Wereldpremière

Afgelopen weekeinde stond Leiden in het teken van de marathon. Dat was al te merken, toen ik zaterdagochtend boodschappen deed bij "De Helianth" en mijn schoonouders hun deel van de voedselvoorraad bracht. Je zag diverse groepjes wandelaars, die het parcours van de marathon wandelend volbrachten.

Thuisgekomen wachtte mij echter de voorbereiding op de generale repetitie en de uitvoering van "England, my England" van "Projecta Musica".

Ik lunchte samen met Ada, waarna we onze bedrijfskleding aantrokken. Ik loop niet ieder dag in een net pak rond. Sportkleding heeft mijn voorkeur. Maar goed, voor een concert moet je je als koorlid conformeren aan de gekozen kleurcode.

Op weg naar de Marekerk fietsten we nog even naar de Garenmarkt, waar ik startnummer 531 voor de marathon van de dag erop ophaalde. 
In de Marekerk oefenden we het hele programma met het orgel en met het Leiderdorps Kamerorkest. Dat laatste was even wennen, wennen, want we kwamen naar ons gevoel niet boven de muziek uit. Bij sommige delen konden we de buren nauwelijks horen.
In de pauze zaten we in het zonnetje. Componist Tony Biggin kwam met zijn vrouw aan. 

We hadden het voorrecht om de wereldpremière van het Requiem van Biggin uit te mogen voeren.

De enige uitvoering, die bekend was, was de uitvoering, die de componist zelf op youtube had gezet. Het Requiem was nog nooit live uitgevoerd. Leiden was de eerste keer van dit mooie muziekstuk. Onder het luisterend oor van de componist zongen we het bij de generale, waarna we bij "Logica" gingen eten met Robert en Jane.

We wandelden weer naar de Marekerk, waar we in een behoorlijk volle kerk begonnen aan "I was glad" van Henry Purcell. Dit ging goed tot de fuga's. Daar gingen we de mist in.
En toen gebeurde hetgeen in het voetbal met enige regelmaat voorkomt. Een ploeg verloor de eerste wedstrijd in de poulefase en was daardoor gedwongen tot het spelen van alleen maar finales. Men was scherper dan in normale omstandigheden. Oranje in 1988 was hier een schoolvoorbeeld van.

We wilden ons revancheren en dat lukte. De wereldpremière van "Requiem" van Tony Biggin ging, ook al zijn we maar een amateurkoor, goed. 
Na de pauze stond "Rejoice the Lamb" van Benjamin Britten op het programma.

Hoewel niet helemaal vlekkeloos ging dit moeilijkste werk beter dan tijdens welke repetitie ook. We piekten op het juiste moment.
We sloten het concert af met "Five mystical songs" van Ralph Vaughan Williams.

Ook deze 5 liederen gingen goed, zodat we met een goed gevoel "England, my England" af konden sluiten. Naast bekenden sprak ik na afloop met de vrouw van de componist. Anna zei tegen me, dat de wereldpremière muzikaal minder was dan de uitvoering op youtube, maar dat amateurkoren toch iets voorhebben op professionals: enthousiasme!

En dat moet gezegd: we zongen zeer enthousiast na de struikelpartij bij het eerste lied. Maar ja, we waren dan ook zeer scherp de rest van de avond.

De uitvoering is te beluisteren en te zien door HIER TE KLIKKEN!