Onze coryfee

Sinterklaas had gisteren de grootste surprise voor het laatst bewaard. In een ware thriller, Alfred Hitchcock waardig, waren de hele avond dan weer Engeland, dan weer Nederland aan de winnende hand voor een plaats in de halve finales van de Nations League.

In de slotfase moest Nederland scoren om op doelsaldo de Engelsen voorbij te komen. Dat lukte, maar in de blessuretijd scoorden de Engelse vrouwen weer. Op zijn Duits kwam Nederland in de slotseconden van de blessuretijd alsnog op de verlossende 4-0.
En daar komt de surprise van Sinterklaas: doelpuntenmaakster Damaris Egurolla heeft een Spaanse vader en een Nederlandse moeder.
Vanmorgen had ik een surprise. Na de Volkskrant Fotokalender 2024 gisteren in de brievenbus gevonden te hebben, kreeg ik een appje van Bert Hoogeveen met deze foto.

Het onderschrift in de app: "Onze coryfee".
Hoe goed kun je een dag beginnen?

Nou, heel goed. Het was heerlijk fris weer, passend bij de foto in de Volkskrant.

Het onderschrift in de krant: Man "schaatst" op de A12 tijdens klimaatdemonstratie in Den Haag".
Voor de kenners: hier werd gewoon een droogtraining uitgevoerd met de zijwaartse schaatspas. Deze oefening kan ik iedereen van harte aanbevelen.

Op weg naar de Leidse binnenstad stak ik de Rijn over, waar ik kon genieten van prachtige Hollandse luchten. Terug van boekhandel Kooyker, de Boerenmarkt en "De Helianth" ruimde ik de boodschappen weg en wachtte op Ada.

Met haar fietste ik naar de volkstuin en vandaar via de Landgoederenroute naar "Hof van Duivenvoorde". Hier lunchten we samen. Na een heerlijke tomaten/paprikasoep nam Ada een vegan salade en ik een makreelsalade. Mijn vrouw ging nog naar de volkstuin, ik fietste naar huis om me op deze licht wisselvallige dag om te kleden.

In schaatskleding fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik les gaf aan een groep van 20 kinderen uit Oegstgeest. De nadruk viel op de valbeweging en boven het standbeen komen. Zoals gebruikelijk was het speels. We begonnen met mijn afwezigheid wegens ziekte vorige week. Eerst een rondje bibberen, daarna een rondje met stijve spieren rondrijden. De spieren werden de ronde erna soepel.

Aan het slot van de training begonnen we met elkaar duwen, waardoor je de zijwaartse afzet goed kon oefenen. Daarna volgde de brancard. De voorste trok en de achterste duwde de patiënt. Na een rondje wisselden de kinderen van plaats en na nog een rondje nogmaals.
De kinderen zeiden, dat ze moe waren. Dat kwam mooi uit. Ze mochten op het ijs gaan liggen, dat als bed fungeerden. Na tot 3 geteld te hebben, mochten ze opstaan een zo snel mogelijk een rondje schaatsen. De vermoeidheid was op slag verdwenen!
Maar ja, dat krijg je als je van een coryfee schaatsles krijgt....

De krasse Rijmpiet in IJshal De Vliet

Het was een droge maar waterkoude dinsdagmorgen
dat de Rijmpiet gedichten in IJshal De Vliet ging bezorgen.

Vorige week had hij dat ook al met veel plezier gedaan
voor de diverse vrijwilligers van deze mooie ijsbaan.

Tussendoor ging de Rijmpiet nog onvervaard
terug naar Asturias in Spanje op Sints paard.

Beste Asturianen,

De bisschop van Madrid is weer naar Holland gevaren
met zijn stoomboot over de soms wat woelige baren.
Daar meerde de Goedheiligman in Leiden aan
om op de vaste wal van de Sleutelstad te staan.
Daar sloeg de Sint zichzelf voor zijn kop en zei:
“Piet, we voeren met de Pakjesboot Asturias voorbij
en vergaten helemaal om dit pakje af te geven.
Ga jij terug naar Spanje en breng dit maar even.
Als ik overdag slaap, mag je mijn paard gebruiken.
Ga met spoed en maak alles in kannen en kruiken.”
Je weet, de Goede Sint gaat er van uit dat velen,
met liefde zijn goede gaven onder elkaar verdelen.
Daar heeft de oude wijze man goed over nagedacht
en heeft zijn snelste Piet dit pakket alsnog gebracht.
Je bent dit jaar de hutspot uit Leiden misgelopen,
dus maak nu gerust dit spoedpakket maar open.
De hutspot kwam oorspronkelijk uit Spanje vandaan.
Nu is dit lekkere gerecht de omgekeerde weg gegaan.
Het geeft jullie een uitgelezen kans om te genieten
van dit pakket van Sinterklaas en zijn trouwe Pieten.

