Dakgoten

Rond kwart over 6 was onze jongste kleinzoon wakker, hetgeen betekende, dat het met onze nachtrust gedaan was. Doordat deze wakkere knaap naar opa en oma kwam, kon zijn grote broer nog een tijdje slapen.
Bij het ontbijt zagen we mensen, die de dakgoten in onze straat kwamen reinigen. Ook aan de achterzijde. Daar onze achtertuin aan een sloot ligt, kwamen ze door de woonkamer met de ladder.

Het ontbijt werd onderbroken voor een leerzame les. De kinderen vertrokken naar een slaapkamer op de eerste verdieping, zodat zij op een meter afstand konden aanschouwen, hoe de dakgootreiniging geschiedde.
Daar het al een maand of 2 vrijwel kurkdroog was, kwam er veel mos uit de dakgoten. De uitdrukking "De mussen vallen (dood) van het dak" berust op een misverstand. Het moet "De mossen vallen van het dak" zijn.
Ik haalde de bestelde borden op de Boerenmarkt in Leiden en na thuis thee gedronken te hebben, gingen we naar de speeltuin in de Stevenshof, waar de jongens ruim een uur konden spelen. Vooral de trampoline was favoriet. 

Na de lunch vertrokken we naar de jarige broer van Ada om hem te feliciteren. Ik had vooraf uitgetest of de oude fiets van onze oudste kleinzoon in de fietstas paste en veilig vervoerd kon worden. Dat bleek te kunnen, zodat we naar het huis van Ada's moeder vertrokken. De oudste op zijn fiets, die nadat we de jongens naar Rotterdam gebracht hadden met trein en metro, weer mee terug moest naar Leiden.
Op deze eerste zomerse dag van 2025 reed ik met een fiets in mijn fietstas naar huis toe, terwijl Ada de planten op de volkstuin water ging geven. De dakgoten krijgen de eerste dagen geen water te verwerken, maar ze zijn nu wel mooi schoon.

Met de 20 kilometer van vandaag kwam het maandtotaal uit op 840 kilometer en het eerste semester op 3750 kilometer fietsplezier.

Fietsenmakersloop

Vorige week dinsdag liep ik  14 kilometer in aanloop naar de Leiden Marathon. Dat soort strapatsen kon ik me niet meer veroorloven, daar het nog maar 12 dagen is voordat we in de Breedestraat van start kunnen gaan voor de 42.195 meter hardlopen.

Ik ben in de rustfase aanbeland en dan loop je vooral om de spieren soepel te houden. Dat zou ik vanmorgen ook doen. Mijn versnellingskabel van het achterblad deed het niet meer en daar mijn fiets langzamerhand aan een onderhoudsbeurt toe was, besloot ik om deze vanmorgen naar Fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland te brengen.

Na het ontbijt fietste ik om half 9 in de frisse ochtendlucht er naar toe. Via de Korte Vliet liep ik naar de Stevenshof terug. Ter hoogte van het al een kwart eeuw braakliggende terrein van Tuincentrum Segaar zag ik een wagen van Tjaden grondmechanica staan. Mijn zwager Anton heeft daar in de jaren '80 een paar jaar voor gewerkt.

Ik liep via de Rijndijk naar huis toe. Bij het enige openbare stukje groen had je bij de bloesembomen een prachtige doorkijk op de Rijn. Ik maakte er een foto voor Corrie en Henk, die vandaag 55 jaar getrouwd zijn. Bij deze van harte gefeliciteerd.

Terwijl ik thuis onder de douche stond, werden onze kleinzoons gebracht voor een nachtje logeren. Na wat gedronken te hebben met elkaar en een heerlijke koek uit Nava gegeten te hebben (de Spaanse keuken is erg goed), speelden de kinderen in de kamer en las opa voor. 

Ada maakte intussen de lunchpakketten klaar voor op de volkstuin. Daar gaf ik de planten water, terwijl Ada aardappels en koolplanten pootte met hulp van de jongens. Je moet het boompje buigen als het jong is.

De bijen waren inmiddels al aan hun lunch begonnen op de paardenbloemen, wij volgden hun voorbeeld aan een tafel in de schaduw van een tweetal bomen.

Dat was wel nodig op het warmst van de dag.

Na de lunch waren we nog een uur bezig op de tuin.

