Van Valkenburgse meer naar Vogelplas

Het was aardig fris te noemen, toen we om 7 uur uit bed stapten.
Mijn vrouw zou gaan zwemmen en zij fietste er naar toe. Ik ging er hardlopend heen.



Terwijl Ada haar baantje heen en weer in het vrij koele water van het meer trok langs de lijn, deed ik op het strandje een droogtraining.



Maandagavond geef ik de laatste strandtraining van het seizoen voor de droogtrainingsgroep van IJVL en VIJL. Dit gaf me de gelegenheid om de technische oefeningen, die ik dan wil geven, zelf uit te proberen. Als trainer word je geacht het goede voorbeeld te geven.

Na haar frisse zwemtraining fietste Ada naar huis. Ik deed het lopend en stapte daar onder een warme douche. Verschillen moeten er zijn!
Na het ontbijt en de koffie en thee fietsten we samen naar de volkstuin. Ada bleef daar. Ik reed via de Landgoederenroute naar mijn schoonmoeder, waar ik wat af moest geven. Daarna reed ik door naar de Vogelplas, waar ik al een tijdje niet geweest was.

Doordat de Vogelplas het afgelopen paar jaar flink op de schopgenomen is, was ik benieuwd, hoe het er nu uit zou zien.




Vooral de rietkraag aan de kant van de Kniplaan is aanmerkelijk dikker geworden dan voorheen. Het wordt dus lastiger om vanaf deze zijde de ijsvloer te bereiken. Voor een goed overzicht reed ik dus door naar de vogelkijkhut.


Over het dammetje wandelde ik er naar toe.

Vandaar had je een goed overzicht over dit meer van 500 meter bij een kilometer.




Het meest opvallende is, dat er gevlochten golfbrekers zijn geplaatst. Dat is gunstig, daar stilstaand water sneller bevriest dan water in beweging. 

Hou er wel rekening mee, dat het zuiden van de Vogelplas dieper is geworden, daar het zand voor al deze veranderingen elders op de plas hier is opgezogen! Er kunnen dus diepere putten zitten aan de zuidzijde! Denk aan uw eigen veiligheid!
Nu ik toch in de vogelkijkhut was, keek in net als de 3 aanwezige vogelaars naar de vele watervogels.




Maar deze vogelaar wordt vooral enthousiast van deze ijsvogels.