Firma List & Bedrog

Populistische partijen zijn de laatste jaren in de mode. Kenmerkend voor deze partijen is, dat ze de kiezers naar de mond praten met beloften, waarvan ze weten, dat ze die niet na kunnen komen.

Dat hindert hen ook niet. Zolang het maar veel stemmen oplevert. In Alphen aan den Rijn voldoet een partij volledig aan het profiel: Nieuw Elan. De grootste partij in de gemeenteraad heeft alles uit de kast gehaald om een 333-meterbaan in Leiden te torpederen.

Zelfs een plan van de Alphense ijsclubs om het ontbrekende bedrag voor hun rekening te nemen als de gemeente garant zou staan werd door de saboteurs De Jeu en Schotanus vakkundig om zeep geholpen. De 333-meterbaan was definitief van de baan.
Met stomme verbazing nam menig schaatser kennis van een plan uit het nieuwe collegeprogramma van Alphen aan den Rijn na de verkiezingen van 2022. Ineens kwam men op de proppen met een mobiele 400-meterbaan.

Nu heb ik geleerd, dat je mensen, die de boel al een keer belazerd hebben, niet zo gauw meer moet geloven. Dat deed ik dan ook niet en al helemaal niet, toen ik las, wanneer de opening van de mobiele baan gepland stond: oktober 2023. In de maand, dat IJshal De Vliet officieel geopend werd!

Zelden heb ik zo'n schoolvoorbeeld van een doorgestoken kaart aanschouwd.

Maar vroeg of laat zou de mededeling van de Firma List & Bedrog komen, dat de mobiele baan van de baan was. De verkiezingsbelofte van Nieuw Elan was nooit serieus bedoeld. Omroep West kwam op 17 oktober met deze te verwachten beslissing met een artikel onder de naam "Geen plek voor ijsbaan".

ALPHEN AAN DEN RIJN - 'Triest.' Zo noemt voormalig Elfstedentocht-winnaar Henk Angenent het besluit van de gemeente Alphen aan den Rijn om de komst van een mobiele ijsbaan te schrappen. Terwijl dat juist een verkiezingsbelofte was van de grootste coalitiepartij, Nieuw Elan. 'Een heel grote gemiste kans.'

Nadat de lokale partij Nieuw Elan in 2022 als winnaar uit de gemeenteraadsverkiezingen kwam, werd het ambitieuze plan zelfs letterlijk opgenomen in het coalitieakkoord. Alphen zou een overdekte, verplaatsbare 400 meterbaan krijgen. Bedoeld voor schaatsclubs, maar ook voor schoolkinderen.

Dat plan is inmiddels dus in de ijskast gelegd. Achterliggende reden: de beoogde exploitant wil alleen een schaatsbaan die het hele jaar open is, maar volgens de gemeente zijn daar geen mogelijkheden voor. Dieper wil wethouder Gert Jan Schotanus (Nieuw Elan) er vooralsnog niet op ingaan.

De initiatiefnemer wél. 'Er is in Alphen geen plek voor een ijsbaan', luidt de conclusie van Tijs Nederlof, die al sinds 2013 een mobiele schaatsbaan in Rotterdam exploiteert. 'Wij willen iets neerzetten waar ook in de zomer gebruik van kan worden gemaakt. Daar is ons concept op gestoeld.'

Voor een mobiele ijsbaan zou de gemeente minstens één miljoen euro moeten betalen. Eenzelfde bedrag zou de initiatiefnemer dan meebrengen. 'Het raakt ons te hard om een schaatsbaan jaarlijks op en af te bouwen', verklaart Nederlof waarom het plan van tafel is verdwenen.

In kannen en kruiken

Tot grote teleurstelling van Henk Angenent, oud-Alphenaar en winnaar van de laatst verreden Elfstedentocht in het jaar 1997. 'Ik heb een paar keer met de wethouder en ambtenaren gesproken, in een soort ambassadeursrol. Maar ze konden gewoon geen plek vinden. Doodzonde, natuurlijk.'

Zelf rijdt hij 's winters regelmatig zijn rondjes op de schaatsbaan in Rotterdam. 'Het was al in kannen en kruiken, alleen de locatie moest er nog komen. Misschien komt er ook wel een klein beetje onwil bij kijken, al ga ik dan wellicht een beetje hard door de bocht.'

'We vinden het ontzettend jammer, maar we snappen het wel', reageert Nieuw Elan-fractievoorzitter Frans Langerak. Voortschrijdend inzicht, zo bestempelt hij het besluit om voor nu een streep door het plan te halen. 'Dit is niet het moment. De tijd en de omstandigheden hebben ons ingehaald.'

