Grauwsluier over een recordwarm jaar

Een blik op de 30-daagse temperatuuranamolie volstaat om te zien, dat 2024 vrijwel constant te warm was.

Dit wordt door de klimaatstreepjescode bevestigd.

Het vorig jaar gevestigde record van de hoogste gemiddelde jaartemperatuur werd geëvenaard.

2024 begon met een grauwsluier. Mijn broer Leo was eind december 2023 plotseling overleden en op 5 januari was Leo's laatste rit.

Nog geen week later konden we een paar dagen schaatsen op de ijsbaan van Warmond.

Een griep in februari verstoorde de voorbereiding op de wintertriatlon. Op 3 maart bleek, dat een halve wintertriatlon het hoogst haalbare was. Ik werd laatste bij de halve triatlon. Zodoende was ik natuurlijk wel het langst in beeld....

Een gedwongen rustperiode heeft soms een heilzame werking. Tijdens de strijd om de Bert Grotenhuis Bokaal kon is weer "gewoon" 200 kilometer op kop rijden.

In april kreeg mijn schoonvader ook te maken met een gedwongen rustperiode. Helaas was dat een eeuwige rust.

In mei kon ik de warme marathon van Leiden "gewoon" uitlopen.

Later die week vertrokken we naar prachtige Asturias voor een bezoek aan Siebe en Ana.

Tijdens de korte duurlopen in de heuvels aldaar legde ik de basis voor de verrassende winst bij de Rijnlandrouteloop door de Corbulotunnel. Ik was de eerste 65-plusser.

In augustus fietsten we een week over de Veluwe waarna het klussen in IJshal De Vliet weer begon. Een enkele keer kwam ik solo over de finish!

De testrijders van 2023 mochten in september 2024 op herhaling.

In september gingen we voor de tweede keer op familiebezoek in Asturias.

Vlak na het begin van het schaatsseizoen overleed IJVL-trainer Joost Wösten onverwachts. De eerste training van de IJVL begonnen we dan ook met een minuut stilte.

In november was de opening van de Sven Kramer Academy in Leiden met maar liefst 750 scholieren op het ijs in 3 ongeveer even grote groepen.

Dat mocht wel in de krant.

De Schaatspiet mocht op 5 december testen, of zijn Pietenpak aerodynamisch was.

Op 29 december mocht ik mijn specialiteit weer waarmaken: in een gelijkmatig tempo op kop rijden van het langzame peloton bij de Oliebollenmarathon.
Het weer in december was wat dat aangaat exemplarisch voor 2024. We hebben de zon deze maand nauwelijks gezien. Het recordwarme jaar begon en eindigde met een grauwsluier.

Oliebollen en vuurwerk

Gisterenmiddag wist Siebe het voor elkaar te krijgen, dat het oude konijnenhok, dat als minibieb fungeert, wat hoger kwam te staan. De boomstam van een notenboom fungeert nu als verhoging, maar voor het zover was, moest er gespit en gezaagd worden. Met de zaag pakte ik ook mijn deel.

Het resultaat mocht er zijn. Bedankt, Siebe!

's Avonds aten we ouderwetse erwtensoep en daarna speelden we een spelletje.

Het werd "Ticket to ride".

Daar Siebe en Ana vandaag weer naar Asturias zouden vertrekken, openden we een fles rode wijn, die we voor een speciale gelegenheid bewaard hadden.

Vanmorgen vertrok ik bijtijds naar IJshal De Vliet voor de laatste schaatsles van 2024. In totaal kwamen er 140 kinderen op de schaatsinstuif af.



Voor de beginnersgroep op de funbaan was het thema op Oudejaarsdag voor de hand liggend: oliebollen en vuurwerk.

Met 31 kinderen was de groep van Aad Kleijweg en mij bijna even groot als gisteren: 35 kinderen. 
We begonnen met oliebollen maken. Al schaatsend roerden we in de beslagkom. Een kind merkte op, dat ze te weinig melk in het beslag had. Geen probleem: we gingen even koeien melken.
Het deeg rolden we uit op de ijsvloer, maar voordat we er mee aan de slag gingen, kwam iemand op het idee om ook appelflappen te maken.

Eerst gingen we appels plukken, deze schillen en in plakjes snijden. Daarna konden we de oliebollen en appelflappen maken door deeg van de ijsvloer af te halen. Voordat we deze zittend gingen eten, moest er poedersuiker komen. Daar zorgden we voor door te vallen en lang door te glijden. Je verzamelt dan voldoende poedersuiker!
We aten zoveel, dat we daarna met een dikke buik moesten schaatsen. Met de buik veer naar voren, kun je trouwens door de druk op de hak prima lang doorglijden op 2 benen!
Daarna was een toiletbezoek dringend noodzakelijk. We moesten overgeven. Helaas ging er wat naast de pot, zodat we de vloer moesten dweilen.

