Waterballet bij de droogtraining

Vanmiddag begon om 12 uur de blokkade van de A12 in Den Haag. Samen met mijn vrouw fietste ik daar vanaf het huis van haar ouders naar toe. We stalden onze fietsen en wandelden een stukje om een van haar zussen op te zoeken, die ook kwam kijken. Vandaar wandelden we met zijn drieën langs de A12 richting Malieveld.
Het was heel druk met nog meer demonstranten dan de vorige keer. We zagen de waterkanonnen aankomen, die al vrij snel begonnen met spuiten. 

We liepen verder naar de westkant van de blokkade. Onderweg raakte ik mijn vrouw en mijn schoonzus kwijt in de drukte, maar ik vond op de A12 ter hoogte van een ander waterkanon een prima plek om de droogtraining uit te voeren. Vlak bij de M.E.-ers. Daar zouden ze de waterstralen niet op richten.

Zie https://twitter.com/i/status/1662410013657145344 voor filmpje. In het lentezonnetje werd het boven het asfalt best warm. 

Maar doordat de waterspuit af en toe aangezet werd, was de droogtraining goed te doen.

Het was even afwachten, hoe de kuiten zich zouden houden 2 weken na de marathon van Leiden.

Af en toe kwam er een ander waterkanon met Polizei erop naar voren, want dan waren ze door de watervoorraad heen. De sfeer had veel weg van een zomers carnaval. In badkleding werd in de waterstralen gedanst.

De kracht van geweldloos verzet. In de jaren '60 werden er een bloem in de loop van het geweer gestoken. Hét symbool van de flower power.

Nu zorgde de waterstralen voor een feestvreugde.
Het nieuwe waterkanon begon met veel enthousiasme en werd met evenveel enthousiasme onthaald. Een groep dansers in badkleding ging zwemmen op het asfalt. De IJVL had mij afgevaardigd om te tonen, wat je met gestold water kunt doen. Via een dochter kreeg ik deze foto uit de Volkskrant  toegestuurd.

Het is een surrealistische foto, die het waterballet bij de droogtraining loepzuiver weergeeft.
Geloof de neerslagcijfers dus niet, want in Den Haag kwam lokaal een aardige hoeveelheid water naar beneden.

De weermannen in den lande trokken hun conclusie.

Nu we het toch over geloven hebben: zelfs Sint-Nicolaas kreeg de volle laag!

Is er dan niets meer heilig?

Op een gegeven moment begon men met het ontruimen. Deze bibliothecaris in ruste herinnerde zich ineens een titel van de Haagse schrijven Kees van Kooten.

Ik had inmiddels vernomen, dat de demonstranten werden afgevoerd naar het stadion van ADO Den Haag. Ja, en voor je het weet heb je een stadionverbod te pakken....
Ik wandelde naar mijn vrouw, die aan de kant van het Malieveld met haar oudste broer stond te praten. We vonden het zoetjesaan tijd om onze fietsen op te zoeken. Daarbij stuitten we op het fietspad op een blokkade van de M.E.

Op een gegeven moment werd het waterkanon gericht op het fietspad, dat in een seconde veranderde in het gietpad. Met een paar natte sokken besloot ik de droogtraining met een vleugje waterballet.
Het appverkeer met wat trainingsmaten leverde een paar leuke commentaren op. Ten eerste moet ik qua techniek iets meer kniehoeken. 
Een twee leuke was deze: Schaatsers en bikini's op dezelfde foto. Dat zie je niet dagelijks.

Deze kon ik makkelijk pareren met: Vanaf oktober wel!
Maar voor die tijd zal ik wel weer een nieuwe droogtraining op de A12 hebben afgewerkt....

De morgenstond heeft kou in de mond

Een bekend gezegde luidt: De morgenstond heeft goud in de mond.

Welnu, vanmorgen kregen we te maken met een variant hierop. Mijn vrouw zou gaan zwemmen in zwembad "De Vliet" en stapte dus vroeg het bed uit. Daar er geen volgzamer type als de schrijver van dit stuk op de aardbol rondloopt, volgde ik haar voorbeeld. 
Ik trok mijn sportkleding en mijn hardloopschoenen aan en ging een stuk hardlopen. Daar voelde ik ,dat het kouder was dan gedacht. Het was meer de morgenstond heeft kou in de mond.

Nu lukt het met hardlopen goed om warm te worden. Men spreekt niet voor niet van "warmlopen"!