De kinderen speelden en hielpen vooral als er water gegeven moest worden. Daarbij vergaten ze zichzelf niet. Met natte kleren, die te drogen hingen aan het stuur, fietsten we naar de kinderboerderij, waar de kinderen even speelden voordat we een ijsje namen van IJsboerke. In de jaren '70 was het de sponsor van een Belgische wielerploeg.

Daarna gingen we nog naar een natuurspeeltuin, waar de jongens zich naar hartenlust uit konden leven met water en zand. Dat deden ze met zo'n overgave, dat ze thuis in bad moesten en hun kleren in de wasmachine verdwenen. Had ik ook maar niet "Floddertje" van Annie M. G. Schmidt voor moeten lezen....

Met schone kinderen aten we Mix Jurassic met broccoli, geraspte kaas en gehaktsaus. Zelden heb ik kinderen zo gretig macaroni zien eten als bij deze dinomacaroni. 

Na de yoghurt met vla speelden onze logeetjes nog even, maar zodra ze in bed lagen sliepen ze snel op deze dag van de Fietsenmakersloop van 5 kilometer.

Daar bij de molen

Het was een dag van kleine klussen en korte ritten. Het bed werd afgehaald en de lakens gewassen. De kleinzoons komen morgen een nachtje logeren, hetgeen inhield, dat we iets moesten herordenen in huis.
Ik haalde bij "De Helianth" de broodbestelling op, terwijl Ada later bij de Oogstwinkel ook wat boodschappen haalde.

Rond het middaguur hadden we contact met Siebe en Ana. Niet veel later viel in heel Spanje de stroom uit....

Als je iets doet, moet je het goed doen!
Dat deed ik ook op de volkstuin, waar ik water goot op diverse bedden. Thuis deed ik dat maar niet. Daar maakte ik ons bed op met schone lakens. Wat dat aangaat hebben we een goed huwelijk. Mijn vrouw deelt de lakens uit en ik mag ze op bed leggen.

Na in de tuin een rijstschotel gegeten te hebben, fietste ik naar Jos Drabbels. Samen reden we naar de skeelerbaan van Leiderdorp, waar we onder leiding van Peter Daleman de gezamenlijke droogtraining van IJVL en VIJL hadden. Net als de vorige keer waren we met een groep van 16 personen.
We liepen naar de Munnikenpolder, waar we langs de Does een pittige training hadden. Dat begon bij het strandje, waar alle spieren werden losgewerkt middels veel verschillende korte oefeningen.
Daarna liepen we naar de oevers langs de Does. Daarbij kwamen we langs de molens, waaraan de Molentocht haar naam te danken heeft. 

Daar ik zaterdag een kleine 25 kilometer gelopen had als training voor de Leiden Marathon, moest ik een beetje met de handrem erop trainen. Dat gaf me de tijd om af en toe om me heen te kijken.

Ineens viel mijn oog op de tekst op een bordje bij de molen.

Ja, en toen zag ik de leden van mijn trainingsgroep deze oefening uitvoeren.

En men deed het nog vrijwillig ook!
Al met al was het een pittige training, zelfs met de handrem erop.

Pink Floyd at Pompeii

Anderhalve week geleden vroeg Bas Warnink, of ik zin had om met hem naar de film "Pink Floyd at Pompeii" te gaan. Daar had ik wel oren naar. Ik had de film op 1 februari 1976 in "De Hobbit" in Nieuw-Vennep gezien, nadat we eerst op de ijsbaan van Nieuw-Vennep met een groep vrienden geschaatst hadden. Tijdens die schaatsmiddag had ik voor het eerst uitgesproken, dat ik de Elfstedentocht wel wilde schaatsen.
Toen kreeg ik van een van mijn vrienden te horen: "Dan mag je wel veel gaan trainen!"
Het heeft enige tijd geduurd, voordat ik dat advies heb opgevolgd, maar dan heb je ook wat: er zijn niet zoveel 69-jarigen, die 200 kilometer op kop schaatsen én de marathon lopen.

Net als gisteren was de start van de dag aan de koude kant.
Dat kon ons niet deren, want onze echtelijke sponde lag behaaglijk. Na het ontbijt moesten we naar station Voorschoten fietsen om een Greenwheels-auto op te halen om de thuis opgekweekte tomatenplanten naar de volkstuin te brengen. Mijn eerste rit als chauffeur in een jaar tijd.

Na deze taak te hebben volbracht, maakte ik mijn brood voor onderweg klaar en fietste naar Nieuw-Vennep. Daar bracht ik de cd "Stabat Mater" van Karl Jenkins naar mijn zus Annie, die het laatste concert van "Projecta Musica" moest missen. 

