Hermien Ravensbergen

Gisteren viel er aardig wat regen. 

Vandaag was de traditionele lintjesregen.
In Voorschoten werd er eentje uitgereikt aan Hermien Ravensberg, die bijna een halve eeuw actief was in de Ton Menken IJsbaan, de Leidse IJshal en IJshal De Vliet.

Mevrouw H. (Hermien) Ravensbergen-van Zandbergen (75 jaar)

Lid in de Orde van Oranje-Nassau

Mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen werd op 1 oktober 1976 vrijwilliger bij Stichting Schaatshal Leiden. Ze gaf schaatstraining in de ‘Ton Menken-hal’ aan de Vondellaan; organiseerde vakantie evenementen op het ijs voor kinderen; was verantwoordelijk voor het opstellen van de roosters voor de verhuur en facturering van uren aan de diverse schaatsverenigingen die gebruik maakten van de ijsbaan; stelde als kassavrijwilliger de roosters op en bemenste ook zelf de kassa. Op haar initiatief werd in 2019 Bavarian Curling opgezet. Daarnaast trad mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen op als vertegenwoordiger van Leiden bij de Vereniging van Kunstijsbanen Nederland, de branchevereniging van kunstijsbanen in Nederland. Na 47 jaar sloten in 2023 de deuren van de Ton Menken-hal en werd op 1 oktober 2023 de nieuwe Leidse schaatshal geopend: IJshal De Vliet. Mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen was betrokken bij het overleg met de gemeente over deze nieuwe ijshal en is als bestuurslid verantwoordelijk voor de roosters van de bezetting van de receptie en zit zelf ook meerdere malen per week achter de kassa. Mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen is vanaf het begin betrokken bij de organisatie van het jaarlijkse toernooi om de ‘Arie Ravensbergen Bokaal’, onder andere als aankomstrechter bij deze officiële KNSB wedstrijd en uitreiker van de wisselbokaal. Mevrouw Ravensbergen-van Zandbergen wordt voor haar verdiensten op het terrein van schaatssport onderscheiden als Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Het heeft Zijne Majesteit behaagd etc.

Hermien, je hebt het volkomen verdiend!

Wintersporten

Vanmorgen fietste ik naar de Oogstwinkel om wat boodschappen te doen. Daar kwam ik Pim Breebaart tegen, één van de oprichters van de IJVL. Uiteraard maakte ik met hem een praatje voordat we ieder ons weegs gingen op deze frisse januarimorgen.

Na alles thuis te hebben weggeruimd fietste ik naar mijn zus Trees en haar jarige man Cor. Er zijn jaren geweest, dat ik over de Kagerplassen naar hen toe geschaatst ben om mijn zwager te feliciteren.
Vrijwel al mijn broers en zussen waren er, zodat we een gezellige familiebijeenkomst hadden met een natje en een droogje. Wat dat laatste aangaat hield ik het op 0,0, daar ik nog schaatsles moest geven.

Om 2 uur fietste ik naar huis, waar ik me omkleedde en met de gisteren geslepen schaatsijzers naar IJshal De Vliet trapte. Daar was de eerste schaatsles van 2025 voor de kinderen van Oegstgeest. Op de heen- en terugweg naar de jarige was ik door Oegstgeest gefietst, dus ik had al sfeer geproefd.

Eén van de kinderen, die ik het eerste sprak, zei: "Ik moet weer even wennen, want ik heb ik de Kerstvakantie niet geschaatst."
"Waar ben je dan geweest?"", vroeg ik?
"Op wintersport", zei ze: "Ik heb geskied."
"Komt dat even goed uit", antwoordde ik: "We beginnen zo met langlaufen."
En zo kwam een hele serie wintersporten aan bod in deze schaatsles. Na het langlaufen gingen we slalommen, waarna we gingen schansspringen.

Het volgende onderdeel was de bobslee: vaart maken op de schaatsen, in de bobslee springen en dan op de billen zo lang mogelijk op het gedweilde ijs doorglijden. De kinderen hadden er zo'n zin in. dat de bobslee nog een rondje van 250 meter reed.

De biatlon stond ook op het programma. Om de zoveel tijd op de buik gaan liggen en in de roos schieten.
We gingen kunstschaatsen, waarna de blauwe pylonen tevoorschijn kwamen. Deze dienden achtereenvolgens als curlingstenen, als ijshockeystick en als de fakkel met het Olympische vuur.