Bij de grootste schaatsclub van Alphen, STC De Rijnstreek, wordt gelaten gereageerd. 'Jammer', vindt voorzitter Benjamin van Dolder het nieuws. Tegelijkertijd wijst hij erop dat zijn clubgenoten vrolijk verder blijven schaatsen in Leiden. Veel meer wil Van Dolder niet kwijt over de kwestie.

'Luchtballon' en 'dooie mus'

Begin 2020 bleek een meerderheid van de gemeenteraad al niet warm te lopen voor de komst van een mobiele ijsbaan. Zo suggereerde GroenLinks dat Nieuw Elan een luchtballon voor de verkiezingen opliet en beweerde CDA dat Alphenaren blij werden gemaakt met een dooie mus.

Toch vindt Langerak niet dat zijn partij een belofte aan de kiezer heeft gebroken. 'Een aanzienlijke investering zouden we voor lief nemen, als zou blijken dat het een haalbaar plan was. Dat blijkt nu niet zo te zijn. Het idee is goed, alleen de tijd niet.'

Hoewel het plan voorlopig van tafel verdwijnt, geeft hij de hoop nog niet op. Langerak sluit niet uit dat Alphen op termijn alsnog een schaatsbaan krijgt. 'We hadden het niet voor niks in ons verkiezingsprogramma. Het is nu beter om op de pauzeknop te drukken, maar we hebben het niet gedeletet.'

Wat initiatiefnemer Nederlof betreft, is die hoop intussen vervlogen. Al valt er altijd te praten als er tóch een locatie beschikbaar komt, voegt hij eraan toe. Angenent: 'Ik hoop echt dat er ergens in West-Nederland een schaatsbaan komt. Friesland heeft er nu twee. Dan zou het hier toch ook moeten kunnen?'

Het moge duidelijk zijn. Het plan voor een mobiele ijsbaan in Alphen was bij voorbaat gedoemd te mislukken. Het was dit keer niet trekken aan een dood paard, maar trekken aan een dooie mus.

Maar ja, wat verwacht je anders van de Firma List & Bedrog?

Sven Kramer Academy

Het Leids Nieuwsblad berichtte er enkele weken geleden al over:

Anderhalf decennium heerste Sven Kramer als een alleskunner het allroundschaatsen. Om de jeugd aan het schaatsen te krijgen, startte hij in Fryslân met groot succes de Sven Kramer Academy. Sinds vanmorgen is IJshal De Vliet de zevende locatie van de Sven Kramer Academy.

Het gebeurde zonder toeters en bellen bij de schaatslessen voor volwassenen door de Schaatsschool. Ik was één van de trainers. Het grote verschil was, dat de zeer herkenbare rode jas van IJshal De Vliet vervangen was door de zwarte jas van de Sven Kramer Academy.
Daar zwart momenteel de modekleur is in de sportkleding, val je als trainer minder op. Maar goed, vanmorgen was het met een tiental lesklanten niet al te druk. Daarvan had ik een drietal onder mijn hoede, dus het argument van herkenbaarheid speelde niet.
De les ging over de druk op de hak van de voet, het terugsturen en aansluitend de zijwaartse afzet. Alle drie de schaatsers reden aan het eind van de les beter dan aan het begin. Een 100% score bij de aanvang van de Sven Kramer Academy.

Als je het logo bekijkt, dan krijg je de letters SKA.

En laat ska nu eind jaren '70, begin jaren '80 de muzikale tegenhanger zijn geweest van de rauwe punk met groepen als "The Specials" en "Madness".


Ska, daar zit muziek in. Hier word je vrolijk van en je gaat heerlijk bewegen.

Hopelijk gaat dit ook op voor deze SKA.....

Jim Morrison Blues Experience

Vanmiddag fietste ik via Zoeterwoude en Benthuizen naar Boskoop toe. Daar had ik met een paar vrienden afgesproken om naar een optreden te gaan van de "Jim Morrison Blues Experience". 
Het optreden vond plaats in jongerencentrum "The Cube". Ik was er om half 3, zodat ik nog even mijn lunchpakket kon nuttigen, voordat ik met Gert en Annemieke Dol en Bas Warnink dit poppodium betrad.

In het verleden maakte deze band faam onder de naam "The Bootleg Doors". Ik heb hen een paar keer op zien treden.



