeinde tot lichte vorst gaat komen, maar dat zet geen zoden aan de dijk.

Waar ik half september nog zeer grote bedenkingen had bij de komende winter, daar begin ik langzamerhand te geloven, dat we wel eens een voor schaatsers betere winter kunnen krijgen ook al zal het niet meteen een "Long cold winter" zijn.

Ik kreeg hoop op een goede winter door Kees Borst, die naar aanleiding van het vele rode kroos in 2014 vol overtuiging zei: "We gaan naar de Kaag dit jaar!"

Als op andere jaren met veel rood kroos een koude winter volgde, waarom zou dat komende winter dan niet gebeuren?
Een tweede teken, dat me hoop gaf, kwam van de site van weerman Jan Visser: "De grootste Amerikaanse koudegolf voor november van de afgelopen decennia gaat deze week door. In Minneapolis is het kwik na 9 november niet meer boven nul geweest. Vandaag dus de 7de ijsdag op rij. Meer ijsdagen op rij waren er in november onder meer in 1985 en 1996. In ons land werden de novembers van die jaren gevolgd door volop winterkou resulterend in Elfstedentochten."
En dat brengt me meteen op een opmerkelijk feit: ondanks de kou in Amerika, wil de depressietrein, die vorig jaar vrijwel de hele winter doordenderde, maar niet op gang komen. Sterker nog, november kenmerkte zich juist door vrij warm maar toch ook saai hogedrukweer.

De atmosfeer is tot nu toe een stuk stabieler dan vorig jaar, toen we te maken kregen met een heuse Sinterklaasstorm. Mijn ervaringen met winterstormen zijn niet positief. Winters, die qua natuurijs niks voorstelden, konden meer dan eens bogen op een fikse winterstorm. Of dat de nu begin jaren '70 betreft, een jaar als 1990, 2007 of vorig jaar, storm en winterweer gaan in het algemeen niet lekker samen.
De aanloop naar de winter is dit jaar heel anders dan vorig jaar. Derhalve verwacht ik ook een andere winter, dus wel eentje met natuurijs. Vooralsnog ga ik, gezien de hoge temperaturen van het water, wel uit van een latertje. Een beetje het scenario van 2012.

Hoe koud het gaat worden, dat weet ik uiteraard niet. Maar ik verwacht dit jaar ondanks de hoge temperaturen tot nu toe, dat we in de tweede helft een week of 2 op natuurijs zullen komen.

zondag 23 november 2014

Argentijnse ritmes


De dag na de scratchuitvoering van de "Misa Criolla" van Ariel Ramirez fietste ik naar het Bonaventura College in het Leidse Houtkwartier, waar de Stichting Leidse Koorprojecten een workshop Argentijnse muziek had georganiseerd. We oefenen zingend en klappend ritmes als carnavalito en chacarera. Ook hoorden we iets over de oorsprong en betekenis van deze ritmes. Dit deden we aan de hand van delen van de "Misa Criolla" en de kerstcantate "Navidad Nuestra".

Voor eek groep van 40 zangeressen en 6 zangers geven tenor Javier Rodriguez en Daniel Marcus een snelcursus Argentijnse ritmes. Deze muziek kenmerkt zich doordat er een paar ritmesoorten tegelijkertijd worden gebruikt. Een driekwartsmaat en een zesachtstemaat lijken op het eerste oog hetzelfde, maar de uitwerking naar de melodie is totaal verschillend. Zo moesten we met een voet het ene ritme tikken, met de handen het andere en dan ook nog eens een derde melodie zingen. Ik kan u garanderen: ik had daar de grootste moeite mee! Af en toe ging ik aardig de mist in met deze Argentijnse ritmes. Daarin ben ik beslist niet de enige: ook onze voetballers kampen met hetzelfde probleem.

We studeerden onder leiding van Javier Rodriguez het "Gloria" en het "Credo" uit de "Misa Criolla" en "Los pastorales" en "La huida" uit "Navidad nuestra" in.

