Aad Grimbergen Marathon

Op 31 december van het afgelopen jaar overleed de Zoeterwoudse fietsenmaker Aad Grimbergen op 54-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Zijn vrouw Henriëtte was een actie gestart om geld op te halen voor de Hartstichting. Ruim 200 Zoeterwoudenaren sloten zich hier bij aan en vormden Team Aad.

Daar we beiden een baanrecord hebben te staan op de op 26 maart gesloten Leidse IJshal en ik me toch al ingeschreven had voor de Leiden Marathon, sloot ik me aan bij Team Aad door een euro per kilometer te storten voor de Hartstichting.

Gezien de voorspelde temperaturen tijdens de marathon ging ik niet achter het blauwe shirt aan. Maar ik vermoed, dat Aad het hardloopshirt van de Schaatshal Leiden wel zou kunnen waarderen.

Na een niet bepaald soepele marathontraining was ik net hersteld van een spierblessure aan mijn rechterbeen. Behalve een serie korte loopjes had ik zegge en schrijve slechts tweemaal een halve marathon gelopen. De rest van het lange werk moest ik achterwege laten.

Gisteren hadden we een generale repetitie en de uitvoering van "England, my England". Bij beide moest ik vrij veel staan, Ook niet ideaal.

Teneinde de kuitspieren te sparen zong ik met compressiekousen aan. Na een vrij korte nacht stond de wekker op kwart voor 7, zodat ik na het ontbijt rustig naar het huis van Jaap de Gorter kon fietsen. Jaap wandelde met me mee naar de Breestraat, waar ik in startvak C plaats mocht nemen. Daar trof ik IJVL-er Watler Boon, die ook de marathon zou lopen. Na wat rek- en strekoefeningen klonk om 10 uur het startschot en mochten we beginnen.

We liepen met de pacers van 4 .30 via de Lammenschans naar de Vrouwenweg, Daar sprak ik eventjes met Carl Flaman. In Zoeterwoude wachtte Elfstedentmaat Wil Verbeij op me. Ik wandelde een stukje met hem op. Op de hoek stond een flinke groep mensen in blauwe shirts: Team Aad wachtte op andere lopers van hun team om deze aan te moedigen.
Bij de eerste drinkpost kwam ik Walter weer tegen. Samen liepen we zonder echt te versnellen weer naar de pacers toe. Bij Groenendijk verloor ik het contact met de groep. Ik kwam ijsmeester Jan van Rijn en Jan Versteegen en Wim van Huis van "The Shoes" tegen, Voor hen nam ik ook even de tijd.

Bij de Rijneke Boulevard stak ik de Rijn over een pontonbrug over.

Daar stond mijn vrouw klaar met sportdrank en na 11 kilometer lopen nam ik mijn eerste energiegelletje. De eerste 10 kilometer was gegaan in 1.03.03, dus boven verwachting. Ik kwam de eerste wandelaars al tegen en dan is het nog een heel eind naar de finish.
Via Koudekerk liepen we tussen de weilanden door naar Hoogmade. Onderweg voelde je een verkoelend briesje dankzij de tegenwind.

Bij de molen in Hoogmade stond "Krasse knar" Gé van Goozen klaar met een flesje energiedrank. De zon was inmiddels door de sluierbewolking gebroken en het werd meteen een graag of 5 warmer. Na het tweede gelletje naar binnen gewerkt te hebben, liep ik naar het punt van de halve marathon, dat ik in 2.22.14 passeerde. 

De volgende drinkpost was in Roelofarendsveen, waar Corrie, die vroeger in de kantine van de Leidse IJshal  mij van vocht voorzag, dat nu opnieuw. Oude tijden herleven.

In Nieuwe Wetering aangekomen zaten Joop van Egmond en Anneke Blom, met wie ik in een grijzer verleden vele uren heb doorgebracht in "De Hobbit" in Nieuw-Vennep. Terwijl is een flesje sportdrank  dronk, gezeten in een tuinstoel, kon ik een minuut of 5 bijpraten.

Hoewel gezellig was langer zitten niet verstandig. Dan kom je niet meer op gang. Bij het fietspad tussen de weilanden naar de Koppoel toe leek het wel een wandeletappe. Ik was één van de weinigen, die daar gewoon hardliep. En dat kon ik blijven doen, zodat ik de 30 kilometer in 3.22431 afrondde. 

Natuurlijk begon ik mijn beenspieren te voelen. Bij de brandweerkazerne in Rijpwetering nam ik een magnesiumpil Kramp wordt vaak veroorzaakt door een magnesiumtekort.

In  Oud Ade was het weer een feest als vanouds. Met nog 10 kilometer te gaan kun je het Bartlehiem van de marathon wel gebruiken.

Een kilometer verderop stond Ada op me te wachten.


Ik dronk nog wat en het aftellen kon beginnen. Zonder al teveel oponthoud liep ik naar Leiden toe, waar ik Teun de Reede even sprak alsmede Koos Heemskerk.

Naarmate de marathon vorderde werd het steeds drukker. De laatste kilometer was er veel publiek en je wordt door de aanmoedigingen gedragen. Ik bedankte het publiek  en de vrijwilligers en bij de finish werd ik geïnterviewd door Robbert Beurse en Reanne van Kleef.




In schaatsstappen ging ik over de finish bij de Aad Grimbergen Marathon. Je moet natuurlijk wel in stijl blijven.

De marathon ging in 4.50.56. Met een zeer karige voorbereiding kun je de marathon dus in een heel billijke tijd uitlopen....

Na een interview door Sleutelstad kreeg ik de verdiende medaille omgehangen.

Het doktersadvies schreef voor, dat marathonlopers van 67 jaar 2 biertjes mogen drinken. En wie ben ik om een medisch advies in de wind te slaan?
Terwijl ik met Ada over het Rapenburg naar Jaap de Gorter wandelden, werden we ingehaald door Walter Boon, die een p.r. van 4.36.09 had gelopen.

Bij Jaap haalden we mijn fiets op na onder het genot van een Amber bier nog even de Aad Grimbergen marathon te hebben doorgenomen.