Boerensloten

Als je de temperatuurkaart van de minima op klomphoogte bekijkt, dan ziet het er behoorlijk indrukwekkend uit.

Toch was het vandaag erg lekker weer. Er stond minder wind dan de afgelopen dagen. Hoe meer wind, hoe kouder het aanvoelt. De bekende windchillfactor.
Het was dan ook aardig fris toen ik om half 9 naar de Vondellaan fietste, waar ik in de Leidse IJshal schaatsles zou geven. Samen met Jacob Vredenborg had ik op de binnenbaan een groep van meer dan 20 kinderen. Alleen al op de binnenbaan reden zo'n 90 kinderen rond. In totaal kwamen er ongeveer 160 kinderen af op de schaatslessen. Deze late winterperiode werkte zeer stimulerend op de opkomst, temeer daar de landijsbanen in de omgeving nog niet open waren.

Warmond was er nog het dichtst bij met ruim 3 centimeter.
Maar dat is wijsheid achteraf, want van Maup Honcoop hoorde ik, dat de ijsbaan van Leiderdorp open was. Dat verbaasde mij, want vrijdagmiddag lag Warmond bijna helemaal dicht, terwijl Leiderdorp nog half open lag.
Ik dronk thee in de kantine van de IJshal, waarin ik met Henk Distelvelt en Leen van der Niet terugblikte op de Olympische Spelen in Pyongchang. Het meest bijzonder was het commentaar van Esmee Visser na haar verrassende goud op de 5 kilometer: "Ik heb wel lekker geschaatst!"

Goedgeluimd fietste ik naar de ijs- en skeelerbaan van Leiderdorp na de thee opgedronken te hebben.

Daar aangekomen wachtte mij de ontluistering. De ijsbaan was nog dicht. John de Lange kon uitleggen, hoe dit verhaal in de wereld gekomen is. Dit staat nog op de oude website van IJsclub Leiderdorp, waar men niet meer bij kan komen om het eraf te halen.

De juiste website van Vereniging IJssport Leiderdorp is http://www.ijssportleiderdorp.nl/. Daarop was inderdaad te lezen, dat het ijs nog niet dik genoeg was.

Onverrichter zake fietste ik met een paar kleine slingers via Zoeterwoude en Stompwijk naar de Vogelplas om daar letterlijk en figuurlijk poolshoogte te nemen. Onderweg er naar toe zag ik op een boerensloot een viertal schaatsers op en neer rijden.
"Als zij het kunnen, dan moet ik het ook kunnen", dacht ik. En zo reed ik door een tweetal boerensloten heen en weer. De tweede sloot voelde wat steviger aan. Desondanks zal het ijs niet dikker zijn geweest dan 5 centimeter.

In het winterzonnetje reed ik een uur heen en weer op het warmst van de dag. Toen de andere schaatsers vertrokken, verliet ik ook het ijs. Bij dikker ijs had ik wel langer heen en weer gereden, maar nu koos ik er voor om de veiligheid prioriteit te geven.
Daarom geef ik de plaats ook niet vrij. Het ijs kan enkelingen hebben, maar zeker geen tientallen laat staan honderden schaatsers.

Bij de Vogelplas was te zien, dat het vrijwel windstille weer van gisterenavond een positieve uitwerking had gehad. Veel windwakken aan de noordkant langs de Kniplaan waren nu dicht, maar het midden lag nog helemaal open. Samen met een andere schaatser stapte ik op het ijs, waar de boer gisteren 3 cm had gemeten. Je zakte er niet door, maar er kwam vrij snel wat water op het ijs. Het is dus voor morgen en vermoedelijk ook voor donderdag nog te dun. Temeer daar de opstapplaats bij de boerderij nog steeds geen optie is.
Op weg naar huis fietste ik langs de ijsbaan van Voorschoten, die nog steeds gesloten is, en langs de ijsbaan in de Stevenshof, die vermoedelijk donderdag  haar poorten opent.
Maar dat is op zich niet gek. Eigenlijk heb je 15 Hellmannpunten nodig om te kunnen schaatsen en dat hebben we nog steeds niet.