Vlak

Ik fietste vanmorgen in een miezerregentje naar IJshal De Vliet, waar ik met een vijftiental "Krasse knarren" zou beginnen aan de traditionele piramide van 25 kilometer. Bij binnenkomst zei één van de ijsmeesters, dat het ijs niet goed was. Het zag er inderdaad dof en aangeslagen uit.
Na de dweilpauze zag het er stukken beter uit. Op een tweetal "rails" na was de ijsvloer vlak.
We begonnen vrij rustig aan de eerste serie, maar langzamerhand werd het tempo aardig opgevoerd, van rondjes 38 naar 37 en een serie 36-ers. Af en toe zat er een rondje 35,7 tussen.
De 20 rondjes, die ik op kop reed, ging goed vlak. Op een rondje 36,8 en een drietal 38 blank, ging de rest in 37 seconden en wat tienden. Een vlak schema!

In de tweede helft van de piramide ging het wat harder en reed ik vaker 36-ers, omdat het peloton harder reed. Aan het slot zelfs rondjes 33,8. Bij deze versnellingen moest ik passen. De rondetijden in dit gedeelte waren wat grilliger.
Bij het uitrijden gaf ik een vrouw, die aan het trainen is voor de Weissensee, een paar technische aanwijzingen.

Na de koffie en de thee fietste ik naar huis. De temperatuur was voor half oktober gewoon buitengewoon hoog te noemen.

De temperatuur was niet bepaald vlak te noemen.