Pak dus maar uit, jullie zijn het waard,
Sint-Nicolaas, de Pieten en het paard.

In de IJshal aangekomen trok Piet zijn schaatsen aan
en reed hij met de "Krasse knarren" op de rondbaan.
Daar reed hij de 100 rondjes van 250 meter mee.
Over het eerste gedeelte was Piet niet zo tevree,
maar nadat hij de kop had genomen bij de 5 kilometer
ging het stukje bij beter steeds een tikkeltje beter.
Helaas, het ritme stokte plotsklaps, want onderwijl
verscheen de mammoet voor een niet gewenste dweil.
Het kostte moeite om daarna de draad op te pakken,
doch na de piramide kon men een etage gaan zakken.

Beste Krasse knarren,

Sinterklaas zag jullie heel veel jaren gaan
op de Ton Menkenbaan aan de Vondellaan.
Op deze kleine baan was er de piramidevorm
en daardoor steeg eenieders vorm echt enorm.
Daar was het na een kleine halve eeuw voorbij
en stonden diverse Krasse knarren in de rij
om in de zomer te gaan klussen aan de Vliet.
Jullie zien, zoiets ontgaat Sint-Nicolaas niet.
Vegen, schrobben, stofzuigen en zo meer,
met welk een ijver gingen jullie er tekeer.
Rembrandt zou daar jaloers op kunnen zijn,
want samen kregen jullie de grijze massa klein.
Daar verscheen op een maandag 250 meter wit,
waar een dag later de tweede laag verf op zit.
Weer wat later kwam daar de blauwe laag aan,
die voortaan zou gaan fungeren als de inrijbaan.
De start van het seizoen begon gezellig en druk,
alleen was de transpondermeter helemaal stuk.
Na de officiële opening begon het seizoen echt
en over het algemeen was de opkomst niet slecht,
maar rommelig bleef het, dat is wel gebleken
de eerste maanden met diverse kleine gebreken.
De aanvangstijden verschoven heen en weer
en de dweilpauzes waren anders keer op keer.
Deze bisschop weet de gevoelige snaar te raken:
de Goedheiligman kan er geen chocola van maken!

Derhalve, Krasse knarren, staakt uw wild geraas
en deel deze letters nu, is de wens van Sinterklaas.

De Rijmpiet

Na een paar pepernoten en een stukje chocoladeletter
keek de Rijmpiet nog eventjes naar het rustig gespetter
in het zwembad aan de andere kant van het raam
en bracht het gedicht weg dat begon met deze naam.

Beste Wiemer,

Sinterklaas heeft het verder aan niemand verteld,
maar je bent in deze baan danig op de proef gesteld.
Je was nog geen maand aan het werk geweest,
of je kreeg al corona, niet bepaald een feest.
Je moest het vak leren op de aloude Menkenbaan
met machines, die in een museum konden staan.
Langzaam maar zeker kreeg je grip op de zaak,
maar na de sluiting wachtte je een zwaardere taak.
Voor IJshal De Vliet moest je het voorwerk doen
en daar wrong dit voorjaar voor jou de schoen.
De oude IJshal moest leeg opgeleverd worden,
maar de planning voor de Vliet was niet op orde.
Zo werd mei tenslotte juli en in die maand kon laat
begonnen worden, maar de helpers stonden paraat
om onder jouw leiding te beginnen aan deze klus.
Het was echter nog een bouwterrein, zodat je dus
alle namen van de vrijwilligers door moest geven:
met meer dan twintig man duurt dat toch wel even.
Dat deed je dan, dat heeft de bisschop zelf gezien
op verreweg de meeste dagen na de klok van tien.
Dat klinkt voor een buitenstaander als en luizenbaan,
maar jij deed dat in de avond om weer klaar te staan
op iedere volgende ochtend om een uur of zeven.
Ja Wiemer, je hebt in de zomer heel veel gegeven
en Sinterklaas weet, dit was je zwaarst klus ooit,
zonder alle door jouw gemaakte uren was het nooit
gelukt om de ijsbaan op tijd klaar te hebben gekregen.
De Goedheiligman heeft het gezien en erover gezwegen.
Wiemer, namens alle schaatsers bedankt, ook door de Pieten.
Ga nu puur tevreden van de witte parel aan de Vliet genieten.