Het verrassende was, dat er diverse onbekende nummers werden gespeeld. Ik ken het werk van "The Doors" aardig, maar ik kreeg een paar voor mij nieuwe nummers te horen.

De opening van de "Jim Morrison Blues Experience" viel niet onder deze categorie. Welke muziekliefhebber kent "Riders on the storm" niet?
De coverband speelde ruim 2 uur, dus we hadden een leuke middag. Bij het biertje na afloop kwam ik "Krasse knar" Jan van Rijn, jarenlang ijsmeester in de Leidse IJshal en IJshal De Vliet, tegen. Schaatsen is niet de enige gezamenlijke liefhebberij.
Om kwart over 6 fietste ik naar de Sleutelstad toe. Na eerst een stukje tegenwind, kreeg ik vanaf Benthuizen de harde wind pal in de rug.

Overbodig om te zeggen, dat de terugreis een stuk sneller ging dan de heenreis.

De zwarte madonna

Op de HAVO-top van Pedagogische Academie "De la Salle" lazen we "The black madonna" van Muriel Spark, dat in het Nederlands als "De zwarte madonna" is uitgekomen.

Mijn vrouw vertrok vanmorgen naar haar moeder, ik ging naar "De Helianth" om de broodbestelling op te halen. Op de terugweg zat ik in een licht buitje.

We hadden afgesproken om elkaar om 1 uur op de volkstuin te ontmoeten. We hadden een standbeeld gekocht voor op de volkstuin van de overleden partner van een medetuinier. Deze zou ik met de kruiwagen op gaan halen.
Nadat ik thuis de lunchpakketten had klaargemaakt, had ik nog ruim een uur de tijd, voordat ik naar de tuin zou fietsen. Ik trok mijn hardloopschoenen aan en liep een rondje van 5 kilometer door de Stevenshof. 

Op de afgesproken tijd was ik op de tuin, waar ik tot mijn stomme verbazing zag, dat er al een kruiwagen met het beeld stond. Het beeld sprong er gelukkig niet uit.  Want het was best een zwaar standbeeld.
Ada kwam er ook aan en zei, dat ik nog een zeshoekige sokkel op moest halen. Met een lege kruiwagen ging dat het handigst, dus ik legde het zwarte beeld voorzichtig op een stoel. Toen de sokkel er was, plaatsten we het beeld vlakbij ons vijvertje.

We gaven het beeld de naam "De zwarte madonna".
Na op de tuin geluncht te hebben, fietsten we naar huis toe. Om half 4 trapten we naar de drukke Leidse binnenstad, waar we in de Hooglandse kerk een lezing van dirigent Rens Tienstra bij zouden wonen.  Het ging over de Leidse zangboeken van voor het Leids Ontzet. Tienstra bleek een uitstekende spreker, die ons met veel humor door onze muzikale erfenis leidde.

Het ging vooral over Gregoriaanse muziek in de Lage landen. Er was een behoorlijke overlap met een soortgelijke lezing in de Jeroenkerk in Noordwijk.

Het verhaal is ook terug te vinden in het boek "Lof en luister" van zijn hand, met daarin ook de muzieknotaties van deze Gregoriaanse Sint Jeroensofficie.

Uiteraard ontkwamen we er niet aan om ook een drietal stukken Gregoriaans te zingen in de Hooglandse kerk, waar dit voor het Ontzet van Leiden ooit gezongen moet zijn. De muziek was nauw verweven met de geschiedenis van de Sleutelstad.

Toen wij thuis waren, kreeg ik een appje van Gerard Snel of ik nog belangstelling had voor schaatskleding van Tijmen. Er is een nieuwe sponsor, dus deze Leidse schaatser mag deze in perfecte staat verkerende kleding niet meer dragen. Maar zijn eerste trainer in de Leidse IJshal mag dat wel!
Thuisgekomen aten we pompoentaart. Daar er voor zover ik weet geen bier bestaat met de naam "Zwarte madonna", stelde ik me tevreden met "Zwarte madam". 

De legende van de "Zwarte madam" is ook verwerkt in de gelijknamige strip van Suske en Wiske.

En zo bleek het zeer eenvoudig om van "De zwarte madonna" naar de "Zwarte madam" te gaan en weer terug.

De cirkel was rond: de voornaam van de maker van "De zwarte madonna" was Jeroen en in "De zwarte madam" speelt Jerommeke een belangrijke rol. De heilige Jeroen van Noordwijk past wel bij deze naamgenoten.