Bij het vuurwerk begonnen we voorzichtig met sterretjes, waarmee we sierlijk schaatsten. De rotjes kwamen, de voetzoekers, de Bengaalse sierpotjes, de vuurpijlen en de ratelband, die we in een lange slinger uitvoerden. Maar mijn favoriet blijft toch de gillende keukenmeiden. Met hoge kinderstemmen schaatsten we heen en terug langs de ouders, die langs de boarding stonden.
Ach ja, je moet weten, hoe je vrienden maakt....

Het schaatsen in 2024 zat er op. Na aan de Stammtisch met een aantal trainers koffie, thee en warme chocolademelk te hebben gedronken met de nodige lachsalvo's. 
Thuis gekomen stond de kilometerteller van december op 752 kilometer, hetgeen het totaal van 2024 op 10.074 kilometer bracht.

En terwijl ik thuis oliebollen at, werd er in de Stevenshof aan alle kanten vuurwerk afgestoken.

Dieren

Ik probeer voor iedere schaatsles een thema te vinden, dat als een kapstok kan fungeren voor de oefenstof van die dag. Vandaag was bij de drukbezochte schaatsinstuif in IJshal De Vliet mijn thema "Dieren".

Na even kort in de basishouding geschaatst te hebben, mochten de 35 kinderen op de funbaan plaatsnemen op het ouderwetse melkkrukje. We begonnen met koeien melken.

We stapten moeiteloos over op de paarden. Eerst maakten we een paar ritjes op de rug van het paard, waarna het paard deftig ging wandelen. Het edele dier landde op de achterkant van de hoef en gleed door over het ijs.

Vervolgens gingen we de akkers op, waar we voor vogelverschrikker speelden. Van het met stijve ledematen van het ene been op het andere vallen, kreeg je al enige snelheid. We veranderden in een vogel en deden hetzelfde: nog meer snelheid. En als een klein vogeltje in elkaar gedoken nog meer!
De vogeltjes gingen hun vleugels gebruiken en vlogen omhoog en omlaag.
Vogels leggen eieren. Dat doen ze, door zich heel klein te maken door diep op de hurken te zitten en dan te vallen. Op de billen gleden ze dan door over het gladde ijs.
Een bijzondere vogel is de ooievaar. Deze staat lang stil op één been. Dat deden wij al schaatsend.

Na een aantal keer heen en weer gegleden te hebben op de krabbelbaan, veranderden we moeiteloos in olifanten. Zeer veelzijdige dieren. Eerst reden we met de armen voor de neus als een slingerende slurf over het ijs, waarna we de olifantenoren uitvoerden door de benen tegelijk naar buiten en daarna naar binnen te duwen. Vervolgens deden we dit met halve olifantenoren. Slalommend reden de kinderen heen en weer. 

Als klap op de vuurpijl: olifanten kunnen goed stampen! Wij dus ook. Het geluid van 35 stampende kinderen mag er ook zijn!

Met 35 kinderen vormden we een lange slang, die kronkelend over de baan voortbewoog. Nu hebben slangen een tong. Deze lieten ze aan mij zien.
"We rijden straks als slang langs de ouders. Als je je vader of moeder ziet, dan mag je je tong uitsteken!", luidde de instructie. Je moet er immers niet aan denken, dat ze hun tong uitsteken naar wildvreemde volwassenen....

Nu zijn kikkers bang voor slangen, die immers graag een kikker consumeren. De kikkers sprongen dus naar de overkant van de baan.
Het werd tijd om de dolfijnen en rendieren naar de funbaan te halen. De ouders langs de kant gaven deze alternatieve rekjes aan. De 5 dolfijnen gingen naar de ene kant van de baan en de 5 rendieren naar de andere kant. De kinderen werden in 5 groepen van 7 verdeeld. Als groep moesten ze met het ene dier naar de overzijde rijden en het daar wisselen. De kopman ging dan naar achteren en zo reden de kinderen heen en weer tot iedereen op kop had gereden.
Aansluitend deden we dit als estafette en tenslotte deden we er standbeeldtikkertje mee, met dat verschil, dat je geen standbeeld werd als je getikt was, maar een stokstaartje. De dolfijnen waren de tikkers, de rendieren de bevrijders.
Al met al was het een beestachtig goede schaatsles.
Op de overige banen zag het er met 130 kinderen in totaal zo uit.



Er reden knuffeldieren rond en trainingsbeesten....

Oliebollenmarathon

Het was een korte nacht. Om 1 uur lag ik na het slotconcert van "The Analogues" in bed, om 6 uur kraaide de haan.

In een lichte miezerregen fietste ik om 7 uur naar IJshal De Vliet. Het was waterkoud.

