Bermbrand

Het was een korte nacht. Ik werd om half 3 wakker na een diepe slaap. We moesten er om 4 uur uit en de slaap kwam niet meer terug. Ada sliep nog even maar om half 4 werd zij ook wakker. We praatten nog even wat met elkaar. We hadden Siebe en Ana in 2025 nog niet gezien, dus het werd hoog tijd.
We haalden het eten uit de koelkast, aten een banaan, ruimden de laatste spullen weg na een glas melk gedronken te hebben.

Om 5 uur wandelden we naar De Vink, waar we de trein van 5.29 naar Leiden namen en vandaar de intercity naar Rotterdam. Een overbekende route. In de Maasstad kochten we 2 croissantjes, een cappuccino en een warme chocolademelk voordat we naar perron 2 liepen, dat baadde in het licht van de opkomende zon.





Het duurde even voor we de juiste tickets op onze mobieltjes konden vinden. Zodoende stapten we als laatsten in rijtuig 15 voor stoel 85 en 86.

De rit verliep vlekkeloos tot Parijs. We hadden de metrokaartjes in de trein gekocht en zaten met een prima uitzicht helemaal voorin in de metro naar Gare du Montparnasse.



Daar kochten we bij Exki 2 baguettes, een cappuccino en een jus d'orange, die we buiten in de schaduw tot ons namen. Daar was het goed uit te houden.
De trein naar Bordeaux had een vertraging opgelopen door een bermbrand langs de spoorlijn. We vertrokken 10 minuten later dan gepland. Dit had behoorlijk grote gevolgen, want de aansluitende trein was vertrokken, toen we met 40 minuten vertraging in Bordeaux aankwamen. De volgende trein kwam, inclusief vertraging, een uur later aan. Eerst zaten we buiten het station onze tweede baguette te eten. Door de bewolking was dat prima te doen. We gingen naar binnen, waar we uiteindelijk op perron 2 belandden. Vanaf hier vertrok de vertraagde trein naar Montparnasse naar Hendaye.
We liepen naar de barruimte, waar we vorig jaar een zitplaats vonden na de treinstaking. De zitplaatsen waren bezet, maar we mochten in rijtuig 16 een zitplaats overnemen van een barbezoeker. Daar aangekomen was deze plaats bezet, maar we vonden wel 2 plekken, maar niet bij elkaar. 
Om een uur of 5 waren we in Hendaye. We staken de brug naar Spanje over en in Irun wandelden we naar Hotel "Alcazar", waar we kamer 320 hadden.

In de trein hadden we de meegebrachte Trouw van de afgelopen week uitgelezen. Ada begon in "Reizen zonder John" van Geert Mak, ik in "De bijenhouder van Aleppo" van Christy Lefteri.


In het dure hotel, ruim € 200,-, kregen we een kaartje van Irun met allerlei wandelingen. Zo kwamen we in leuke hoeken, waar we nog niet geweest waren.

Door werkzaamheden was het voetpad langs de rivier afgesloten.

Met een kleine omweg wandelden we terug.

Zo kwamen we uit bij café "Fortuleza", waar we konden eten. Het eerste nummer, dat gedraaid werd bij binnenkomst was "Light my fire" van "The Doors".

We bestelden de pescado de la dia. Ada nam er een agua bij en ik een Mahou Double. Ook bestelden we een toetje. Ada een dun pannenkoekje en ik een wafel met ijs, chocolade en als extra traktatie veel aardbeienschijfjes. Voor € 64,- hadden we een heerlijke maaltijd.
We slenterden door de leuke straatjes naar Alcazar, waar we om 11 uur in een diepe slaap vielen.