Scherven brengen geluk

Vanmorgen stond de wekker op kwart voor 7. Volstrekt overbodig, want ik was al wakker. Ik kleedde mij aan en ontbeet, waarna ik in de frisse ochtendlucht naar "De Helianth" fietste, waar ik de fruitvoorraad aanvulde.

Met het fruit in de fietstas reed ik naar IJshal De Vliet, waar ik om kwart over 9 met een elftal "Krasse knarren" aan de piramide van 100 rondjes begon in de hoop, dat we het beter zouden doen dan het Nederlands elftal.

Als coördinator van de "Krasse knarren" was mijn taak hetzelfde als die van bondscoach Ronald Koeman: de meest logische opstelling maken. Op de gezellig drukke baan lukte dat redelijk goed. Het ging gemiddeld een seconde per ronde langzamer dan afgelopen donderdag, toen het wel erg snel ging.  Dit kan ook komen, doordat het ijs minder goed was dan gisterenochtend, terwijl de luchtdruk gezien het vrijwel windstille weer ook wat hoger zal zijn.

Maar meer nog was het rijden wat grillig. Van 36,5 naar 39,6 is toch een behoorlijk verval. Desondanks hadden we met een gemiddelde leeftijd van 70 jaar met plezier onze 25 kilometer gereden.
Na afloop dronken we met een zestal "Krasse knarren" in de kantine koffie en thee. Na afloop ruimde ik wat koffiekopjes en schotels weg. Met mijn ervaring als barkeeper in "De Hobbit" heb ik best een vaste hand, maar vandaag even niet.

Een kopje en een schoteltje kletterden op de grond.
Het goede nieuws: het kopje was nog heel.
Het slechte nieuws: het schoteltje niet.
Maar niet getreurd: scherven brengen geluk!

Nu heb ik als sporter geleerd om de fout bij mezelf te zoeken. Ik had gewoon niet goed genoeg gestapeld. Waaruit eens en temeer blijkt, dat ik niet stapelgek ben....