Sint-Nicolaas

P.S.,
Iedereen denkt, dat ik wederom naar het verre Spanje ga,
maar Sint-Nicolaas gaat naar, inderdaad, Sint-Nicolaasga....

Beste ijsmeester,

De Goedheiligman gaat al heel wat jaartjes mee
en in zijn jonge jaren had men totaal geen idee,
dat er ooit vrouwenemancipatie zou kunnen komen.
Nee, daarvan zei men: “Blijf maar lekker dromen!”
Ook ijsmeester op een kunstijsbaan was een utopie,
maar de tijden zijn veranderd: wat ooit een illusie
werd genoemd, of beter gezegd een luchtkasteel,
en daar blijft meestal niet zo bijster veel van heel.
Maar goed, de Sint is gepokt en gemazeld in zijn vak
en hij rijdt met zijn paard met gemak over menig dak,
doch onlangs zei de bisschop tegen zijn trouwe Piet:
“Die ijsvloer is wel erg glad in de ijsbaan aan de Vliet.
De hoeven van mijn schimmel glijden zomaar weg.
Hoe zou dat komen? Straks krijgen we nog pech.”
Dus Piet ging in IJshal De Vliet op onderzoek uit
en een paar dagen later sprak hij zijn verbazing uit:
“Sint, je kunt hier je eigen ogen en oren niet geloven,
maar hier is een vrouwelijke ijsmeester die zowel boven
als beneden op een moderne mammoet rondjes rijdt,
waardoor het ijs op deze baan altijd reuzegoed glijdt.
En dan is er nog iets ongelofelijks, Sint-Nicolaas,
ze is ook nog eens van haar vader de directe baas!”
De bisschop kon de humor hiervan wel waarderen
en hij besloot de vrouwelijke ijsmeester te vereren
met een bezoekje om een bierflesje af te geven,
waarbij haar eigen naam op de fles blijft kleven.

Sint-Nicolaas

De Rijmpiet wachtte nog op een gezin,
maar kennelijk hadden zij geen zin
meer in de schaatsles van Pieterbaas
op de verjaardag van Sint-Nicolaas.
Gelukkig kwamen er toen enkele klassen aan
en kon de Spaanse trainer nog zijn gang gaan.
Op het Iberisch schiereiland, beste vrienden,
kun je zo'n mooie IJshal echt niet vinden!

Ik worstel en kom boven

De wapenspreuk van de provincie Zeeland luidt "Luctor et emergo".

In gewoon Nederlands betekent dit "Ik worstel en kom boven".

De schaatsles voor een drietal beginners van de Schaatsschool in IJshal De Vliet stonden vandaag in het teken van deze Zeeuwse lijfspreuk.

En dan ging het specifiek over het boven het standbeen komen. Dat klinkt heel simpel, maar voor de beginnersgroep ging daar toch wat geworstel aan vooraf. Veel schaatsers schaatsen "tussen de benen". Dit houdt in, dat je minder stabiel op je schaats staat en schuiner in het ijs snijdt, waardoor je jezelf afremt.
Met een serie oefeningen met wandelen, fietsen op een racefiets en reuzenstappen kwam de druk achter op de schaats. Van daaruit kon je beter sturen. Dat is weer nodig voor de zijwaartse afzet. Toen dit aardig ging, kwam de vogelverschrikker op de proppen.

Met stijve armen en benen oefenden we de valbeweging om zo echt boven het standbeen. Aansluitend deden we dit meer in de schaatshouding. Na een paar rondjes werd het een stukje moeilijker. Na de valbeweging strekten we het afzetbeen zijwaarts uit nadat de valbeweging was ingezet. Ineens gingen de schaatsers harder rijden.
"Het kost minder moeite om snelheid te krijgen", zei één van de deelnemers.

En dat was precies mijn bedoeling!
Schaatsen is immers niet alleen "Ik worstel en kom boven!"

