Mondhygiëniste

Vanmorgen werden we om 7 uur wakker. Dat was ook de bedoeling, want Ada wilde gaan zwemmen in het Valkenburgse meer. We stapten uit bed en mijn vrouw ging op de fiets naar het strandje, terwijl ik  hardlopend de weg naar die plek aflegde. Onderweg kregen we te maken met wat licht gespetter.
Mijn vrouw kon het niet deren, want bij het zwemmen werd je automatisch nat. Ik werd het ook, maar dat was meer van het hardlopen en de droogtraining, die ik aan de oever van het Valkenburgse meer uitvoerde.

Onderweg naar het recreatiemeer werd ik ingehaald door Rob Pijpers. Ik hoorde "Hoi Bert!" achter me en zag hem met gezwinde spoed verder fietsen. Ik mag dan wel een snelle AOW-er zijn, maar zo snel ben ik nou ook weer niet.

Na het zwemmen kleedde Ada zich aan en fietste naar huis. Ik deed het hardlopend, waarna ik me na het uitzweette douchte en me woog: 67,2 kilo. Vervolgens ontbeten we samen.
Na samen koffie en thee gedronken te hebben, fietste mijn vrouw naar de volkstuin, waarna ik me klaarmaakte om naar de mondhygiëniste te gaan. Onderweg er naar toe postte ik een artikel uit Trouw over voeding voor ouderen bij een trainingsmaat, die hier beroepshalve in geïnteresseerd is.
Ik werd door de mondhygiëniste begroet met de vraag, hoe het met me ging. Geheel naar waarheid kon ik zeggen, dat het goed ging, maar om te zeggen, dat het verwijderen van de tandsteen een groot genoegen was, is een tikkeltje overdreven.

Na een half uur bikkelen en polijsten stapte ik met een schoon gebit van de stoel af. Ik stapte op de fiets en reed naar de bierwinkel aan de Zeemanlaan toe, waar ik wat voor mij onbekende speciaalbiertjes kocht. Met een mooie omweg via de Oostvlietweg fietste ik naar huis toe, waar ik lunchte, want van 26 kilometer fietsen was ik toe aan een normale broodmaaltijd.

Voorzichtig lopen

Vanmorgen fietste ik na het ontbijt naar het huis van Aad Kleijweg. We zouden weer de inmiddels traditionele 3 kilometers gaan lopen. Het was lekker weer om te gaan sporten. Droog, zonnig en een prima temperatuur. We liepen naar de Kanaalweg, waar de spoorbrug net open ging voor onze neus. De rek- en strekoefeningen deden we langs het fietspad tijdens het wachten.
Oud-IJVL-voorzitter Frank Steenkamp kwam even later ook aangelopen. Hij was eveneens op weg naar Park "Cronesteyn" voor een droogtraining voor zichzelf. Terwijl de brug nog open was, praatten we even bij.

Na in "Cronesteyn" nog wat rekoefeningen gedaan te hebben, begonnen we aan de eerste kilometer. De bedoeling was om net zo snel te lopen als vorige week, maar het ging zo lekker, dat we flink sneller gingen: 4.36.
De tweede kilometer deden we wat rustiger aan en kwamen we uit op dezelfde tijd als een week eerder: 4.53. Na een stuk dribbelen begonnen we aan de derde kilometer. Het ging goed maar bij een steil klimmetje bij een brug en een nog steilere afdaling kreeg Aad last van een beenspier. We stopten met rennen en wandelden de rest van de kilometer.
Iedere sporter kent dit wel, een spier die niet helemaal jofel is. Als je gaat forceren, dan gaat het fout en loop je letterlijk een blessure op. Luister je goed naar je lichaam en ga je voorzichtig lopen, dan is er niets aan de hand.

