Zagen

Na een diepe slaap ontwaakte ik om half 8 in een mistige wereld. Toen de zon een beetje doorkwam, veranderde dat in een aquarellandschap.

Dit paste perfect bij de melodie, die de speeldoos in de koektrommel bij opening speelde: "La vie en rose" van Edith Piaf.

We ontbeten om 9 uur, waarna Ada verder ging met de gordijnen en Siebe en ik de wagen laadde met het grof vuil, dat naar de gemeentewerf moest.
De houtkachel was aangesloten op de centrale verwarming. Dit als aanvulling op de zonnepanelen en de grote batterij voor de koude en natte wintermaanden.
Ana en ik brachten het afval met de auto weg, Siebe kwam er op de fiets achteraan, waarna Ana en ik boodschappen deden bij Alimerka. Ze hadden daar alles, maar geen spinazie en champignons. 

Ana reed met de boodschappen huiswaarts, ik wandelde naar Yebio, waar ze dat wel hadden. Vandaar wandelde ik via Castañera, Orizon en Paraes naar huis.


Daar ruimden we de schuur leeg. Veel oud hout moest verzaagd worden.

Om half 2 begon ik daarmee en afgezien van de lunch met gebakken aubergine en een wandeling van anderhalve kilometer met prachtige uitzichten op de bergen op deze halfbewolkte dag, was ik daar tot half 8 mee bezig.


Ik voelde mijn nekspieren aardig door het urenlange zagen.

Daarna nam ik tijd om verder te lezen in "Musch".

Het avondeten deed zijn naam eer aan: om 10 uur. Anderhalf uur later gingen we naar bed.