Vakbond voor Pieten

Door weer en wind zie je de Pieten gaan,
ze klimmen op daken en gaan naar de ijsbaan.

Daar kunnen ze dan hun kunsten gaan vertonen,
waar de Spaanse kinderen alleen maar van kunnen dromen.
Maar door de glitter en glamour zien de mensen niet,
hoe zwaar het werk is van een gewone Piet.

Nachtwerk is de regel en geen uitzondering
en in het donker op daken klimmen oogst bewondering,
maar ja, er is vrijwel niemand die dit ziet,
het stille werk op de achtergrond van iedere Piet.
Arboregels gelden niet voor hen, ben je mal,
en hoe staat het met de verzekering na een val?
Sjouwen met zakken vol surprises op de rug
en dan moet het ook nog haastig en heel vlug.
En als je denkt, dat je alles al hebt gehad,
ben je ineens het mikpunt in een Kamerdebat.
Nee, deze vakbondsman kan er niet van genieten,
van vragen als: "Willen jullie meer of minder Pieten?"

Je hebt de schijn tegen, je loopt er keihard tegenaan:
"'t Is een vreemdeling zeker, ik zal eens even vragen naar zijn naam."
Als Schaatspiet toverde hij de naam Piet Kleine uit de hoge hoed,
maar helaas, dat antwoord bleek ook niet helemaal goed....
Men begon meteen over stempeltjes die ontbraken.
En of de vakbond het wild geraas wilde staken?
Maar ja, zonder stempeltje is het uit met de pret,
dan worden we zonder pardon op de stoomboot terug gezet
en dat is voor een Schaatspiet een treurig bestaan,
want waar in Spanje vind je zo'n mooie kunstijsbaan?

En dan hoopt Piet, dat de grens niet wordt gesloten,
want dan zijn er volgend jaar geen pepernoten,
geen chocoladeletter, geen speculaas en marsepein.
Het zal dan een zeer karig Sinterklaasfeest zijn.

Namens de Vakbond voor Pieten.
De Schaatspiet