Wij kozen voor het laatste en wisselden wandelen en dribbelen af, zodat we aan de veilige kant bleven. We dronken muntthee in de tuin, terwijl we naar de vogels om ons heen keken. Volgende week hebben we weer een afspraak staan om samen te gaan lopen.
Ik fietste na afscheid genomen te hebben, haalde ik fruit bij "De Helianth" en brood op de Boerenmarkt. Ik fietste door naar de volkstuin, waar ik Ada wat verse waar bracht. Ik ging naar huis waar ik me douchte en daarna lunchte. Daarna fietste ik nogmaals naar de tuin, waar ik met Ada thee dronk.
Ja, er werd heel wat thee gezet vandaag....

Op de tuin gaf ik op een paar plekken nog wat water uit de regenton. Met een volle gieter is voorzichtig lopen een vanzelfsprekendheid.

Een prijzige verjaardag

Rond een uur of 7 werden we wakker. Mijn vrouw feliciteerde me.
We waren weer even oud: 69. Dat het maar een levensjaar mag worden, waarop we veel kunnen lachen.
We ontbeten samen, waarna ik de vaat van gisterenavond alsnog deed, terwijl Ada nog even wat kleine boodschappen deed. Rond een uur of 10 kwam er bezoek. Onze kleinzoons kwamen samen met hun moeder langs om me te feliciteren. 

Ik kreeg het boek "Veertien dagen" van Margaret Atwood en diverse andere schrijvers. Ik ben zeer benieuwd. De kinderen hadden het zoekboek "Vakantie!" van Doro Göbel en Peter Knorr gekregen, wat opa met hen ging bekijken.

We hadden de keuze uit door Ada gebakken appeltaart of perentaart. Ik geef het grif toe: ik voelde me senang met de gebakken peren.
De kinderen bouwden een huis met een tuin met boom, waarna ze via een ingenieuze wagen huis en tuin verhuisden.

We lunchten met zijn vijven, waarna onze gasten vertrokken. Ik deed dat ook, want opa was gebeld, dat zijn prijs was aangekomen bij het informatiecentrum van de Rijnlandroute bij de Vlietlanden. Tot 2 uur was er iemand aanwezig.

Ondanks de voorspellingen van regen in de middag bleef het vandaag gewoon droog.
De temperatuur was prima, dus het was een plezierritje naar de Vlietlanden, waar ik mijn eerste hardloopbeker in ontvangst kon nemen.

Ik geef toe, het betrof de categorie 65-plus en al ben ik nu weer een jaartje ouder, ik kan nog makkelijk president van de USA worden!

Thuisgekomen had ik nog ruim een half uur en ik had zin om nog een blokje te gaan lopen op mijn verjaardag. Ik liep ruim 4 kilometer via de rand van de Stevenshof, waarbij ik op de terugweg de IJsbaan meepikte.

Ik douchte me en fietste met mijn vrouw via "Odin" naar mijn schoonmoeder, waar we thee met taart nuttigden. Daarbij koos ik nu voor de appeltaart.

We deden nog een klein klusje in de tuin, waarna we via het kerkhof naar de volkstuin fietsten, waar we ook nog wat kleine klusjes deden. Een blik op de neerslagkaart bij thuiskomst deed ons beseffen, dat we op deze verjaardag enorm gemazzeld hadden met het weer.
We aten aardappels met bloemkool en kaassaus en yoghurt met muesli met vers geplukte zwarte bessen en bramen. Gratis vielen we in de prijzen. 

Als klap op de vuurpijl kreeg ik een appje, dat ik bij de Tourquiz van Jaap en Juul de aanmoedigingsprijs had binnengesleept. Het was kortom een prijzige verjaardag.

Spreeuwenvlucht

Vandaag was het een wisselvallige dag. Als de zon scheen, was het meteen zomers warm, maar even zo vaak was het behoorlijk bewolkt, waardoor het licht regende.
 
Qua temperatuur ging het met de bewolking op en neer. Maar het was een aangename temperatuur.
Aan het eind van de middag ging ik met mijn vrouw in de Leidse binnenstad boodschappen doen. Terwijl wij binnen waren, regende het, toen wij klaar waren was het droog. Een perfecte timing.