Ondanks de noordoosten tegenwind was het warm te noemen.

Na een uur bij mijn oudste zus geweest te zijn, fietste ik door naar Hoofddorp. Hier reed ik een stuk op de Geniedijk. Ja, als er een dijk naar je genoemd wordt, dan kun je die natuurlijk niet links laten liggen.

Waarin ik een genie ben, weet ik nog niet, maar zodra ik het weet, zal ik het terstond aan u melden!

Op een zonnig terras kletsten Bas en ik onder het genot van een Gladjanus bij. Daarna wandelden we naar Kinepolis, waar we met een beugelfles Grolsch naar zaal 6 liepen. Na de onvermijdelijke reclames keken we op een groot scherm naar de geremasterde versie van "Pink Floyd at Pompeii".
Waar in 1976 de film op een grote rol werd gedraaid, daar was zowel het beeld als het geluid nu veel scherper en zuiverder. Een overweldigende ervaring!



Bijzonder was, dat de opname van "The Dark Side of the Moon" veel uitgebreider in beeld kwam dan in de versie uit de jaren '70.

Voor de liefhebbers van het lange werk is hier de echo uit de jaren '70.

Maar dat houden we wel geheim.....

Wat ik niet geheim wil houden is mijn advies, om naar "Pink Floyd at Pompeii" te gaan.

Oranjeloop

Na een Koningsnacht met in zowel Den Haag als Doetinchem, hoe toepasselijk, vorst aan de grond, ontbeet ik na een goede nachtrust met mijn vrouw, die naar de volkstuin fietste.

Ik fietste naar de Leidse binnenstad om brood voor Ada te kopen, die ik daarna naar haar toe bracht, zodat ze geen hongerklop zou krijgen op de volkstuin. Ik kleedde me thuis om om om half 12 naar Koninklijk landgoed "De Horsten" te lopen, terwijl in Rome de begrafenis was van de beste Paus, die we de afgelopen eeuw hebben gehad.

Om 5 over 12 was ik na 6 kilometer lopen langs het spoor bij de ingang aan de Horstlaan, waar Hans Boers op me wachtte.

Het was heerlijk loopweer. Zonnig met af en toe wat bewolking.

Inmiddels was het Koninklijk gezin aangekomen in Doetinchem, waar Willem-Alexander "Normaal" mee kon zingen met "Oerend hard".

Maar zoals zo vaak: het origineel was toch beter....

Door het droge weer van de afgelopen maanden konden we rustig de onverharde paden nemen, die bij natte perioden behoorlijk modderig zijn.


Nu kon je door de licht verende bodem lichtvoetig lopen.
We liepen de grootst mogelijke ronde en vroegen aan een wandelaarster om ons bij deze Oranjeloop op de foto te zetten bij de seringen. 


Door de voor het weer opvallend rustige "Horsten" namen we meer voorheen modderige paden, zodat we na ruim 9 kilometer terug waren bij ons beginpunt. Het grootste deel ervan liepen we over onverharde paden. Beter voor de gewrichten, maar wel zwaarder.
Hans ging fietsend naar huis, ik liep nog een halve ronde door het Koninklijk landgoed, waarbij ik voor 80% over onverharde paden liep. Daar ik in mijn eentje was, nam ik ook tijd om rustieke hoekjes op de foto te zetten.






Ook de lentebloemen kregen een klein beetje aandacht.

Het gipskruid en de voorjaarszonnebloemen.


Ik liep naar de ingang aan de Papelaan en vandaar naar de volkstuin, waar ik met mijn vrouw met een zonnig karakter een kop thee dronk en de inmiddels lege maag vulde met een mueslikoek, een cranberrykoekje en een stukje chocolade. Met deze bodem liep ik de laatste kilometers naar huis toe. Mijn horloge gaf aan, dat ik bijna 25 kilometer had gelopen als alternatief voor de halve marathon bij de Omloop van Noordwijkerhout van morgen.
Na de 66,6 kilo bij het uit bed stappen woog ik voor het onder de douche stappen bijna anderhalve kilo lichter: 65,2 kilo. Met de Leiden Marathon op 11 mei in het vooruitzicht was dit mijn derde en laatste lange loop. Met de mooie Oranjeloop nog in de benen, durf ik te zeggen, dat ik in vorm ben.