Van de belofte van "Good day sunshine" kwam voor de zoveelste dag in december niets terecht.

In IJshal De Vliet was het een drukte van belang. Een honderdtal schaatsers was afgekomen op de inmiddels traditionele Oliebollenmarathon.

Er stond om kwart over 8 een drietal pelotons aan de start: een snelle met 32 seconden als richttijd, een middengroep met 36 seconden en het rustige peloton met 40 seconden per 250 meter als doelstelling. 

De laatste groep had de kleurrijkste voorrijder, die van de eerste tot de laatste meter van de 75 rondjes het kopwerk voor zijn rekening nam. Na een loze ronde gingen de pelotons daadwerkelijk van start.

De middengroep had Jos Fugers en Frank Damen als tempobeulen, de snelste groep had er zelfs vier!

Na de 75 rondjes in een vlak schema van gemiddeld 39 seconden volbracht te hebben, maakte ik ook de 100 rondjes op kop vol. Een aanzienlijk deel van mijn peloton deed dat ook. Na deze 25 kilometer wachtte ons een warme chocolademelk en een oliebol.
Konden we meteen de verbrande kilocalorieën weer aanvullen. En zo hebben we een goede reden, om ook volgend jaar weer mee te doen met de gezellige Oliebollenmarathon....

The Analogues

Gisterenavond ging ik met 3 mannen van gevorderde leeftijd naar het naast de Johan Cruijff gelegen Ziggo Dome om te luisteren naar "The Analogues", die de lp's "Let it be" en "Abbey Road" van "The Beatles" integraal uitvoerden als slot van een drieluik.

Met Hans Boers fietste ik naar Leiden Centraal, waar we met Bauke Dooper hadden afgesproken. Uit het archief haalde ik een foto op, waarop we gedrieën aan kop van een groepje schaatsers op de Gouwzee rijden.

In Schiphol stapte mijn vriend Bas Warnink, met wie ik de passie voor muziek deel, in de trein.


Bij station Bijlmer Arena stapten we uit en wandelden met een grote meute naar de Ziggo Dome. Daar konden we nog een biertje drinken, voordat we de grote zaal betraden om te gaan genieten van "The Analogues".

Verrassend genoeg begon het concert met "The Young Analogues", die werk uit de beginjaren van "The Fab Four" speelden.

Het was de opmaat van een fantastisch optreden van deze coverband. Zou zouden "The Beatles" zelf geklonken hebben, als zij hun mooiste werk live ten gehore zouden hebben gebracht.

Over muziek kun je uren praten, maar je moet het vooral beluisteren.

De toegift en het slotakkoord van "The Analogues", was "All you need is love".

Wij hadden met volle teugen genoten. In de volle trein vonden we een plekje in de Eerste klas, maar we werden gecontroleerd door een eerste klas conducteur. Hij wees ons op open plekken in de Tweede klas. We deden dat. Op deze fantastische avond kwamen we er zonder boete mee weg.

Bezemloop

Het was grauw weer met temperaturen net boven het vriespunt.

Na het ontbijt fietste ik door het inmiddels weer geopende Noordeinde naar de Oogstwinkel en "De Helianth" voor de weekendboodschappen. Na deze thuis gebracht te hebben, fietste ik door naar de volkstuin om het groente- en fruitafvalweg te brengen en wat tuingereedschap op te halen voor thuis.
Onderweg zag ik bij het viaduct glasscherven op het fietspad liggen.

Daar vlakbij de restanten van afgestoken vuurwerk lagen, vermoedde ik, dat de drankfles met opzet met een flinke klap op het midden van het fietspad was geworpen. Dit zou lekke banden betekenen.
Nu kun je wachten op de gemeente, maar dan zitten we vermoedelijk al in het nieuwe jaar. Of je kunt zelf de handen uit de mouwen steken. Ik koos voor het laatste.

Met een kleine bezem met een korte steel en een blik liep ik in mijn hardloopkleding naar de plek, waar de glassplinters over het fietspad bezaaid lagen. Ik veegde de splinters op het blik en leegde dit op een plek, waar het geen kwaad kon. Een tweetal afgestapte fietsers hielpen me door de grotere stukken glas weg te gooien.

Na een kwartiertje vegen met de bezem was het fietspad weer van het glas ontdaan en kon ik de kilometer naar huis weer lopen om daar een warme douche te nemen op deze waterkoude dag.

10.000 kilometer of Ouder-kind-training

Na thuis geluncht te hebben en daarnaast wat huishoudelijke klussen te hebben gedaan, fietste ik vanmiddag voor de tweede keer vandaag naar IJshal De Vliet om schaatstraining te gaan geven. Dit keer betrof het de kinderen van de IJVL én hun ouders. Daar we vermoedden, dat er veel minder kinderen zouden zijn vanmiddag, hadden we besloten om er een ouder-kind-training van te maken. 