's Middags ging Ada naar de volkstuin, terwijl ik met een fraaie omweg nog een paar kleine boodschappen deed. Na een kleine 20 kilometer fietsen volgde een perfect staaltje van huwelijkse samenwerking: Ada deelde de lakens uit en ik mocht ze op bed leggen. 
Maar ja, ooit had Leiden een lakenindustrie, dus we hebben de geschiedenis aan onze zijde.
We aten roggemacaroni, waarna ik naar Jos Drabbels fietste. Samen reden we naar de skeelerbaan van Leiderdorp, waar we de wekelijkse droogtraining van IJVL en VIJL hadden onder leiding van Peter Daleman. Er zit een logische opbouw in de trainingen van Peter: iedere week is het wat zwaarder!
Gelukkig zijn de oefeningen zeer gevarieerd, zodat je alle spieren een beetje voelt in plaats van een paar heel veel. Vandaag kwamen  de lachspieren flink aan bod, doordat Kees Visschedijk bij de buikspieroefeningen op de picknicktafel de boel flink in het honderd liet lopen, vooral toen hij deze tegelijk met Peter uitvoerde. Ik kwam niet meer bij van het lachen.
Mogelijk dat deze positieve energie in de lichte regen de spreeuwen aantrok, die in de onnavolgbare spreeuwenvlucht op de wieken van de molen aan de Does wisten te landen.
De Grote Letteruitgave van deze foto staat hieronder.
Klik op de foto's om ze nog meer te vergroten.
Op de terugweg met een tiental oefeningen verder zagen we grote zilverreigers in het ondiepe meertje in de Munnikenpolder als nachtverblijf tegen predatoren.
Met een honderdtal kieviten in vogelvlucht, die zich verzamelen voor de vlucht naar Afrika, ja, dat krijg je met de PVV in de regering, konden we genieten van de natuur pal naast de A4.

Een pittige training met 16 schaatsers in de natuur met een spreeuwenvlucht pal boven je hoofd. Wat wil een mens nog meer?

Équipe Liturgique

Ruim 3 weken geleden ging ik met dit team onder de naam "Équipe Liturgique" bij Ploegleider de Tour de France in.

Hiermee hoopte Boissy-sous-Saint-Yon in het geel in Nice te arriveren.

Het liep een tikkeltje anders. Met 1962 punten had ik geen gekke score, maar het probleem was, dat 1294 anderen de euvele moed hadden om voor mij te eindigen.
Nu kun je de schuld bij de anderen zoeken, maar je kunt ook de hand in eigen boezem steken en te leren van de winnaars.

(Klik op de afbeelding om deze te vergroten)
De eerste fout was om Jonas Vingegaard niet te nemen. Ik had niet verwacht, dat hij na zijn valpartij in de Ronde van Baskenland, waarbij hij helemaal in de kreukels lag, zo goed zou zijn. Met Remco Evenepoel, die eveneens in Baskenland gewond werd afgevoerd, had ik al een twijfelgeval in mijn gelederen opgenomen.

Daarbij bleek de keuze voor de UAE-rijders Adam Yates en João Almeida slimmer dan mijn keuze voor hun ploeggenoot Juan Ayuso, die ziek uitviel. Dat gebeurde eveneens met Italiaans kampioen Alberto Bettiol. Twee potentiële puntenpakkers minder, maar dat is nog niets in vergelijking met het falen van wereldkampioen Mathieu van der Poel, die in het voorjaar zo ongeveer alles won, waar hij kwam. Hij was in de Tour meer de superknecht van sprinter Jasper Philipsen dan de rasaanvaller, die hij normaliter is. Ik had beter Biniam Girmay kunnen selecteren.