Een uur eerder

Vandaag werd bekend, dat het startschot van de Leiden Marathon een uur eerder zal klinken. Nog onwetend van dit verstandige besluit van de organisatoren van de marathon op 11 mei 2025, was ik om half 8 uit bed gestapt om een rondje te gaan lopen. 
Met een belachelijk hoge temperatuur liep ik een rondje van ruim 7 kilometer op een nuchtere maag. De loop ging via Ommedijk en Maaldrift langs het Valkenburgse meer om via de Rijndijk en langs de Schenksloot naar huis te lopen. Met 66,4 kilo op de weegschaal en een bloeddruk van 122 om 74 stapte ik onder de douche om aansluitend te gaan ontbijten.

(Klik op afbeelding hierboven om deze te vergroten)
Tijdens het ontbijt las ik bovenstaand in memoriam van Wim Borst, in de Bollenstreek een bekende schaatsvrijwilliger, die veel voor de schaatssport heeft gedaan,
Na thuis wat kleine klusjes gedaan te hebben, reed ik aan het eind van de ochtend naar "Odin" in Voorschoten om de melkvoorraad en het fruit aan te vullen.

Thuis maakte ik de lunchpakketten klaar voor Ada en mij en fietste naar de volkstuin, waar we met een temperatuur van net geen 20 graden Celsius ons in augustus waanden.

Na de lunch trok ik thuis mijn schaatskleding aan en deed een klusje op de computer. 

Kennelijk had mijn vroege trainingsloop mijn dagritme in de war geschopt, want toen ik in IJshal De Vliet aankwam, was het verdacht stil op de 250-meterbaan. Dat klopte, want ik was een uur eerder!

Nu kon ik natuurlijk een uur in de trainerskleedkamer gaan zitten, maar ik koos ervoor om de eerste 10 kilometer van dit seizoen te schaatsen. Na 2 rondjes inrijden begon ik op de niet gedweilde en vrij stroeve 250-meterbaan aan de 40 rondjes. Beginnend met een rondje 50,8 had ik een mooi aflopend schema met telkens een paar tienden van een seconde eraf. De laatste 2 rondjes gingen in 42,9.

Met 30 rondjes op de teller kwam de Mammoth op het ijs om te dweilen. Het sein, dat ik de poging moest staken. Maar goed, ik had de schaatsles voor de kinderen van de IJVL en de buitenschoolse sport nog tegoed. Ik kan u verzekeren, dat het een speelse les was voor een twaalftal kinderen rond een appelboom: appels plukken, de emmers met een juk vervoeren, appels schillen, een appeltaart maken en tenslotte opeten. 

Het is altijd handig om een uur eerder een appeltje voor de dorst te hebben.

Dubbelslag op donderdag

Gisteren was de tweede dubbelslag op donderdag. Na 's ochtends in IJshal De Vliet met de "Krasse knarren" geschaatst te hebben, reed ik 's middags voor de tweede keer naar de Marie Diebenplaats, waar ik les gaf aan 7 kinderen van de IJVL. Daar het ijs op de inrijbaan stroef was bood he de gelegenheid om de kinderen het verschil te laten ervaren tussen stroef ijs en glad ijs.
Gezien de flinke niveauverschillen in mijn groep reden de snelsten 4 rondjes met een opgegeven oefening en de langzaamste slechts een enkel rondje. Daartussen zat kind, dat een tweetal rondjes reed. In de beginnersgroep zat ook een aantal kinderen, waar ik vorig seizoen les aan had gegeven. Het is een beetje lesgeven in een spagaat.

Ik gaf les in gewone kleding met daarover een trainingsjack. De reden hiervoor was, dat ik meteen na de training weg moest voor een etentje in een eettentje.

Ik fietste naar het Centraal Station, waar ik mijn fiets stalde en wandelde naar de Stationsweg, waar we met de droogtrainingsgroep het zomerseizoen afsloten. Het was in het voor ons allen nieuwe restaurant "Freddy's". Door wat late afmeldingen waren we met zijn negenen, maar de gezelligheid leed er niet onder.

Onder leiding van Marion Poldervaart streden we aan de hand van quizvragen van het spel "Weekendmiljonairs" voor de winst om een tweetal andere bordspelen.

Tussen de empanada, de zalm en het toetje met banaan en ijs door met Affligem Blond als dorstlesser beantwoordden we een tiental vragen, die van team Breed miljonair maakten met de slotvraag: "Wat betekent Amen?"

Men is geneigd om "Einde" te antwoorden, daar "Amen" steevast aan het slot van een gebed komt, maar met wat katholieken in onze gelederen wisten we de juiste betekenis: "Het zij zo."