Overige talen

Ik heb mijn hele leven in de Openbare Bibliotheek gewerkt en daar had je de rubriek Overige talen. Dat leek me een leuk thema voor een persoonlijke keuze van muzikale pareltjes, die niet in het Nederlands, Engels, Frans of Duits gezongen zijn. Ik ben me er van bewust, dat verreweg de meeste gekozen liedjes de Top 2000 niet zullen halen. Maar goed, via mijn blog kan ik deze liedjes toch aan de vergetelheid ontrukken.

We beginnen met Scandinavische muziek.
Wardruna                     Vardlokk

Benny Anderson            Klinga mina klockor

Helen Sjöholm              Gabriella's song

Folkstow                        Ramund

Edward Grieg              Solveigs sang

Latijn

Ougenweide                       Totus Floreo

Carl Orff                           O Fortuna

Bovenstaande liederen heb ik zelf meermaals gezongen.
Karl Jenkins                    Adiemus

Spaans, inclusief mijn geliefde Asturias.
Ariel Ramirez                  Los Pastores

Ook dit lied heb ik in een koor gezongen. Een bijzonderheid was, dat dit lied in de Leidse IJshal werd gedraaid bij de 1000 rondjes van Leiden, die ik op 13 december 2015 gezamenlijk winnend afsloot.

Mecano                              Hijo de la Luna

Hevia                              Businde Reel

Italiaans
Matia Bazar                     Ti Sento

Keltische talen
Kate Bush                              Mná na hÉireann

Ys                                      Ar Gohoni

Alan Stivell                          Son ar Chistr

Alan Stivell                        Maro ma Mestrez

Alan Stivell                                Tri Martalod

Alan Stivell                                Tha Mi Sgith

Alan Stivell                                   Metig

Alan Stivell                                    Suite Sudarmoricaine
Clannad                                      Téir Abhaile Riú

Clannad                                        An Tull

Clannad                                        Mo Mháire

Clann Mhic Ruarí                          Dúlamán

The Bothy Band                             Fionnghuala

The Bothy Band                            Thiochfaidh An Samhradh
Cran                                              Táimse 'n Arrears

Frysk
Twarres                                      Wêr Bisto

Twarres                                         Do

Nynke Laverman                          Seis oere thús

De Kast                                         In Nije Dei

Irolt                                                 Kattekwae

Ja, en wat zou Fryslân zijn zonder reedriden en de Alvestêdetocht? De laatste 4 liederen gaan hier over.
Irolt                                          Adam Hurdrider

Syb van der Ploeg                      Ea komt er wer

De Kast                                    De hel foarby

En als alles goed gaat eindig je op de Bonkefeart.

Frankrijk

Gisteren was de loting voor het Europees Kampioenschap voetbal in Duitsland in 2024. Net als in de poule zit Nederland ingedeeld bij Frankrijk.
Daarnaast is Oostenrijk de tegenstander en de winnaar van de playoffs van deze landen: Polen/Wales/Estland/Finland.
Normaal gesproken is de verliezend finalist van het WK in Qatar de sterkste. In de poule verloor Nederland tweemaal kansloos van het Franse sterrenensemble. Tweede worden is dus een reële optie met als grote voordeel, dat je Frankrijk pas in de finale weer kunt treffen. Elk nadeel heb zijn voordeel.

Als het maar niet "Ik ga naar Frankrijk en kom nooit meer terug" gaat worden....

De kalender

Vanmorgen stond de trainerscursus van de Schaatsschool op het programma. Na een koude nacht was het helder weer.

Op klomphoogte kwam het tot matige vorst.
Op de sloot achter onze tuin lag een vliesje ijs.
Na het ontbijt fietste ik langs het kabbelende water van de Korte Vliet naar IJshal De Vliet, Daar hadden we een trainersbijeenkomst, waar we onder leiding van Willem Jan Molleman discussieerden over de schaatstechniek, maar vooral ook hoe we dit over konden brengen op de cursisten.
Dit deden we aan de hand van een aantal in moeilijkheidsgraad oplopende thema's. Het één borduurt voort op de andere. Allerhande technische details en de daarbij horende oefeningen passeerden de revue. Kortom, het was een zeer leerzame zaterdagmorgen. Jammer genoeg ontbrak de tijd om het op het ijs uit te testen zoals de vorige keer, maar die schade halen we volgende keer wel weer in.
Na een fotosessie in de trainersjasjes ging ik wat boodschappen halen bij "Odin" in Voorschoten. Het was op het warmst van de dag. De eerste natuurijsbanen in het land waren inmiddels alweer gesloten.