Met de Olympische fakkel gingen we een paar rondjes jongleren, waarna de 14 kinderen de trainer een rondje mochten duwen. De slotsport was schaatsen: tot tweemaal toe een rondje zo hard mogelijk schaatsen. Op het hoogtepunt moet je stoppen....

Kerstcurling

De dag na de twee Kerstdagen, die soms ook wel Derde Kerstdag genoemd wordt, is altijd een wat onbestemde dag, Zeker als deze tegen het weekeinde is aangeplakt zoals dit jaar. Er is dan min of meer sprake van een zeer lang weekend.

Na in mijn eentje ontbeten te hebben fietste ik naar IJshal De Vliet, waar we op deze ingeklemde vrijdag verder gingen met het vakantieschaatsen, niet wetende wat we konden verwachten. Het kon juist zeer druk worden, of het zou rustiger worden als normaal. Het werd het laatste.


Dat gold voor zowel de 250-meterbaan als de ijshockeybaan.

Ook op de funbaan was het rustiger als de rest van de week. Maar het was veel drukker dan de dinsdag in de Herfstvakantie. Met Aad Kleijweg hadden we 14 kinderen onder onze hoede. Dit kleinere aantal gaf weer andere mogelijkheden.
Na een paar basisoefeningen gedaan te hebben, kreeg ieder kind een plastic nop. Deze diende als kom soep, die opgediend werd tijdens de afgelopen Kerstdagen. Eten deed je uiteraard zittend aan tafel. Daarna moest er afgewassen worden. Eerst met een afwasborstel, daarna met een vaatwasser, die gevuld moest worden. Uiteraard vlak boven de gladde ijsvloer. Tenslotte gingen we een paar rondjes afdrogen. Dat hoort er ook bij.
De valoefeningen werden niet overgeslagen. Met minder kinderen op het ijs is het veiliger om zo lang mogelijk door te glijden. Dat deden we dan ook!

Ook het diep zitten werd geoefend. Daarna namen we de noppen weer ter hand. Eerst reden we achter elkaar en gaf de voorste deze naar achteren door, waarna deze schaatser naar voren reed en hetzelfde deed. Vervolgens gooiden we deze in de lucht en moesten we die opvangen. Daarna gooiden we ze voor ons uit en moesten we ze oprapen.

Dit was de opmaat naar het curling. De vakken voor het curling zijn netjes aangegeven in het ijs, dus we konden eerst oefenen om deze vanachter de rode lijn in de roos te krijgen. Tot slot deden we met de hele groep een paar partijtjes curling met alle plastic noppen. Kerstcurling als afsluiting van de Derde Kerstdag.

Dubbele dienst

Ik had mezelf als trainer aangemeld voor het kinderpartijtje van 3 uur in IJshal De Vliet vanmiddag. Daar er dit weekeinde meer aanvragen binnengekomen waren en er voor het partijtje van 1 uur nog niemand gevonden was, nam ik deze ook maar voor mijn rekening.
Zodoende fietste ik in grauw weer naar de Marie Diebenplaats, waar ik om kwart voor 1 aankwam. Na mijn schaatsen aangetrokken te hebben, begonnen we om 1 uur op de net gedweilde funbaan aan het eerste partijtje. Het was behoorlijk druk op deze kleine baan, dus moesten we wat voorzichtiger rijden. De kinderen hadden in een uur tijd aardige vorderingen gemaakt.
Na het kinderpartijtje dronk ik in de kantine een kop warme chocolademelk, terwijl ik mijn meegebrachte lunchpakket oppeuzelde. Zoutarm brood zit niet in het assortiment van de uitbater.

Om 3 uur begonnen we aan het tweede partijtje. Deze was eveneens op de drukke funbaan. Het liep nog beter dan het eerste partijtje, maar om kwart voor 4 werden we verzocht om de baan te verlaten. Er werd gedweild voor een curling clinic om 4 uur.

Wij gingen naar boven. Op de 250-meterbaan gingen we verder. De kinderen gingen op deze baan makkelijker schaatsen daar er veel meer ruimte was. Ik ging boven langer door met de kinderen. Om kwart over 4 zat mijn dubbele dienst erop.