Na een kilometer lopen had ik het niet koud mee. Via een stuk  langs de Korte Vliet liep ik weer naar huis, waar ik na een kilometer of 5 lopen bezweet thuiskwam.
Op een nuchtere maag. Na uitgezweet te hebben douchte ik me, waarna ik de ontbijttafel dekte en wachtte op mijn vrouw, die het koud had toen ze met haar fiets thuiskwam na gezwommen te hebben in het openluchtbad.

"Hier word ik zo blij van!"

Daar ik vanmiddag thuis op een pakketje moest wachten, zat de bewegingsruimte in de morgen.

Na thuis de was opgehangen te hebben, haalde ik op school nog wat voor mijn vrouw, die inmiddels naar de volkstuin vertrokken was. Ik zou er wat later naar toe fietsen. Daar dronken we op deze bewolkte dag eerst koffie en thee, voordat we aan de slag gingen met de compost.
Eerst schepte ik de ene compostbak leeg in een viertal grote emmers, waarna we de schotten van de bak weer goed vastzetten door een paar palen de grond in te slaan. Toen dit gebeurd was, mocht ik met een riek de compost van de tweede bak in de lege eerste scheppen, waarbij deze compost meteen gekeerd werd.

Toen deze klus geklaard was, zei mijn vrouw uit de grond van haar hart: "Hier word ik zo blij van!"
Als je elkaar net kent, dan stel je je in een romantische bui voor, hoe je je partner gelukkig kunt maken. Nu heb ik best een rijk voorstellingsvermogen, maar dat ik Ada gelukkig zou kunnen maken met het keren van compost, nee, die zat er niet bij.

Maar als ik Ada hier blij van maak, dan maakt dat mij ook blij.

Nazomerijs

Deze woensdagmorgen was het weer traditioneel naar de mooie binnenstad van Leiden fietsen om op de Boerenmarkt en bij "De Helianth" boodschappen te doen. Thuisgekomen ruimde ik de levensmiddelen weg en pakte uit de koelkast een bak met een bonenschotel, die ik op deze zonnige ochtend naar mijn schoonouders bracht.

Mantelzorg zit niet altijd in grote gebaren, maar soms past het gewoon in een fietstas!

Thuisgekomen trok ik mijn sportkleding en hardloopschoenen aan om een blokje van 5 kilometer te gaan lopen. Ondertussen kon ik met de informatie, die ik de afgelopen week gekregen had gaan puzzelen over wanneer het zomerijs in IJshal "De Vliet" schaatsklaar is.
Zoals het er nu naar uitziet, is de oplevering net voor de bouwvakvakantie, die dit jaar op 24 juli begint.
Dan gaan we er van uit, dat alles werkt. Nu begint de puzzel. Naar ik heb begrepen, begint alles bij de koeling van de vloer. Dit kan met 2 graden per dag gebeuren. Stel dat het 30 graden is, hetgeen niet ongebruikelijk is in de Hondsdagen, dan praat je over 15 dagen voordat de vloer op het vriespunt komt.

Dan duurt het nog een kleine 2 weken voor er een ijsvloer van 2 centimeter ligt. Dan zitten we rond 20 augustus. Lekker schaatsen?

Jammer, maar dat ijs laten de ijsmeesters dan smelten. Dit is de snelste manier om het bouwstof uit het gebouw af te voeren.

Daarna kan worden begonnen aan het leggen van de definitieve ijsvloer. Reken daar ook op een dag of 10, dus er zal vermoedelijk geen sprake zijn van zomerijs, maar van nazomerijs.

Ik zou het graag eerder zien, maar ik blijf wel graag realistisch. Nazomerijs is vermoedelijk het hoogst haalbare. We moeten geduld oefenen.

Klassieke CD's

Af en toe ontkom je er niet aan: huishoudelijke klussen. Mijn vrouw vertrok na het ontbijt naar de volkstuin  om daarna door te fietsen naar haar ouders om als mantelzorger aan de slag te gaan.
Ik zou de was ophangen, de w.c.'s reinigen en de vaat van gisteren doen.
Even na tienen zat ik op de fiets. Ik had met Willem van Vliet afgesproken om naar een flinke collectie CD's te komen kijken. Iemand, die kleiner ging wonen deed deze collectie weg.
Het was kouder dan gisteren. Na de droogtraining voelde je het kouder worden.
Vooral de noordenwind deed het frisser aanvoelen.
Met nog een paar andere gegadigden hadden we de keus uit honderden cd's. Ik zocht er 2 tassen vol uit voor mijn dochter, die op het conservatorium trompet en piano had gestudeerd en me had aangegeven, naar welke componisten ik vooral moest kijken.