Wout van Aert had een aarzelende eerste helft, maar een goede tweede helft van de Tour. Matteo Jorgenson, Derek Gee en Alex Aranburu reden naar behoren, terwijl Laurens de Plus een zeer goede tweede helft reed. Soren Waerenskjold had ik vaak reserve staan als hij punten pakte, dus dat is mijn eigen fout. Paul Lapeire haalde weinig punten, maar was vaak wel in goede ontsnappingen mee. Helaas werd de vluchters dit jaar weinig ruimte gegund. Het werd meestal of een massasprint of een winst voor Tadej Pogacar. De beste prestatie van mijn tweede sprinter naast Wout van Aert, Luca Mozzato, was de 85e plaats. Van de nummer 2 van de Ronde van Vlaanderen verwacht je meer.

Ik heb voorlopig voldoende stof tot nadenken voor de herkansing in de Vuelta a España.

Pannenkoek pindakaas

Vanmorgen werden we om 7 uur gewekt door onze jongste kleinzoon. Zijn broer kwam een half uur later. Nog een half uur later kwam de regen, die voor gisterenavond was voorspeld, alsnog.
Er viel in korte tijd 8 millimeter. Best veel, maar vergeleken met elders in het land viel het allemaal best wel mee.

Na het ontbijt speelden de kinderen nog even en toen het echt droog was, fietsten we naar de volkstuin, waar we lunchten. Voor de kinderen waren er nog 2 pannenkoeken, die waren overgebleven van gisterenavond. Toen was de jongste al begonnen over een "pannenkoek pindakaas!"
Thuis kregen we de tweejarige zo ver om toch wat anders op zijn pannenkoek te smeren. Nu hadden we alleen potjes met appelstroop, tahin en pindakaas. 

Hij kreeg dus zijn zin en gezien het smakelijke eten was de pannenkoek pindakaas een succes. Wellicht kunnen toekomstige Elfstedenschaatsers er hun voordeel mee doen.....
Kennelijk werkte het ook zeer rustgevend, want op weg naar huis viel hij in slaap in het achteropzitje. Opa trok zijn sandalen uit en legde hem met kleren en al in zijn bedje. Hij sliep rustig verder.

Om 5 over 3 gingen we naar station De Vink, waar we de trein naar Laan van NOI namen, waar we overstapten op de metro naar Blijdorp. De jongens reden op hun fietsjes en wij wandelden naar hun huis toe, waar ze hartelijk welkom werden geheten door hun vader en moeder.
Wij maakten de heenreis in omgekeerde volgorde en waren net op tijd thuis voor de slottijdrit in de Tour de France. De top-3 in het algemeen klassement was ook die van de klimtijdrit. Tadej Pogacar had naast de dubbel Giro d'Italia en Tour de France ook in beide grote rondes 6 etappes gewonnen.
Zo glorieus was de Tour van "Équipe Liturgique" niet. Met 1962 punten was ik op een 1295e plaats beland. Ter vergelijking: het winnende team had 2473 punten bij elkaar gesprokkeld.
Ik was al niet zo groot, maar mij past bescheidenheid.
Maar in de sport geldt: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Over 4 weken begint de Vuelta a España. Misschien moet ik het bij de Ronde van Spanje maar eens proberen met een nieuw voedingssupplement: pannenkoek pindakaas!

Een man een man, een woord een woord

Ondanks dat we een tweetal logeetjes hadden, konden we tot 7 uur "uitslapen". De jongste, die normaliter ruim voor 6 uur wakker is, meldde zich later dan gebruikelijk. Waarvoor onze hartelijke dank.