Op de terugweg naar huis kreeg ik te maken met een hagelbui. De meteorologische winter is goed begonnen. Thuisgekomen zag ik, dat ik een appje van Elfstedenmaat Jos Drabbels ad gekregen.
Ik stond op de Fotokalender 24 van De Volkskrant! De droogtraining op de A12, waar ik dit jaar menig schaatsstap heb gemaakt, was kennelijk fotogeniek genoeg om dit deel van het nieuws van 2023 samen te vatten.

Ik beveel graag boeken aan op mijn blog, met name sportboeken, maar vandaag doe ik dat om persoonlijke redenen voor De Volkskrant kalender 2024.
Meestal gebruiken ze hiervoor een "Calender Girl", doch in dit geval een "Calender Boy". Een schaatser, die iedereen zijn hielen liet zien. Dat kon vandaag niet gezegd worden van de Nederlanders op de 10.000 meter in Stavanger. 

De ineenstorting van Patrick Roest was wat dat aangaat exemplarisch. Helaas wordt deze afstand slechts sporadisch verreden. De door de Italiaanse wereldkampioen Davide Ghiotto gewonnen 10 kilometer was ronduit fascinerend.

Met het oog op de Olympische Spelen in Milaan en Cortina d'Ampezzo in 2026 is dit een waarschuwing: de Italianen komen er aan.

Waarom fietsen als je ook kan mountainbiken?

Normaal gesproken staat de wekker op 6 uur, als wij op vrijdag oppassen op onze kleinzoons. Vandaag mochten we "uitslapen". We konden om 7 uur opstaan. Zodoende konden we thuis ontbijten en daarna de trein van 9.04 naar Rotterdam pakken.
Daar de oudste kleinzoon verkouden was, ging hij vandaag niet naar school. Geen probleem. Het was leuk om hem weer eens een dag mee te maken. Zodoende ging ik met de jongste naar de bibliotheek op anderhalve kilometer van hun huis. De tweejarige ging op zijn loopfiets. Opa wandelde mee. In de bibliotheek stuitte op dit Zoekboek.

Op de terugweg liet de kleinste zien, dat hij uit het goede hout gesneden is. Af en toe zocht hij een stuk gras op met zijn loopfiets en toen hij langs een afgraving kwam met veel kale aarde en oneffenheden, ploegde hij hier doorheen. Waarom fietsen als je ook kan mountainbiken?

Weer thuis op deze zonnige winterdag gingen we lunchen, waarna opa de kleine mountainbiker naar bed bracht.

Daarna ging hij met zijn grote broer voorwerpen zoeken op de humoristische plaat van de Tour de France in het "Super Groot Zoekboek" van Jan van Haasteren.

Daarna volgde de plaat van de Elfstedentocht.

Daar opa op tijd moest zijn voor de schaatsles van de IJVL in IJshal De Vliet nam hij om kwart voor 4 afscheid van zijn kleinzoons. Net als gisteren was het een Pietenles. Het stramien was hetzelfde.

Na de gezellige schaatsles fietste ik over de fietspaden naar huis. Het mountainbiken liet ik over aan de jongste generatie.

Op de boerenslootjes ontstond een eerste vliesje ijs door de sterk dalende temperatuur.

Pietenles

 Na de vergadering over het vakantieschaatsen hield ik me de middag rustig. Rustig lunchen, krant lezen, mijn schaatskleding aantrekken en om kwart voor 4 weer rustig naar IJshal De Vliet toe fietsen. Daar was half 5 de training van de IJVL. Uit betrouwbare bron had ik vernomen, dat er Spaans bezoek langs zou komen.
Hetgeen inderdaad geschiedde.

Voordat de Roetveegpiet er was, deden we wat oefeningen om in de sfeer te komen bij deze Pietenles. We kwamen aan op de stoomboot, de Goedheiligman reed een rondje met zijn staf en met zijn grote boek, waarna de Pieten met een zware zak op hun rug rondreden en daarna twee rondes lang pepernoten strooiden, die we daarna op moesten rapen van de vloer.

Met de komst van Piet werden alle groepen samengevoegd en gingen we spelletjes doen. Eerst estafette in 4 groepen van 8, daarna een treintje met dezelfde groepen. 

In lijn met de verkiezingsuitslag reden we daarna 2 rondjes rechtsom. Voor schaatsers iets heel onwennigs. We sloten de Pietenles af met tweelingtikkertje. Eerst op een recht eind, daarna op driekwart baan. 

