Op hoge poten

Het verschil tussen Oost- en West-Nederland was wel erg groot afgelopen nacht. Mochten we ons nog illusies hebben gemaakt over schaatsen op natuurijs in onze omgeving, dan kunnen we dat gevoeglijk op onze buik schrijven.

Op het Dannemeer in Groningen bleek het vandaag wel te kunnen, maar daar heeft het 2 nachten harder gevroren en was het gisteren overdag rond het vriespunt.

Maar gelukkig hebben we de oude vertrouwde Ton Menken IJsbaan nog, waar de 20 "Krasse knarren" vandaag gezelschap kregen van een paar schoolklassen, die op de binnenbaan schaatsles kregen van Vero Nater.
Waar diverse collega-schaatsers de laatste tijd waren overgestapt op nieuwe schaatsen, daar kon ik als coördinator natuurlijk niet achterblijven. Lenny Keur van Ooms Sport had een paar Freeskate marathonijzers over laten komen, die ik uit mocht testen.

Deze ijzers zijn een kleine centimeter hoger, zodat je in de bochten minder snel met je schoen op het ijs komt, waardoor de kans op een valpartij fors wordt verminderd. Op hoge poten betrad ik dus het spiegelgladde ijs van de Leidse IJshal.
In het begin was het natuurlijk wel even wennen. Een centimeter hoger lijkt weinig, maar als je zo klein bent als mij is dat natuurlijk verhoudingsgewijs meer dan bij iemand van 2 meter.

Gelukkig wende het snel en ging het pootje over beter dan de laatste tijd. Daar ik me wilde concentreren op de overstap, liet ik rustig een gaatje vallen met het peloton. Ik werd gedurende de piramide af en toe een rondje gelapt, maar techniek oefenen op hoge snelheid is lastig. Al met al was ik echter tevreden. Alleen over de laatste 5 rondjes van de 25 rondjes, die ik op kop reed, was ik dat niet. Toen ging ik toch iets te veel harken in de bochten.

Na afloop van de testrit was het voor mij duidelijk. Ik ging over tot aankoop van de Freeskate marathonschaatsen, zodat ik bij de "Krasse knarren" voortaan op hoge poten aan kom zetten.