Deze zanger legde de nadruk op de dynamiek. En dan niet alleen met de afwisseling hard-zacht in zinnen, maar ook in woorden. Tijdens een woord het geluid aan laten zwellen en weer uit laten doven. Het is was lastig, maar als het lukt is het erg mooi.
Na 3 uur repeteren was er in de Kapelzaal een kleine uitvoering van bovenstaande 4 nummers voor een klein publiek. Er waren 10 belangstellenden op dit gratis miniconcert afgekomen. Geheel ten onrechte, want Javier Rodriguez heeft een stem als een klok. Behalve de solopartijen zong hij ook nog 2 eigen nummers.

We hadden kortom een erg leuke muziekmiddag.

Om de Argentijnse ritmes niet kwijt te raken fietste ik met de cd met daarop "Misa por la paz y la justicia" en "Navidad nuestro" naar huis met de muziek nog in mijn hoofd.

zaterdag 22 november 2014

50 jaar Misa Criolla

Dit jaar is het een halve eeuw geleden, dat de "Misa Criolla" van de Argentijnse componist Ariel Ramirez voor het eerst werd uitgevoerd. Sindsdien is het een blijvertje. Ter gelegenheid van dit gouden jubileum had de Stichting Sing along events een scratch georganiseerd rond dit meesterwerk.

In april hadden mijn vrouw en ik meegedaan met een tweetal uitvoeringen van de "Misa Criolla" van de Leidse Koorprojecten. Het leek ons dus leuk om aan de scratchversie mee te doen. En dat was het ook.
Om half 9 zaten we derhalve al op de fiets naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Rotterdam-Blaak namen. Dit centrale plein in de havenstad is sinds kort een bezienswaardigheid rijker: de Markthal.

Helaas ging deze pas om 10 uur open, het moment waarop we in de Laurenskerk werden verwacht. In een poffertjeszaak dronken we cappuccino en warme chocolademelk voor we in deze mooie Middeleeuwes kerk, waar zeehelden als Witte de With en Egbert Kortenaer een praalgraf hebben, een plekje konden zoeken, waar we mochten zitten.
Om half 11 begonnen we met een koor van 400 personen aan "Navidad Nuestra", eveneens van Ramirez. Met veel humor en lichtelijk chaotisch bezorgde dirigent Martin van der Brugge de koorleden in ieder geval een leuke oefendag.

Kenmerkend was de manier, waarop hij het koor gedurfder wilde laten zingen: "Dan halen we een uitstekende solozanger uit Argentinië en dan onthalen jullie hem met wat gewauwel."

Hoewel het niet helemaal vlekkeloos ging, zat het gezongen Kerstverhaal van Ramirez er voor de pauze al aardig in. Na wat gegeten te hebben, wandelden Ada en ik samen naar de Markthal, die nu wel open was.

's Middags was tenorsolist Javier Rodriguez aanwezig bij de repetitie van de "Missa Criolla". Wat is het een genot om vanaf de tweede rij zijn stem te horen. Of hij nu breekbaar en ingetogen moest zingen of met enorme uithalen: alles kon hij loepzuiver.
Nadat we alles doorgezongen hadden kwam het kinderkoor "Geke's Tiental" binnen, die het binnenkomende publiek als een soort voorprogramma vermaakte met hun gezang.
Om half 5 begonnen we met "Navidad Nuestra", dat verrassend goed ging. Javier Rodriguez zong met "Geke's Tiental" een breekbaar nummer, waarna we een half uur lang Argentijnse muziek van het Zuid-Amerikaanse kwartet kregen voorgeschoteld. Wat een rasmuzikanten!

De middag werd afgesloten met de jubileumuitvoering van de "Misa Criolla" in de Laurenskerk.

Het toegestroomde publiek was net als het koor laaiend enthousiast.

Sterker nog: het publiek ging volledig uit zijn dak!

vrijdag 21 november 2014

De Dubbele Post of startgroep 9.

Het was op kousenvoeten, maar voor het eerst dit winterseizoen kwam het in Nederland tot nachtvorst.