Vervolgens kregen we van Piet onder uit de zak. 

Nee, niet wat u denkt. Maar daar lagen de chocoladeletters. die we van hem kregen.

Herstel

Een goed getraind lichaam herstelt sneller dan andere lichamen. Daar had ik vandaag mee te maken. Na een zeer goede nachtrust voelde ik mijn keel nauwelijks en was de spierpijn voor een flink deel verdwenen. Ik deed vanmorgen wel rustig aan. De training van de "Krasse knarren" sloeg ik over. Sporten met griep is geen goed idee.

Ik voelde me 's ochtends wel goed genoeg om naar IJshal De Vliet te fietsen om de vergadering van het vakantieschaatsen in de Kerstvakantie bij te wonen. 

Na een koude start van de dag was het heerlijk zonnig winterweer. Met een stukje fietsen kon ik meteen uitvinden, of ik vanmiddag schaatsles zou kunnen geven voor de IJVL of niet.
Welnu, van het stukje rustig fietsen kreeg ik geen terugslag. Niet verbazingwekkend, want je moet een onderscheid maken tussen sporten en bewegen. Bij sporten ga je diep, bij bewegen doe je dat alleen op souplesse. Dus zonder noemenswaardige inspanning.

De basis van de trainingsleer is simpel: bij het sporten breek je spierweefsel af. Je lichaam reageert daar op door meer spierweefsel aan te maken. Dit wordt de supercompensatie genoemd. Zodoende herstel je als sporter sneller. Je lichaam is getraind om zichzelf te herstellen.
Bij griep blijft die supercompensatie achterwege. Per saldo breek je bij sporten (lees: flink trainen) dan meer spierweefsel af dan je aanmaakt. Dit geldt nog sterker als je koorts hebt. En die had ik niet.

Dat geldt echter niet voor de aarde. Deze heeft last van een oplopende koorts!

Stel zelf de diagnose op bovenstaande link. 

Gammel

Gisteren heb ik heerlijk geschaatst in IJshal De Vliet. Een graadmeter daarvoor is de 5 kilometer, die ik tijdens de piramide steevast op kop rijd. Meestal is er een groep snelle rijders, die één of een paar rondjes pakken. In de Ton Menken IJsbaan had ik dan 5 rondjes gereden en de snelle "Krasse knarren" deden er dan 6.

Aan het begin van het eerste seizoen in IJshal De Vliet had ik 7 rondjes afgelegd voor ik door de snelle groep ingehaald was. Gisteren deden ze er 12 rondjes over voordat het "langzame" peloton  met 11 omlopen was bijgehaald.

Met de vorm zat het dus wel goed. Later op de dag voelde ik af en toe flinke spierpijn in mijn benen en gewone spierpijn in mijn armen. Daar ik deze gewoonlijk rustig op mijn rug heb liggen, vond ik dit raar.  Toen ik vannacht wakker werd met keelpijn, viel alles op zijn plek. Het was een lichte keelpijn en ik had geen koorts, maar ik zou voorzichtig moeten zijn. Gelukkig was de coronatest negatief. Toch iets positiefs!

Ik fietste dik ingepakt naar de Boerenmarkt om het bestelde brood op te halen en voor mij was duidelijk, dat ik de schaatsles van vanmiddag zou schrappen. Jaap de Gorter zou mij vervangen.
Een middagdutje deed me goed, maar ook de training met de "Krasse knarren" morgenochtend hou ik voor gezien. Ook als ik morgenochtend fitter zou zijn, kun je in deze omstandigheden met voluit sporten meer spieren af kunnen breken dan je in maanden bij elkaar kunt trainen.
Hopelijk kan ik morgenmiddag wel training geven voor de IJVL. Eerst maar een nachtje slapen. Vooralsnog voel ik me gewoon gammel.

Krasse knorren

Tegen de ochtend dook de thermometer nipt onder het vriespunt bij KNMI-meetpunt Voorschoten.

Op klomphoogte daalde de temperatuur nog wat verder dankzij een onbewolkte sterrenhemel.

Denk echter niet, dat we op een natuurijsperiode afstevenen. Het hoogst haalbare is een kwakkelperiode.

