Sponsorschaatsen

Vandaag beleven we ronduit herfstig weer. De winter is nog ver weg.

KNMI-meetpunt Voorschoten was vandaag de natste plek van ons land. Als je iets doet, dan moet je het goed doen. Met een harde wind in de rug fietste ik naar IJshal De  Vliet, waardoor ik nog even in kon rijden voor de dweilpauze van 9 uur.

Bij binnenkomst hoorde ik, dat er vanmorgen sponsorschaatsen zou komen en dat het dan druk zou worden. Vooralsnog was daar geen sprake van, want om kwart over 9 startten we met maar een tiental "Krasse knarren". Later sloten een paar laatkomers zich aan. Of kan ik gezien onze gevorderde leeftijd beter spreken van laatbloeiers?

De kwantiteit was dan niet zo groot, de kwaliteit wel. In de tweede serie reden we al rondjes 35 laag! De volgende series lagen op het gemiddelde van 37 per rondje. Gaandeweg zagen we steeds meer middelbare scholieren naar boven komen. Zo'n 100 van hen maakten aanstalten om het ijs van de 250-meterbaan te betreden, toen ik aan de 5 kilometer op kop begon. 
Ik hield het nauwlettend in de gaten. De leerlingen van het Bonaventura College bleven keurig op de inrijbaan en het binnenste deel van de binnenbaan, maar zou dat zo blijven, als we na 20 rondjes een paar rondjes rust in zouden lassen?
Ik had daar mijn twijfels over. Zolang we als peloton zouden rijden, was er geen vuiltje aan de lucht. Een snel rijdend peloton maakt altijd indruk. Bij een rustpauze zou dat effect wegebben en zouden de scholieren uitwaaieren over de 12 meter brede baan.

En probeer dan maar eens 100 pubers terug te krijgen op het middelste deel van de baan. Ik wens je veel succes....
Ik besloot om de 60 resterende rondjes in zijn geheel zonder onderbreking uit te rijden. De eerste 28 reed ik op kop met meestal 37-ers. Johan van der Weij nam het over en het tempo ging omhoog. Op een gegeven moment reden we 36 blank. 
"Temporiseren, Johan", zei deze coördinator van de "Krasse knarren", want ik wilde voorkomen, dat door een te hoge snelheid het peloton zou verbrokkelen.
De rest van de 15 kilometer reden we in 36-ers met af en toe een 37 laag er tussendoor. Het laatste deel van de 60 rondjes nam ik weer voor mijn rekening.
De 100 rondjes op de 250-meterbaan hadden we nog nooit zo vroeg afgerond. De kinderen van het Bonaventura College hadden zich bij hun sponsoractie voor een hospice in Leiden keurig aan de regels gehouden. 

En bij de "Krasse knarren", die nog nooit zo vroeg aan de koffie en thee zaten in de zeer drukke kantine, had zich een opmerkelijke verjonging voorgedaan. De gemiddelde leeftijd op de baan ging in 5 minuten tijd van 70 jaar naar 20 jaar. Doe dat maar eens na!!!