Na Maria Nieuwenhuis, die de restpartij van maar liefst 6 dozen op kwam halen voor een goed doel, geholpen te hebben met het inladen, fietste ik met een kleine omweg weer naar huis toe. Daar lunchte ik, waarna ik het bed opmaakte en ging weer werken aan "Glibbers op glissen".
Aan het eind van de middag had ik weer een hoofdstuk af.

Als bibliothecaris heb ik geleerd om mijn klassiekers te kennen.

Een afwisselende dag

Soms zijn dagen behoorlijk afwisselend. Vandaag was zo'n dag. Na het ontbijt fietste ik naar zwembad "De Vliet", waar we een vergadering hadden over "Glibbers op glissen", dat nu redelijk op schema ligt. De ondertitel gaat "Een halve eeuw Leids kunstijs" worden.

Daar ik toch in de buurt was, nam ik op deze zonnige ochtend wat foto's van de bouw van IJshal "De Vliet". Daar wordt echt de laatste hand aan gelegd.

Daarna fietste ik door naar de volkstuin in Leiden-Noord, waar mijn vrouw gisteren bij een marktkraam had gestaan. Ze had daar iets gekocht, maar had het vergeten mee te nemen. Wie zijn hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken. Of de benen van degene, die van je houdt natuurlijk....

Daar het heerlijk fietsweer was fietste ik via Oegstgeest naar de Stevenshof terug. Daar ging ik aan de slag met een nieuw hoofdstuk van "Glibbers op glissen" over de verbouwing van de Leidse IJshal in 1995. Daar was ik de hele middag mee bezig bij de openstaande deur op deze eerste zomerse dag van 2023.

Na een middag thuis werken at ik om 6 uur warm eten met mijn vrouw, waarna ik naar de skeelerbaan van Leiderdorp fietste, waar we de inmiddels gebruikelijke droogtraining van VIJL en IJVL hadden onder leiding van Peter Daleman.
Onder de skeeleraars ontwaarde ik Janina Wolff, met wie ik de 1000 rondjes van Leiden heb gewonnen.

Bij de eerste droogtraining na de marathon van Leiden was het de vraag, hoe de spieren zich zouden houden. Welnu, in het eerste deel van de afwisselende training was er geen enkel probleem. Bij het lopen van het strandje naar de eerste molen in de Munnikenpolder begon ik mijn rechterkuit te voelen. Ik liep tegen de limiet van hetgeen mijn lichaam in deze herstelfase aankon aan.

Het tweede deel deed ik dus rustiger aan. De explosievere oefeningen liet ik schieten en deed dan schaatsstappen als alternatief. Daar één van de andere IJVL-ers last kreeg van zijn  achillespees wandelde ik met hem terug naar de skeelerbaan, terwijl de anderen hardliepen met tussendoor nog wat oefeningen. Het was inderdaad een afwisselende dag.

Zelfs het weer zorgde voor afwisseling, want de laaghangende bewolking zorgde voor flink lagere temperaturen in een uur tijd. De fietsrit naar huis was dan ook een stuk frisser.
De 41 kilometer van vandaag en de 60 kilometer van gisteren zorgde ervoor, dat ik in 2 dagen tijd ruim 100 kilometer had gereden. 

Me dunkt, dat dit voldoende afwisselend was!

"Zijn jullie drie gebroeders?"

Vandaag was het prima lenteweer. Dat kwam goed uit, want mijn vrouw stond achter een marktkraam op een volkstuincomplex in Leiden-Noord. 

Daar ze vrij weel mee moest nemen op de fiets, reed ik met haar mee. Zo konden we alles transporteren. Na de kraam ingericht te hebben, reed ik naar huis, waar ik weer een hoofdstuk voor "Glibbers op glissen" schreef.
Na thuis geluncht te hebben, fietste ik naar de volkstuin, waar ik om 3 uur 2 tassen met tuinboeken ophaalde. Daarmee fietste ik met een stevige tegenwind naar Hillegom.

Daar had ik met Bas en Joep afgesproken bij "Klein Duimpje".

In het lentezonnetje was het aangenaam vertoeven op het terras. Het was vrij rustig, dus we konden rustig wat langer zitten. Dat deden we dan ook. Toen we om 6 uur onze fietsen pakten, vroeg één van de andere bezoekers: "Zijn jullie drie gebroeders?"

De "Drie Gezusters" in Groningen kennen we wel, "Two Brethren" ook.

Maar dat wij drie gebroeders zijn....?