Het grote voordeel is wel, dat de oppervlaktewateren af kunnen koelen. Wie weet komen we later in de winter nog op het ijs.
Voor het eerst reed ik met handschoenen aan naar IJshal De Vliet op deze droge en zonnige dag. Ik was wat later dan gebruikelijk, daar we te horen hadden gekregen, dat er om 9 uur gedweild zou worden en de "Krasse knarren" pas om  kwart over 9 zouden kunnen beginnen aan hun piramide van 100 rondjes.

Tot onze stomme verbazing werd er niet gedweild, zodat we om 10 over 9 aan de 25 kilometer begonnen. Het ijs gleed goed en het tempo lag behoorlijk hoog en in de ijdele hoop, dat we de piramide zonder onderbreking af konden maken, namen we bij de lange series maar 1 rondje rust in plaats van 2.

Het bleek ijdele hoop.

Direct nadat de Schaatsschool om kwart over 10 met de schaatslessen klaar was, verscheen de "Mammoth" op het ijs. Wij hadden nog 12 rondjes te gaan. En wat ik vooraf al vreesde, gebeurde: een deel van de "Krasse knarren" verliet de baan en ging meteen weg. De rest moest 10 minuten wachten, voor ze het ijs weer op konden.
En bij het opstarten zag je ook meteen een tweedeling. Een deel kon meteen de draad weer oppakken en op snelheid rijden, een ander deel moest weer even warm draaien na bezweet tijdens de dweilpauze afgekoeld te zijn. Zo ging de gezamenlijke training als een nachtkaars uit.
Bij de koffie, thee en warme chocolademelk met een kleinere groep vatte één van de "Krasse knarren" het onbegrip over de vervroegde dweilpauze kort en bondig samen: "Krasse knorren!"

Muizenissen

Muizenissen heeft diverse betekenissen, waaronder muizennesten. In de jaren '60 zong Boudewijn de Groot er al over in "Meester Prikkebeen": "Die muizenissen maken in zijn baard."

Vanmorgen fietste ik in regenkleding naar IJshal De Vliet, het begin van een wederom kletsnatte dag.
De muizenissen begonnen bij mij, toen ik hoorde, dat voortaan de dweilpauzes om 9 uur en om kwart over 10 zouden zijn. Voor de Schaatsschool, waarvoor ik vandaag een groep van 6 beginners en herintreders schaatsles zou geven, kon ik daar goed mee leven, al vond ik het jammer, dat meteen na de schaatsles gedweild werd. De cursisten konden niet even uitrijden of de oefenstof nog even in de praktijk brengen. 
Voor de "Krasse knarren" betekent het wel, dat de 25 kilometer, die we op dinsdag en donderdag rijden, altijd onderbroken gaat worden door een pauze van een klein kwartier. De één houdt het dan voor gezien, de ander moet weer even op gang komen en maakt de 100 rondjes nog af. Een onwenselijke ontwikkeling derhalve, die mij als coördinator muizenissen opleveren.
Na de schaatsles kon ik een chocoladeletter met bijbehorend gedicht ophalen bij de ijsmeester. Bij de  warme chocolademelk, koffie en thee deelde ik deze met de aanwezige trainers en lesschaatsers. 
In regenpak fietste ik naar huis om daarna door te rijden naar de volkstuin, waar we ons tuinhuisje opruimden. Er zat een muis in, die de zaden oppeuzelde.
Een voor een haalden we de bakken, kisten en dozen van het zoldertje naar beneden en zetten deze buiten. Daar sprong een muis uit een bak en ging er vliegensvlug vandoor.

We konden alles schoonmaken en sorteren en ontdekten in een plastic zak met stro een leeg muizennest. Het stro strooiden we uit over een kale plek op de tuin. Zo waren we in ieder geval van een muizenis verlost.

Helm

 
De helm raakt steeds meer ingeburgerd op de ijsbaan. Het is een proces van jaren. Veel schaatsers, die op de racefiets of op skeelers een helm droegen, zetten bij het schaatsen een muts op. 
De laatste 10 jaar zag je ieder seizoen meer helmen op het ijs verschijnen. Zelf behoorde ik ook tot de categorie, die van muts naar helm gingen. Een aantal valpartijen waren daar debet aan.

De grote doorbraak kwam 7 jaar geleden. De Elfstedentocht besloot, dat je de Tocht der Tochten alleen maar met helm mocht rijden. En Friezen zijn zeer rechtlijnig: geen helm, geen stempel!
Vraag maar aan Piet Kleine, wat dat betekent....