Joost Wösten

Vandaag bereikte me het droevige bericht van het overlijden van Joost Wösten. Afgelopen weekeinde is hij in zijn huis in Leiden Zuid-West onverwachts overleden.

Ik leerde Joost kennen in 1987, toen ik lid was geworden van de IJVL. Hij was lid van de droogtrainingsgroep van deze Leidse schaatsvereniging. Daarnaast stond hij bekend als bezorger van het clubblad "IJskout", nadat hij had geholpen bij het nieten ervan. En vergis u niet, aan het eind van de vorige eeuw verscheen "IJskout" in een oplage van 800 exemplaren! Het was dus geen klein klusje. 
Een saillant detail: Joost was nog steeds in het bezit van de eerste rode sweater van de IJVL met op de voorzijde reclame voor Van Kordelaars Belgische bieren.

Als schaatser was Joost een vaste verschijning in de Leidse IJshal, waar hij schaatsles gaf aan de kinderen van de IJVL en bij het vakantieschaatsen voor kinderen, en zelf 's ochtends zelf trainde. Hij was eindeloos bezig met het verfijnen van zijn schaatstechniek. Dat hij een prima schaatstechniek had spreekt voor zich.
Jarenlang schaatste hij eenmaal in de week op de IJsbaan van Haarlem met het grote IJVL-smaldeel. Het afgelopen jaar was hij in IJshal De Vliet te vinden.
Ook op natuurijs kon je Joost tegenkomen, soms zelfs op de vreemdste tijden. Zo waren we in januari 2003 een dag wezen schaatsen op de Nieuwkoopse plassen. In de avondschemering reden we de laatste kilometers naar ons vertrekpunt, toen we een bekende tegenkwamen. Joost was net begonnen. Gelukkig liet hij zich overtuigen, dat in je eentje in het donker over de Meije schaatsen niet het meest briljante idee was. Dit was Joost ten voeten uit.

Als je een schoolvoorbeeld van een verstrooide professor zoekt, dan gooit Joost hoge ogen. Als schaatstrainer heb ik heel veel uren samengewerkt met deze bescheiden man, die over engelengeduld beschikte. Eindeloos kon hij de techniek uitleggen.

In zijn huis had hij een ruime voorraad kinderschaatsen. Als kinderen uit hun schaatsen gegroeid waren, dan kon deze trainer uitkomst bieden.
Haasten kwam niet in zijn woordenboek voor. Iemand die Joost als sinds 1980 kende, haalde aan, dat er een werkwoord naar hem genoemd was: "Joosten". Als iedereen klaar was met eten steeds nog een laatste hapje uit de pan nemen. En nog één. Haast had hij niet.
Een jaar of 3 geleden had hij een drietal bypass-operaties ondergaan. Na een moeizaam half jaar krabbelde hij weer op en stond weer op de smalle ijzers alsof er niets gebeurd was. In de zomermaanden was hij diverse ochtenden in de week in het Stevenspark actief om bij de Vitality Club aan zijn conditie te gaan werken.
Vrijdag zouden we samen voor het zoveelste jaar op rij met de schaatslessen voor kinderen van de IJVL beginnen. Het heeft niet zo mogen zijn. 
Joost, bedankt voor alles.
Rust in vrede.