Golfstroom

Gisteren stond op de site van de NOS een interessant onderzoek over de Atlantische Golfstroom onder de pakkende titel "Nieuw klimaatscenario baart onderzoekers zorgen: juist kouder Nederland".

In het kort komt het er op neer, dat heel de wereld warmer wordt behalve Europa, dat juist kouder gaat worden. Dat heeft alles te maken met het stilvallen van de Atlantische Meridionale Overturning Circulatie (AMOC), dat als een soort lopende band warm water vanuit de oceanen rond de evenaar naar Noordwest-Europa transporteert.
We wonen ter hoogte van Canada, maar doordat wij een warme golfstroom voor onze kust hebben en zij een koude golfstroom, is het daar aanmerkelijk kouder dan hier.
De gevolgen voor West-Europa zijn, dat de gemiddelde jaartemperatuur met een graad of 5 Celsius zou kunnen dalen. Even een kleine vergelijking: de gemiddelde temperatuur in januari en februari ligt momenteel op 3,6 en 3,9 graden Celsius. Haal daar 5 graden vanaf  en je komt uit op 1,4 en 1,1 graden onder nul. Kijk voor de aardigheid eens naar de staatjes op Wintergek van Winter in Nederland.
Januari 1997, de maand van de laatste Elfstedentocht, had een gemiddelde temperatuur van - 1,2 graden Celsius....

Kortom, ineens kan natuurijs wel eens een jaarlijks terugkerend verschijnsel worden.

Van een collega-trainer in IJshal De Vliet kreeg ik een appje naar aanleiding van dit artikel over de mogelijke ondergang van de warme golfstroom met de vraag: "Zijn wij te vroeg of te laat geboren?"
Mijn antwoord was helder: "Precies op tijd. We hebben leren schaatsen op natuurijs en daar mooie tochten op kunnen maken. We maakten de opkomst van kunstijsbanen mee, hetgeen het schaatsseizoen aanmerkelijk verlengde.
En door de hippiejaren leerden we actievoeren, hetgeen goed van pas kwam bij het redden van IJshal De Vliet."

Natuurlijk verlang ik terug naar de winters van weleer. 
Maar dan wel eentje, die niet veroorzaakt wordt door het wegvallen van de golfstroom, maar doordat we als mensen ervoor zorgen, dat het klimaat weer kouder wordt doordat we stoppen met de voortdurende uitstoot van broeikasgassen.
Het klimaat van voor de industriële revolutie!

Hermien Ravensbergen

Gisteren viel er aardig wat regen. 

Vandaag was de traditionele lintjesregen.
In Voorschoten werd er eentje uitgereikt aan Hermien Ravensberg, die bijna een halve eeuw actief was in de Ton Menken IJsbaan, de Leidse IJshal en IJshal De Vliet.

Mevrouw H. (Hermien) Ravensbergen-van Zandbergen (75 jaar)

Lid in de Orde van Oranje-Nassau

Mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen werd op 1 oktober 1976 vrijwilliger bij Stichting Schaatshal Leiden. Ze gaf schaatstraining in de ‘Ton Menken-hal’ aan de Vondellaan; organiseerde vakantie evenementen op het ijs voor kinderen; was verantwoordelijk voor het opstellen van de roosters voor de verhuur en facturering van uren aan de diverse schaatsverenigingen die gebruik maakten van de ijsbaan; stelde als kassavrijwilliger de roosters op en bemenste ook zelf de kassa. Op haar initiatief werd in 2019 Bavarian Curling opgezet. Daarnaast trad mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen op als vertegenwoordiger van Leiden bij de Vereniging van Kunstijsbanen Nederland, de branchevereniging van kunstijsbanen in Nederland. Na 47 jaar sloten in 2023 de deuren van de Ton Menken-hal en werd op 1 oktober 2023 de nieuwe Leidse schaatshal geopend: IJshal De Vliet. Mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen was betrokken bij het overleg met de gemeente over deze nieuwe ijshal en is als bestuurslid verantwoordelijk voor de roosters van de bezetting van de receptie en zit zelf ook meerdere malen per week achter de kassa. Mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen is vanaf het begin betrokken bij de organisatie van het jaarlijkse toernooi om de ‘Arie Ravensbergen Bokaal’, onder andere als aankomstrechter bij deze officiële KNSB wedstrijd en uitreiker van de wisselbokaal. Mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen wordt voor haar verdiensten op het terrein van schaatssport onderscheiden als Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Het heeft Zijne Majesteit behaagd etc.

Hermien, je hebt het volkomen verdiend!