De oudste kleinzoon sliep nog een klein uur door. Wij dekten intussen de tafel, zodat we met zijn vieren konden ontbijten op deze net niet tropische dag.
Daarna begon ik aan een fietsenwissel, die die van afgelopen donderdag nog overtrof. Eerst reed ik op mijn eigen fiets naar de Leidse binnenstad om bij de Oogstwinkel en "De Helianth" de wekelijkse boodschappen op te halen. Op de terugweg pedaleerde ik naar fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland om te kijken, of Ada's fiets al klaar was. Dat was het geval.
Ik trapte naar huis om onze boodschappen af te leveren en Ada's oude fiets naar haar oude school te brengen en daarna naar Van Vliet te wandelen. Ik betaalde € 635,- voor een grondige opknapbeurt van 2 fietsen. Dat klink als veel, maar daarmee rijden we een heel jaar probleemloos rond. In mijn eentje kom ik al op 10.000 kilometer per jaar. Probeer maar eens een auto te vinden waarmee je voor dezelfde kostprijs per kilometer rond kunt rijden....
Met Ada's nieuwe fiets bracht ik de boodschappen naar mijn schoonmoeder, waarna ik bij thuiskomst nog even mijn voorspelling van de etappewinnaar bij Ploegleider wijzigde. Tadej Pogacar had gisteren beloofd, dat de vluchters hun gang konden gaan. Hij zou er niet achteraan gaan. Ik had de Sloveen en ruilde hem in voor Simon Yates, die de laatste week goed reed.
We lunchten vanwege de hitte binnen, waarna de jongste naar bed werd gebracht voor zijn middagdutje. Ik reed in mijn eentje nog even naar de volkstuin en volgde de Tour een beetje, waarbij een sterke kopgroep van 10 man met Wilco Kelderman in de gelederen wegreed.
We gingen net als gisteren naar de waterspeeltuin in de Stevenshof, waar de kinderen zich uit konden leven. Het was af en toe bewolkt, waardoor de warmte wat draaglijker was.

Ruim anderhalf uur speelden de kinderen met water, waarbij opa water op mocht pompen, maar ook maakten ze dammetjes in het ondiepe water bij het strandje. Een klassieker.
In de Tour de France was er ook een klassieker. De vluchters, die van Tadej Pogacar mochten winnen, werden een paar kilometer voor de finish ingehaald en de geletruidrager haalde zijn vijfde etappe binnen. Daarmee brak hij een belofte!

Zelf ben ik grootgebracht met "Een man een man, een woord een woord!" Afspraak is afspraak, vriend. Belofte maakt schuld. Dan kun je wel zeggen: "Ik word betaald om te winnen!", maar je wordt niet betaald om te bedriegen. 
Dat "Équipe Liturgique" nu 10 punten misloopt en 68 plaatsen daalde naar de 1206e plaats in plaats van te stijgen naar de 1072e stek is nog tot daar aan toe, maar de koplopers zullen zich flink genaaid voelen. Zij worden ook betaald om te winnen....
Vroeger of later zul je de rekening van dit matennaaien gepresenteerd krijgen. Je collega's in het peloton zullen je nooit meer vertrouwen.
Wij sloten de warme dag af met een klassieker: pannenkoeken. De kinderen gingen later naar bed dan gewoonlijk, maar ze sliepen daarna ook snel. De waterspeeltuin had veel energie gekost.

Waterspeeltuin

Het was aangekondigd, dat het vandaag een warme en mogelijk tropische dag zou worden. Het bleek volledig te kloppen. We hadden het geluk, dat het een flink deel van de dag bewolkt was, zodat het buiten nog goed uit te houden was. 
Om kwart voor 8 fietsten we naar De Vink, waar we de trein naar Laan van NOI namen, om met de metro naar Blijdorp in Rotterdam te reizen. Vandaar wandelden we naar het huis van onze oudste dochter. We haalden onze kleinzoons op, die dit weekeinde kwamen logeren.
We maakten de heenreis nu in omgekeerde volgorde, maar nu met zijn viertjes. In de metro stapte een man in lederen SM-kleding in. De kinderen keken hun ogen uit en vroegen zich af, of de man met de lederen pet en netkousen een politieagent was?

Tegen het middaguur waren we thuis, waar we nadat de kinderen een tijdje in de kamer gespeeld hadden, lunchten.
De jongste was aan zijn middagdutje toe en opa knapte ook een uiltje. Daarna bracht hij het oud papier weg. De bewolking begon te breken en het werd bijna tropisch.
Met de naderende ontknoping van de koninginnenrit in de Tour de France fietsten we naar de waterspeeltuin in de Stevenshof. De kinderen werden goed ingesmeerd. Spelen met water geeft altijd wat verkoeling. En om dat laatste nog wat extra cachet te geven, gingen we daarna naar IJssalon "Luciano", waar we inderdaad een ijsje namen.
Inmiddels had Tadej Pogacar de bergetappe naar Isola 2000 gewonnen door een paar kilometer voor de eindstreep Matteo Jorgenson in te halen. Voor "Équipe Liturgique" was het met 153 punten een goede dag: 347 plaatsen winst. Maar ja, een 1138e plek is niet bepaald mijn ideaal. Voor Pogacar trouwens ook niet.

We aten uiteraard buiten in de tuin. Wat later dan anders gingen de kinderen naar bed. Met warm weer slaap je toch niet zo snel. Voor die tijd konden de kinderen nog even op herhaling. Sommige planten moesten water krijgen op deze bijna tropische dag. Zo veranderde onze tuin in een waterspeeltuin....

Fietsenwisselloop

Om een uur of 7 werden we wakker. Ada wilde gaan zwemmen in het Valkenburgse meer, hetgeen op een zomerse dag prima te doen is. Ik fietste met haar mee en terwijl zij een baantje trok in het water, deed ik op de oever een korte droogtraining.

Op de pier stond een jonge meeuw, die nog niet goed kon vliegen.
Op de kop van het strandje lag een fuut, die helemaal niet meer kon vliegen....

Ik liep naar de opruimer, die de vuilnisbakken bij het strandje kwam legen. Hij mocht geen dode vogels ruimen, maar hij zou het doorgeven aan de gemeente Katwijk, die verantwoordelijk is voor het Valkenburgse meer.
Nadat Ada zich afgedroogd en aangekleed had, fietsten we naar huis, waar we samen ontbeten. Ik reed daarna op Ada's fiets naar Aad Kleijweg, met wie ik in het Park Cronesteyn weer een intervaltraining met driemaal een kilometer zou gaan lopen. We deden het wat rustiger aan dan vorige week, toen het echt volle bak was. Met 4.55 openden we. Net als de andere keren kwam een groep lopers van "Running blind" langs toen wij aan de tweede kilometer begonnen.

Deze ging in 4.53 en de slotkilometer legden we af in 4.45. Een mooi aflopend schema. We dribbelden naar IJshal De Vliet, waar we keken naar de aanleg van de inloopbaan annex fietspad.
We liepen naar het huis van Aad, waar we in de tuin muntthee dronken. Ik had inmiddels een appje gekregen, dat mijn fiets klaar was, dus na de thee fietste ik naar fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland, waar ik mijn fiets haalde en Ada's fiets bracht.

Ik reed daarna door naar het huis van mijn schoonmoeder, waar Ada in de tuin bezig was. Van haar kreeg ik te horen, welke boodschappen gehaald moesten worden. Deze haalde ik met de reservefiets met fietstassen bij "Odin". Via de volkstuin reed ik naar huis, waar ik mijn fietstas weer op de fiets deed en me douchte. Het gewicht was 66,8 kilo, dus nog steeds stabiel laag. Om half 3 lunchte ik, terwijl ik de heuveletappe met een kopgroep van 36 man in de Tour de France volgde. 
Een uur later trapte ik naar de volkstuin, waar ik met Ada citroenmelisse dronk en op mijn mobieltje keek, hoe tijdrijder Victor Campenaerts zijn eerste Touretappe won.
Na nog wat takken geknipt te hebben, fietste ik naar huis, waar ik zag, dat "Équipe Liturgique" met 42 punten 303 plaatsen gestegen was en nu 1485e stond. Nog 3 dagen zo'n stijging en het begint nog wat te worden. In de Tour de France wisselen de wielrenners regelmatig van fiets. Vandaag deed ik dat ook.

Minister zonder portefeuille

Mijn vrouw zou gaan wandelen met een vriendin en zij moest om 7 uur de deur uit om op tijd met de trein naar de plek van bestemming te kunnen reizen. Dit hield in, dat de wekker mij om 6 uur ook wekte.

Van slapen zou toch niet zoveel meer komen, dus ik ging er ook maar uit. Ada had mij gevraagd of ik een paar klusjes op de volkstuin wilde doen en daar ik vanmorgen een blokje wilde hardlopen, combineerde ik dit en liep de ruim 3 kilometer naar de tuin. 
Daar zette ik een kasje open en haalde ik een drietal tegels op om de balk, waar we af en toe op zitten als er bezoek is, een decimeter hoger te maken, zodat al het speelgoed van de kleinkinderen er onder geparkeerd kon worden.

Daarna liep ik naar huis toe, waar ik met ruim 6 kilometer in de benen eerst even uitzweette voordat ik me ging douchen. Opgefrist woog ik me: 66,6 kilo. Daar ik nuchter had gelopen kon ik de lege maag met een gerust hart weer vullen.

Na het ontbijt fietste ik naar de Boerenmarkt om brood te kopen. Daar kwam ik er achter, dat ik mijn portemonnee in een andere afritsbroek had laten zitten. Wie zijn hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken. Zodoende zat er niets anders op dan weer naar huis fietsen.
Daarna reed ik eerst naar "De Helianth" om wat fruit te kopen, waarna ik terug ging naar de Boerenmarkt om het brood te kunnen betalen.

Daar kon ik melden, dat ik inmiddels was gebeld door minister-president Dick Schoof. Ze zochten nog een minister zonder portefeuille....

Daar het mooi weer was maakte ik op de fiets een ommetje door Oegstgeest en Valkenburg, zodat ik met ruim 30 kilometer thuis was. 

Na de lunch haalde ik de droge was af en vouwde deze op, waarna ik naar het slot van de heuveletappe in de Tour de France keek, waarin van alles gebeurde. Dit zijn de dagen van wielrennen op zijn best. Olympisch kampioen Richard Carapaz won deze etappe, waarmee hij in alle drie de grote rondes een etappe heeft gewonnen en de leiderstrui een keer gedragen.
In Groningen zouden ze zeggen: "'t Kon minder!"

Fly me to the Moon

Om te zeggen, dat wij fervente bioscoopbezoekers zijn, is een tikkeltje overdreven. Mijn vrouw en ik gaan eenmaal of tweemaal per jaar naar de bioscoop. Niet dat ik het niet leuk vind, maar gewoon omdat ik zelf sporten leuker vind en daar veel tijd in stop.

Gisteren waren we door een dochter en haar vriend uitgenodigd voor de film "Fly me to the Moon". Deze draaide in Pathé in Den Haag. Met Ada fietste ik aan het eind van de middag er naar toe.
Dat viel niet mee met windkracht 5 pal tegen, terwijl we net voorbij "De Horsten" ook nog eens getrakteerd werden op een korte maar stevige regenbui.
Nu had mijn vrouw via Boekwinkeltjes een boek gereserveerd bij een particulier in een zijstraat van de Elandstraat.

Na het bedrag contant betaald te hebben, kregen we "De tuin als lusthof en slagveld" van Corlijn de Groot en Gerda Bosman mee.

We fietsten terug naar het centrum van de Residentie, waar we bij "SLA" een vorkje gingen prikken. Ada nam een veganistische gado gado en ik een Griekse gyros met een Lichtekooi erbij.
Daarna fietsten we naar een bewaakte fietsenstalling in het centrum, waarna we naar de bioscoop wandelden, waar we naar de bovenste verdieping gingen, hetgeen natuurlijk passend is bij "Fly me to the Moon".

In Trouw stond een lovende recensie, waarin ik me helemaal kon vinden. Een prachtige romantische komedie, die de lachspieren goed aan het werk zette. Wat mij betreft een aanrader.
In het donker fietsten Ada en ik naar huis. Door de bewolking was de maan niet zo zichtbaar....