Er zijn van die records, waar je niet op zit te wachten, maar vandaag hadden we er eentje te pakken: KNMI-meetpunt Voorschoten was het het natste plekje van Nederland.
In regenpak gehuld fietste ik naar de Voorschoterweg, waar je moest waden om het bouwterrein van IJshal De Vliet te kunnen betreden. 
Binnen gekomen werd je weer helemaal warm. Niet omdat het daar zo warm was, maar door de geweldige opkomst van het aantal vrijwilligers om de schilderklus van de 250-meterbaan te kunnen klaren.
Rond half 9 werden de eerste streken op de 250-meterbaan gezet.
Een kwartier later waren de eerste verfrollers al bijna bij de eerste bocht aanbeland.
Daar werd de eerste verfploeg afgelost door de tweede. Op deze manier hield iedereen het het langste vol. 
De eerste groep had koffie- en theepauze, toen zij terugkwamen ging de tweede groep pauzeren. Bij terugkomst was de eerste bocht al genomen.
Doordat iedereen de slag te pakken had, ging het ook steeds sneller. De eerste helft zat er veel sneller dan gedacht op!
Daar hadden we dit rollerslied niet voor nodig.
Het liep op rolletjes!
Bij het ingaan van de tweede bocht werd ik weggeroepen. Er was iemand, die de trainerskleding van de Schaatsschool zou leveren met een proefmodel. Ja, en als er iemand modebewust is....
De salopet en het elastische trainersjack waren goed, het dikkere trainersjack was te krap, zowel bij de mouwen als bij de onderrug. Toen het modemodel weer boven kwam, was de tweede bocht bekant gedaan.
Naarmate de finishlijn naderde werd, net als bij schaatswedstrijden, het tempo nog even opgevoerd.
De eindsprint werd ingezet en met rappe streken werd de eerste ronde op de 250-meterbaan voltooid.
Dit heuglijke feit werd met gejuich ontvangen.
Veel sneller dan gedacht zat de eerste verflaag erop. En daar de verf 24 uur moet drogen, hadden we, na de broodjes bij de lunch, zowaar een vrije middag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten