107 Bruggenloop

Het was vannacht bewolkt geworden, hetgeen zich vertaalde in vrij hoge minimumtemperaturen.
Na het ontbijt fietste ik naar het huis van Aad Kleijweg, waar ik mijn fiets stalde. Ik ging in mijn eentje de 100 Bruggenloop lopen als training voor de Leiden Marathon op 11 mei. Nog een maand te gaan dus.

Nu heb ik deze loop nog nooit officieel gelopen, maar wel diverse keren op eigen houtje. Het lijkt de Elfstedentocht wel....

Ik begon met het lopen aan de kant van de Witte Singel en liep zo naar de Hortus, waar ik een paar bruggen niet kon belopen en vandaar naar het Rapenburg, waar ik op deze bewolkte morgen op het steile bruggetje over de Vliet de eerste 20 bruggen had beklommen.


In de hoek van de Zoeterwoudse singel waren er betrekkelijk weinig bruggen. Dat telde pas weer door, toen ik in de hoek van de Nieuwe Rijn kwam en vandaar slingerend de wijk bij de Herengracht kwam.
Zo kwam ik in het park bij de Meelfabriek, waarna ik over de 50e brug het water over kon steken.

Bij het kerkhof bij de Zijlpoort zat de eerste helft er dus op en stak ik naar goed Katholiek gebruik een kaarsje op in de kerk. De afgelopen anderhalf jaar waren met een zestal sterfgevallen in de familiekring best wel hevig te noemen.

In het park achter de Katholieke kerk is een bijzondere brug.

Is dit één brug, of is er sprake van meerdere bruggen?

Teneinde niet vals te spelen, telde ik het als een enkele brug. Dat deed ik ook, toen bij de Haven ik door een afgesloten gracht een aardige omweg moest maken, waarbij ik diverse keren een brug voor de tweede keer moest beklimmen. Deze telde ik uiteraard ook niet mee. Zo kwam ik via de Hooigracht bij de Steenschuur  en het Rapenburg en vandaar bij de Nieuwe Rijn uit.

De Romeinen deden er jaren over om de Rijn af te trekken. Dankzij de vele bruggen in onze mooie Sleutelstad lukte het mij in veel kortere tijd.

Het Galgenwater was het keerpunt.

Via de Oude Rijn, waar ik door een nieuwe omleiding met een omweg naar toe moest, liep ik naar de Openbare Bibliotheek aan de Nieuwstraat, waar ik een sanitaire stop moest houden. Ruim 4 decennia geleden heb ik daar een kleine 5 jaar gewerkt en de onthulling van dit standbeeld meegemaakt.

Via de Haven, de Oude Singel en Oude Vest kwam ik uit bij de bruggen en bruggetjes bij de Maresingel. De rondenteller, die ik om mijn nek had hangen, deed na jaren trouwe dienst in de Leidse IJshal en IJshal De Vliet nu dienst als bruggenteller. Deze ging nu in rap tempo naar de 100.

Dat zou de Rembrandtbrug worden, de steilste brug bij de Marathon van Leiden.

Met 41 kilometer in de benen voel je dat extra goed.

Met ruim de halve afstand van de 42.195 meter hardlopen was het nog goed te doen. Op het laatste stuk pikte ik nog 7 bruggen mee, zodat de stappenteller van deze 107 Bruggenloop uit op 24.012 stappen en gaf de kilometerteller 27.623 meter aan. Dit hield in, dat ik vanaf zondag 55 kilometer gelopen heb. Ik lig aardig op schema!

Thuis gekomen was ik benieuwd, wat dit met het gewicht deed. Voor het ontbijt woog ik 66,9 kilo, na de ruime 100 Bruggenloop 65,8 kilo. Daarbij ben ik wel zo eerlijk om te stellen, dat het vooral vochtverlies moet zijn.

Maar met eigen ogen heb ik ook kunnen aanschouwen, dat er nog genoeg vocht door de Leidse wateren stroomt....