Spuiten

Het schilderen van de betonnen vloer was gedaan en gisterenmiddag had ik heel voorzichtig het eerste laagje water met de nevelspuit over de ijsbloemen op de 250-meterbaan in IJshal De Vliet verspreid. Vanmorgen fietste ik er naar toe om verder te gaan met deze klus. Op de rondbaan trof ik Jaap Kroes, met wie ik de eerste ronde op de eerste verdieping inging. Hij deed de eerste bocht en toen hij ging, meldde Leo Joosten zich. In totaal zouden we deze dag 4 rondjes spuiten.

Ondertussen leidde voorzitter Jos Arts een groep van 30 tot 40 personen rond in deze energiezuinige ijshal. Toen wij na de koffiepauze terugkwamen hoorden we een kabaal onder ons.

Onder grote hilariteit werd op de shorttrackbaan curling gespeeld door deze groep. Vergeet maar, dat curling een serieuze aangelegenheid is.

Dat was het spuiten wel, want je begeeft je toch op glad ijs. IJs met een laagje water erop is spiegelglad. Gelukkig konden we vandaag wel met sneeuwpantoffels met ijzeren nopjes werken. Hoewel het oppervlak van de ijsvloer van de 250-meterbaan net zo groot is als de binnen- en buitenbaan in de oude Ton Menken IJsbaan aan de Vondellaan samen, schoten we best wel op met zijn tweetjes.

Om half 4 zat ons spuitwerk erop en konden we genieten van een fietsrit in het zonnetje met een temperatuur, die een stuk warmer was dan boven de licht gegroeide ijsvloer. 

Ik maakte dan ook een ommetje in het zonnetje, voordat ik om 5 uur thuis was.

Voordat ik het avondeten maakte, moest ik nog even wat spullen bij mijn vrouw brengen, die bij haar moeder bleef slapen. Op de terugweg naar huis, die de dagteller op 42 kilometer zou brengen, werd ik getrakteerd op een bijzondere zonsondergang. Dreigende wolken met een gouden rand.

Het Engelse gezegde "Every cloud has a silver lining" werd zodoende overtroffen....

Funbaan

Vanmorgen fietste ik naar IJshal De Vliet, waar we verder konden, waar we gisteren mee bezig waren. Het schilderen van de funbaan.

IJsmeester Marcel en ik begonnen met het verwijderen van het verfplakband om het blauwe deel. Het was onvermijdelijk, dat daarbij nieuwe beschadigingen op zouden treden, hetgeen ook geschiedde. Na de lunchpauze ging ik daar met een penseel mee aan de slag. Na de rozen deed ik dat pal langs de rode en blauwe lijnen, die over de funbaan liepen.

Marcel begon met het opschilderen van de witte vlakken, waar de verf nog niet voldoende had gedekt. Zo begon de funbaan er steeds fraaier uit te zien.

Rozen

Met een bedroefd gemoed vertrok ik vanmorgen naar IJshal De Vliet om te helpen bij het klussen.

Het leven is soms hard. Bikkelhard.

Alle planning voor de komende tijd ging overboord. Voor vandaag bleven de klussen nog wel overeind. We begonnen ironisch genoeg op de krabbelbaan met het verwijderen van het verfplakband op de rozen en langs de boarding, hetgeen soms inderdaad krabbelen was.


Met Richard en Rein nam ik deze taak op me. Toen dit gebeurd was, konden we het blauw in de rozen gaan schilderen.

Rond de middagpauze waren 6 van de 8 rozen geschilderd. Richard en ik voltooiden de klus.

Deze rozen zijn zonder doornen. In het echt zijn er geen rozen zonder doornen.

Maar sommige doornen doen verschrikkelijk veel pijn.

Vooral bij rozen, die in de knop zijn gebroken.

De duurzame 100

In Trouw stond afgelopen weekend een oproep om kandidaten aan te melden voor de De duurzame 100 van 2024.

Trouw zoekt nieuwe kanshebbers voor de Duurzame 100, een top voor uitblinkers die zich ‘van onderop’ inzetten voor duurzaamheid. Dit jaar - de 16e editie - gaat dat breder dan andere jaren. We zoeken naast de afvalrapers, duurzame boeren, bosbeschermers en groepen die milieuvervuiling aan de kaak stellen, ook projecten in onder andere de gezondheidszorg, op scholen, in kerken of moskee, bij sportverenigingen, in de wereld van de kunst en cultuur.

