De Schaatspiet bij de Krasse knarren

Na zijn nachtdienst ging de Schaatspiet de schaatsers verrassen:
hij reed in IJshal De Vliet mee: de Schaatspiet bij de "Krasse knarren".
Je kunt een hoop zeggen over de kledij van deze Piet,
maar het aerodynamisch noemen kun je absoluut niet!

De pofbroek en de fluwelen bovenkleding
zijn aerodynamisch gewoon een onding.
En dan had je ook nog de cape bovenop de rug,
die bracht als een parachute de snelheid terug.

Terwijl de Schaatspiet op Spaans niveau presteerde,
was er een kleine kopgroep, die vlot demarreerde.
Zij reden een rondje 31 blank, doch bleven bij de les
en voltooiden de 250 meter-ronde daarna in 30,6!
De extra luchtweerstand moest overwonnen worden
het Spaans record verbreken bleek een hoge horde.

Voor deze Schaatspiet was de waarheid hard helaas,
maar Antonio Gomez was hem nog steeds de baas.

Doch in de Schaatspiet bleek ook een Rijmpiet te schuilen
en zij bleken er heel handig in om van specialiteit te ruilen.
Daar las de Rijmpiet voor uit eigen werk,
want daarin is de Schaatspiet best wel sterk.

Beste “Krasse knarren”

In de eerste maanden van het schaatsseizoen
hebben jullie de piramide weer kunnen doen.
De opkomst is tot op heden redelijk te noemen
al kunnen de “Krasse knarren” zich niet beroemen
op de recordopkomsten van weleer,
maar wellicht komt dat een andere keer.
Een record komt echter wel in beeld
als er met rondetijden wordt gespeeld.
Het scorebord spreekt duidelijke taal:
men gaat met een rondje 31 aan de haal.
Zo is er een nieuwe tijd betreden:
er wordt met een paar snelheden gereden.
Maar zie, de Goedheiligman wijs en waar:
“Je bent nooit meer dan 125 meter van elkaar!”
Na enige oneffenheden is het ijs nu goed,
hetgeen de schaatsers veel deugd doet.
De slagen worden langer, je glijdt beter
en dan denk je: “Weer een extra meter!”
De sfeer is goed met een geintje op zijn tijd,
dit gezamenlijk sporten willen we niet kwijt.
Het is beslist gezond voor lijf en leden
als jullie met smalle ijzers het ijs betreden,
dus zegt Sint-Nicolaas heel wijs:
“Leef je maar eens uit op dit ijs!”

Sint-Nicolaas op noren

De ijsmeesters hebben niet lang getreurd,
want vlak daarna waren zij aan de beurt.

Beste IJsmeesters,

Sint-Nicolaas voer met zijn stoomboot rustig op de Vliet
en keek naar de ijsbaan, maar een schoorsteen zag hij niet.
Wel zag hij toen, dat het hele dak vol lag met zonnepanelen,
hetgeen hij tijdens deze klimaatopwarming kan aanbevelen.
“Maar beste Sint”, vroeg zijn Piet: “Hoe kom ik nu binnen?
Op welke plek moet ik dan in hemelsnaam gaan beginnen?”
Na de nieuwe kunstijsbaan uitgebreid te hebben aanschouwd,
bleek die plek de warmtepomp, waarop de baan was gebouwd.
Nu is een schoorsteen gesneden koek voor een ervaren Piet,
maar via een warmtepomp binnenkomen is dat bepaald niet.
Onze slankste Piet mocht het toen als eerste gaan proberen,
zodat de andere Pieten van zijn ervaring konden gaan leren.
Welnu, bij de eerste poging kwam hij eruit als gebraden haan
en hij wist niet, hoe snel hij moest gaan liggen op de ijsbaan.
Het ijs smolt daar weg, maar een 250-meterbaan is groot
en zo kwamen er hobbels bij het verlichten van Piets nood.
De schaatsers gingen toen klagen: “Het lijkt wel natuurijs!”
en zij brachten de ijsmeesters toen behoorlijk van de wijs,
maar met een nieuw mes en extra gedegen gaan dweilen
wisten zij de klip van hobbelig ijs vakkundig te omzeilen.
Als baas van de Pieten is de Sint verantwoordelijk hiervoor
en de Goedheiligman legde zijn trouwe knechten een plan voor:
de ijsmeesters zijn in staat om een prachtige ijsvloer te maken,
dus zal deze chocolade ijsvloer ongetwijfeld lekker smaken.

Sint-Nicolaas en zijn halfgare Piet