Hoewel het bij ons in het westen van Nederland een graad of 4 was, voelde het heerlijk fris aan in het winterzonnetje. Het was dus een pleziertochtje op de fiets naar Katwijk. De terugreis om half 2 was dat nog meer, want op mijn werk had ik een mailtje van Ana ontvangen: "Bert je heb een brief van de elf steden gekregen!!!"
Hoewel ik 's ochtends meewind had, reed ik op de terugweg 's middags tegen de wind in harder! Duidelijk een mentale kwestie.

Thuis gekomen maakte ik de envelop meteen open en veel eerder dan verwacht had ik toch mijn toegangspasje voor de Tocht der Tochten binnen. Ik zit in groep 9. Er zijn 20 startgroepen, dus ik mag dus redelijk vroeg beginnen. Dit heeft 2 grote voordelen: het ijs in nog wat beter en je hebt meer tijd om de 200 kilometer te volbrengen.
Vanavond zal ik Nynke van de Elfstedenvereniging mailen, dat ik het pasje binnen heb. Mogelijk kan ze nog voorkomen, dat ik dubbel post ontvang uit Fryslân.
Nynke heeft me zeer goed geholpen. Zaterdagavond had ik een mailtje verzonden, zondagmiddag had ze me al een geruststellend mailtje gestuurd. Ik baalde ervan, dat ik de Zevenheuvelenloop door ziekte moest missen, maar door dat bewuste mailtje was die frustratie als sneeuw voor de zon verdwenen.

Ook gisteren ontving ik zeer snel een positief antwoord op het mailtje over het raadsel van de verdwenen Elfstedenpas. Nu heb ik geleerd, dat je de kwaliteit van een organisatie af kunt meten aan hoe men met klachten omgaat. Ik moet zeggen:de Koninklijke Vereniging "De Friesche Elf Steden" doet dat voortreffelijk!

Bij deze doe ik alvast 1 belofte: mocht het de komende winter tot een Elfstedentocht komen, dan kan Nynke als blijk van waardering voor haar inzet een gesigneerd exemplaar tegemoet zien van zowel "Molen- en Merentocht" als van "De Elfsteden toch gereden".


Maar voor het zo ver is, moet ik me richten op de "gewone" trainingen en schaatslessen in de Leidse IJshal. Na me thuis omgekleed te hebben fietste ik naar de Vondellaan, waar ik 2 uur achter elkaar les mocht geven aan kinderen. Aan het eind van de schaatsles van zowel de buitenschoolse sport als van de IJVL kwamen allerlei aan Sinterklaas en Zwarte Piet aan bod. Denk hierbij aan het van het ene been op het andere been "vallen" op de stoomboot, het rijden met een zak vol cadeautjes op de rug, het strooien van en op de terugweg van het ijs oprapen van virtuele pepernoten en aan Sinterklaastikkertje. Aan het slot van het IJVL-uur waren de 3 trainers de tikkers op de binnenbaan. Als een kind getikt was, dan kreeg deze een oefening mee, die het uit moest voeren zolang dat spel duurde. Ieder kind kreeg een andere opdracht.....

Maar het leukste vonden de kinderen Zwarte Piet, die van het dak viel. Je moest eens zien met hoeveel enthousiasme de kinderen zich veelal met een buikschuiver op het spiegelgladde ijs lieten vallen.
Maar het onbetwiste hoogtepunt van de twee trainingen was ondertussen al op naam komen te staan van Hans Post, de kersverse penningmeester van de IJVL. Iedere kunstschaatser is bekend met standaardoefeningen als de Dubbele Axel.

Sinds vandaag is aan het arsenaal van sprongen de Dubbele Post toegevoegd. Halverwege de training ging Hans Post met een fraaie val neer. Hij krabbelde fluks weer op en ging terstond in een volledig gespiegelde valbeweging neer op zijn andere zijde.
Daaraan herken je een goede boekhouder: debet en credit moeten volledig in balans zijn. Welnu, met eigen ogen heb ik kunnen aanschouwen, dat deze Post zowel aan de linker- als aan de rechterzijde werd geboekt.

Op pure snelheid zal het Hans niet lukken om in 2018 de Olympische Winterspelen in Pyeongchang te halen, maar bij het kunstschaatsen is hij beslist niet kansloos met de Dubbele Post.