We zoeken initiatieven in de volgende tien categorieën

Wetenschap & Onderwijs
Startups & sociaal ondernemen
Klimaat & Energie
Hergebruik & Afval
Natuur
Landbouw & Voedsel
Kunst & Design
Gezondheid
Religie & Filosofie
Sport

Bij het zien van de categorie Sport wist ik, dat Zwembad & IJshal De Vliet een behoorlijk grote kans maakte om in de Top-10 van Sport te komen. Voorwaarde is natuurlijk wel, dat iemand dit energieneutrale sportcomplex nomineert voor De duurzame 100.

En waarom wachten op anderen als je het zelf ook kunt. 
Derhalve stuurde ik dit mailtje:

L.S.,

Bij deze wil ik het in oktober 2023 geopende Zwembad en IJshal De Vliet in Leiden nomineren voor een plaats in de Duurzame 100 in de categorie Sport.
Met de warmte, die vrijkomt bij het koelen van het ijs, wordt het overdekte zwembad verwarmd. Er rijdt een volledig elektrische dweilmachine, die de stroom betrekt van het dak, dat vol ligt met zonnepanelen.

Verder is er een warmtepomp aangeschaft, die 2 ton heeft gekost.
Kortom, waar de voorloper van IJshal De Vliet vrij veel energie gebruikte, net als trouwens andere kunstijsbanen in Nederland, daar verrees in de Sleutelstad een energieneutrale ijsbaan.
Ik verwijs u graag naar een artikel "Wauw!" van Carl Mureau van de KNSB, dat veel achtergrondinformatie geeft.

Kortom, op het gebied van energiebesparing is Zwembad en IJshal De Vliet een voorbeeld voor anderen.

Met (milieu)vriendelijke groet,
Bert Breed

Vrijwilligersfeest

Het was sinds jaar en dag gebruikelijk, dat de vrijwilligers van IJshal Leiden aan het eind van of pal na het schaatsseizoen bedankt werden met een vrijwilligersfeest met een leuke activiteit en een hapje en een drankje. Deze traditie wordt voortgezet bij IJshal De Vliet.

Ondanks dat diverse mensen afwezig waren, was het behoorlijk druk in de verenigingsruimte met zicht op de lege 250-meterbaan en het zwembad. Vanaf 5 uur waren we welkom, om 6 uur begonnen we aan de activiteit, waarvan in de uitnodiging stond, dat je stevige schoenen aan moest trekken.

Mijn aan Ada uitgesproken vermoeden, dat het curling of Bavarian curling oftewel Eisstockschiessen zou zijn, werd bewaarheid. Het werd beide. De ene helft van degenen, die hier aan meededen, begon met curling, de andere helft met Bavarian curling.
Mijn groep begon met curling, dat ik eenmaal had gespeeld bij de officiële opening van IJshal De Vliet.

Wat dat aangaat had ik een voorsprong op de anderen. We begonnen met het glijden op één knie met 2 curlingstenen. Een vrouw deed dat zo enthousiast, dat ze een buikschuiver maakte!
Nadat we de basisprincipes enigszins onder controle hadden, speelden we een een verloren partijtje tegen een ander kwartet.

Halverwege het uur wisselden we van spel en konden we ons uitleven met Eisstockschiessen. Daar ik een paar jaar lang coördinator van het Bavarian curling was geweest en het spel veelvuldig had begeleid na het zelf uitgelegd te hebben, had ik hierbij een voorsprong op de rest. Dat vertaalde zich in een tweetal gewonnen potjes.

Daarna begaven we ons van de funbaan naar de verenigingsruimte, waar we een heerlijk Italiaans buffet kregen voorgezet. Onder het eten konden we gezellig bijkletsen met diverse bekenden. Al met al was het een geslaagd vrijwilligersfeest. 

Een veelbewogen jaar

2023 was letterlijk en figuurlijk een veelbewogen jaar. Zoals gebruikelijk geef ik een korte terugblik van de afgelopen 12 maanden, waarbij we een kletsnatte winter beleefden.

In maart was de eerste grote uitdaging van het jaar. De Bert Grotenhuis Bokaal in Haarlem. 

Met 521 rondjes reed "Het treintje van Bert" 208 kilometer.

De week erop begon de feestweek van de Leidse IJshal aan de Vondellaan. De slotweek van de voormalige Ton Menken IJsbaan bracht veel dagen met "De laatste keer" voort.

