De vleugel

Deze zaterdag stond in het teken van de laatste repetitie van "Projecta Musica" in de Lokhorstkerk van "Passie Koorklanken".

Vanmorgen vertrok mijn vrouw naar de volkstuin, terwijl ik de wekelijkse boodschappen ging doen bij de Oogstwinkel en "De Helianth". Op de terugweg haalde ik een nieuwe koplamp voor mijn fiets bij fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland. Nu maar eentje met een metalen binding en niet de kwetsbare plastic variant.
Om half 1 wachtte ons bij aankomst in de Lokhorstkerk een verrassing. Op de plek, waar normaal gesproken een piano stond, daar stond nu een vleugel. Dit veel grotere muziekinstrument moesten we naar de plek, waar de piano altijd stond, verrijden. Uiteraard gebeurde dit heel voorzichtig.

Dat deden we ook bij de eerste liederen uit het "Requiem" van Bob Chilcott. En dat is bij het zingen meestal geen goed idee. Als je er niet vol in gaat, ga je meestal zwabberen. Vooral bij "Offertorio" kwamen de fouten genadeloos aan het licht.

Voor de theepauze zongen we "Offertorio" nogmaals en toen waren we wel scherp. Het ging vrijwel foutloos. In de binnenplaats achter de kerk genoten we van het lentezonnetje.
Na de pauze zongen we "Stabat Mater" van Karl Jenkins helemaal door. 

Uiteraard luisterden we zeer goed naar dirigent Wim de Ru.

En hij naar ons. "Stabat Mater" ging grotendeels goed. De lastigste passages  kwamen in het tweede deel: de viertalige fuga in "And the Mother did weep".

En door de ritmes is "Paradisi gloria" bijzonder lastig.

We weten, waar we de komende week aan moeten werken om de laatste foutjes eruit te krijgen. We gaan er natuurlijk alles aan doen om het slotconcert van "Projecta Musica" in de Marekerk tot een groot succes te maken. U kunt in de voorverkoop nog kaartjes kopen met € 5,- korting!
Na een aarzelend begin gaf de vleugel ons vleugels.