Een juiste keuze. Het was gezellig druk op de 250-meterbaan. De les verliep wat rommelig, daar diverse kinderen beter schaatsten dan de meegekomen vader of moeder. De les was uiteraard zeer speels met diverse oefeningen, die waren gekoppeld aan tradities rond Oud en Nieuw.
 
Bijzonder was dat vrijwel alle ouders meededen met de valoefeningen, die de kinderen graag wilden hebben. Dat verliep gelukkig zonder brokken.

Toen we net met de gekleurde noppen bezig waren, kregen we het sein, dat we aan de spelletjes zouden beginnen met een paar groepen tegelijk. We begonnen met "Schipper mag ik overvaren", een spel, waarbij de kinderen veel vaardiger waren.
Daarna deden we gewoon tikkertje met een drietal tikkers, mochten de ouders hun kinderen duwen en omgekeerd en sloten we de Ouder-kind-training met een schaatspolonaise af.
Op de terugweg naar huis passeerde ik de 10.000 kilometer. De doelstelling voor 2024 was toch weer gehaald. De resterende fietskilometers zijn bonus.

Kerstcurling

De dag na de twee Kerstdagen, die soms ook wel Derde Kerstdag genoemd wordt, is altijd een wat onbestemde dag, Zeker als deze tegen het weekeinde is aangeplakt zoals dit jaar. Er is dan min of meer sprake van een zeer lang weekend.

Na in mijn eentje ontbeten te hebben fietste ik naar IJshal De Vliet, waar we op deze ingeklemde vrijdag verder gingen met het vakantieschaatsen, niet wetende wat we konden verwachten. Het kon juist zeer druk worden, of het zou rustiger worden als normaal. Het werd het laatste.


Dat gold voor zowel de 250-meterbaan als de ijshockeybaan.

Ook op de funbaan was het rustiger als de rest van de week. Maar het was veel drukker dan de dinsdag in de Herfstvakantie. Met Aad Kleijweg hadden we 14 kinderen onder onze hoede. Dit kleinere aantal gaf weer andere mogelijkheden.
Na een paar basisoefeningen gedaan te hebben, kreeg ieder kind een plastic nop. Deze diende als kom soep, die opgediend werd tijdens de afgelopen Kerstdagen. Eten deed je uiteraard zittend aan tafel. Daarna moest er afgewassen worden. Eerst met een afwasborstel, daarna met een vaatwasser, die gevuld moest worden. Uiteraard vlak boven de gladde ijsvloer. Tenslotte gingen we een paar rondjes afdrogen. Dat hoort er ook bij.
De valoefeningen werden niet overgeslagen. Met minder kinderen op het ijs is het veiliger om zo lang mogelijk door te glijden. Dat deden we dan ook!

Ook het diep zitten werd geoefend. Daarna namen we de noppen weer ter hand. Eerst reden we achter elkaar en gaf de voorste deze naar achteren door, waarna deze schaatser naar voren reed en hetzelfde deed. Vervolgens gooiden we deze in de lucht en moesten we die opvangen. Daarna gooiden we ze voor ons uit en moesten we ze oprapen.

Dit was de opmaat naar het curling. De vakken voor het curling zijn netjes aangegeven in het ijs, dus we konden eerst oefenen om deze vanachter de rode lijn in de roos te krijgen. Tot slot deden we met de hele groep een paar partijtjes curling met alle plastic noppen. Kerstcurling als afsluiting van de Derde Kerstdag.

Kerstloop

Na de gezellige drukte met Eerste Kerstdag stond er vanmorgen een grote vaat op ons te wachten.

We hadden een goede nachtrust en konden weer fris van start gaan. Met de afwasborstel in de hand deed ik voor het ontbijt de eerste vaat en na het ontbijt de tweede. 

Verder ruimden we de logeerplek van de kleinzoons op en keerden we de zitting van de slaapbank, waarna we koffie en thee dronken. Daar de weegschaal meedogenloos is, wilde ik graag wat gewicht eraf lopen.  Met het groente- en fruitafval in een rugzak liep ik naar de volkstuin, waar ik bij deze Kerstloop van ruim 8 kilometer het afval in het compostvat deponeerde.

Net als gisteren was het een grauwe dag. Dit kwam, doordat er nauwelijks wind stond. De temperatuur was niet echt laag te noemen.

Maar te koude periodes hebben we in 2024 dan ook nauwelijks gekend.

Na de Kerstloop woog ik me: 67 kilo tegenover 67,8 bij het ontwaken. Ik douchte me en kon aanschuiven aan de lunchtafel met brood en een kop knollensoep. 

De derde vaat van de dag was eveneens voor mij. Ik deed deze, terwijl de anderen een wandeling maakten. Ik had mijn uitje immers al gehad....