Eén van de festiviteiten was de Elfstedentocht in de IJshal. Deze was druk bezocht.

Dat was slechts een voorproefje van het slotfeest op zondag 26 maart.

Daarbij reed ik zowel het officiële laatste rondje als het daadwerkelijk laatste rondje ooit in de Leidse IJshal.


De dag erop begon het leeghalen van de IJshal. Deze moest op 30 april aan de eigenaar opgeleverd worden. Uiteraard hielp ik bij het ontruimen.

Intussen liep de voorbereiding op de marathon aardig in het honderd. Een blessure zorgde voor een belabberde trainingsopbouw. Gelukkig wist fysiotherapeut Thijs mij bijtijds op te lappen. Met slechts één halve marathon begon ik aan de Leiden marathon.

Met 4.50.56 ging deze 42.195 eigenlijk verbazingwekkend soepel.

De avond ervoor was de wereldpremière van het "Requiem" van Tony Biggin.

In mei en juni schreef ik verder in het boek "Glibbers op glissen". Daar het praktisch onmogelijk was om dit boek over de geschiedenis van kunstijs in Leiden bij de opening van IJshal De Vliet af te hebben, werd dit project uitgesteld tot najaar 2024.
Intussen werkte ik in het bloedhete deel van het jaar aan mijn conditie met droogtrainingen. Nou ja, droogtraining?

In juli reden Ada en ik ruim een week met "De Luchtfietsers" mee langs de Waddenzee. Deze protestfietstocht tegen de vervuiling van het Wad was een herhaling van de tocht uit 1978. Daar ik de enige veteraan was, kwam ik regelmatig op radio en t.v. Zoals bij Vroege Vogels.


Eind juli werd voor klussers IJshal De Vliet vrijgegeven. In totaal 117 vrijwilligers maakten de maanden erna de ijsbaan gebruiksklaar. Op een gegeven moment stonden er op maandagmorgen maar liefst 22 vrijwilligers klaar om de 250-meterbaan te schilderen!
Op 1 september mochten Aad Kleijweg en ik de eerste rondjes op de 250-meterbaan schaatsen.

Na een paar drukke proefdraaidagen aan het einde van september was op 7 oktober de officiële opening van IJshal De Vliet. Onder het motto "De laatsten zullen de eersten zijn" mocht ik in feestkleding achter de "Mammoth" rijden.

De dag erop was er een druk bezochte open dag, waarbij Olympisch kampioene Esmee Visser een clinic gaf.

Euforisch kwam ik thuis, waar een koude douche me wachtte. Daar hoorde ik, dat onze vriend Willem Jongsma plotseling was overleden.

De eerste maanden was het even wennen. De baan reed fantastisch, maar af en toe moest er nog geklust worden. Je zag het steeds drukker worden op het ijs in deze kletsnatte herfst.


Intussen was ik ook nog verschenen als omslag van De Volkskrant Fotokalender van 2024.

Na een zeer leuke schaatsles in de Kerstvakantie kreeg ik te horen, dat mijn broer Leo was overleden.

Zo eindigt een veelbewogen jaar, waarin ik 10.456 kilometer had gefietst, met een zwarte rand.

Relatiedag

Het is alweer een kwartaal geleden, dat we de relatiedag van De Vries en Verburg in IJshal De Vliet hadden. Eind september was een groep vrijwilligers, die veel geholpen hadden bij het gebruiksklaar maken van de nieuwe kunstijsbaan, in het nieuw gestoken.

Met een klein peloton mochten we een uur lang schaatsen op de nieuwe ijsvloer.

Ondertussen werden relaties van het bouwbedrijf, dat de mooie ijsbaan had gebouwd, rondgeleid.

Afgelopen week kregen we nog een serie foto's van dit leuke evenement, waarbij de drie banen aan bod kwamen.

Te beginnen bij de funbaan, waar curling werd gespeeld.

Op de ijshockeybaan gaven een paar kunstschaatsers een sierlijke show.

Ook  het elftal langebaanschaatsers op de 250-meterbaan werden met een bezoek vereerd.

In mijn jeugd was de uitdrukking "Gelukkig hebben we de foto's nog" een gevleugelde uitdrukking. Deze kwam bovendrijven, toen ik de foto's van relatiedag op 28 september ontving.