Zo wonnen we het spel "Anasazi".

Samen met Jos Drabbels fietste ik naar de Stevenshof toe. Het droogtrainingsseizoen van 2024 van IJVL en VIJL was definitief afgesloten.

Houthakkers

Na gisteren de hele middag gezaagd te hebben, werd ik om half 5 wakker naast een houtzagerij. Ik sliep vrij snel weer in en om kwart voor 8 ontwaakte ik. Er was een schitterende zonsopgang.


Ik trok mijn hardloopschoenen aan en ging een stukje lopen.


Ik liep het eerste stuk waar Ada en ik gisteren gewandeld hadden.



Waar we toen naar beneden liepen, liep ik nu omhoog.

Deze weg voerde me naar El Remediu.


Dat dorp liet ik links liggen, net als Castañeu. De afslag bij La Priá voerde me weer naar huis, waar ik na een douche ging ontbijten met de andere drie.

Om half 11 reden we onder de Spaanse zon naar Fuentes, waar we bij Ana's ouders de pick-uptruck en 2 kettingzagen leenden. Op het land van haar ouders zouden we 2 gevallen bomen verzagen voor de houtvoorraad voor de komende winter.

Eerst ontdeden we de boomstam van het schors en daarna probeerden we de stam in draagbare blokken te zagen. Dat lukte niet echt, want de grote kettingzaag gaf de geest.

We gingen naar een tweede plek, waar we naartoe moesten klimmen. Hier verzaagden we kleine boomstammen, restant van een bosbrand, tot de juiste lengte. We stapelden ze op tot we genoeg hadden en daalden voorzichtig af.

We haalden de grote houtblokken op, die we bij Ana's ouders brachten.


Van haar moeder kregen we een ijskoude Voll-Damm. Dat ging er wel in. Op deze domingo werd het 25 graden Celsius en met sjouwwerk ga je flink zweten.

We reden naar de plek van de boomstammetjes. Siebe klom omhoog en gooide ze één voor één naar beneden. We haalden ze uit de greppel langs de weg en de ban van de wagen zat helemaal vol.



Teneinde geen politie tegen te komen, kozen we stille weggetjes. Via o.a. Ceceda reden we de toeristische route naar huis.
Daar verzaagde Siebe de boomstammetjes en stapelde ik alles op. Wederom flink zweten onder de Spaanse zon.
We lunchten om half 6. Ik deed even andere kleren aan en woog 65,8 kilo, dus er was enige ruimte voor pompoensoep, zalm, gebakken aardappels, een taartje en een Estrella Galicia.

Siebe en ik maakten onze klus af. Siebe en Ana brachten de pick-uptruck terug en ik douchte me voor de tweede keer vandaag. Na het dagboek bijgewerkt te hebben, ging ik verder in "Musch" van Jean-Marc van Tol.

Toen onze Asturianen terug waren, aten we nog een kop pompoensoep met sla en brood erbij. Met een glas witte wijn of een Estrella sloten we deze zonnige zondag af.

Vlak

Ik fietste vanmorgen in een miezerregentje naar IJshal De Vliet, waar ik met een vijftiental "Krasse knarren" zou beginnen aan de traditionele piramide van 25 kilometer. Bij binnenkomst zei één van de ijsmeesters, dat het ijs niet goed was. Het zag er inderdaad dof en aangeslagen uit.
Na de dweilpauze zag het er stukken beter uit. Op een tweetal "rails" na was de ijsvloer vlak.
We begonnen vrij rustig aan de eerste serie, maar langzamerhand werd het tempo aardig opgevoerd, van rondjes 38 naar 37 en een serie 36-ers. Af en toe zat er een rondje 35,7 tussen.
De 20 rondjes, die ik op kop reed, ging goed vlak. Op een rondje 36,8 en een drietal 38 blank, ging de rest in 37 seconden en wat tienden. Een vlak schema!

In de tweede helft van de piramide ging het wat harder en reed ik vaker 36-ers, omdat het peloton harder reed. Aan het slot zelfs rondjes 33,8. Bij deze versnellingen moest ik passen. De rondetijden in dit gedeelte waren wat grilliger.
Bij het uitrijden gaf ik een vrouw, die aan het trainen is voor de Weissensee, een paar technische aanwijzingen.

Na de koffie en de thee fietste ik naar huis. De temperatuur was voor half oktober gewoon buitengewoon hoog te noemen.

De temperatuur was niet bepaald vlak te noemen.