Afsluitdijk

Om een uur of 5 werd ik wakker van de klepperende tentdoeken in de omgeving. Er stond dan ook windkracht 6. Hebben ze het wel eens over kraaiende hanen, krijsende zeemeeuwen kunnen er ook wat van. Kortom, de slaap kwam niet meer terug.
Mijn moeder zou zeggen: "Als je niet slaapt, dan rust je toch!"

Om 6 uur gingen we ons wassen, de tent uitvegen en opruimen. Er kwam aardig wat zand uit. Daarna ruimden we de kurkdroge tent op alvorens we ons naar de ontbijttafel begaven. Na een stevige havermoutpap aten we nog 4 boterhammen.
De afwasploeg van gisteren was wederom aan de beurt. Ik was een half uur bezig met de grote pan, waar op de bodem een aangekoekte zwarte laag zat. Met zand en heel veel schuren en ragen lukte het om de pan weer schoon te krijgen.

Om kwart voor 9 fietsten we naar 't Horntje, waar we zo de boot op konden rijden. De "Texelstroom" bracht ons om 9 uur baar Den Helder. Na een korte overtocht, waarbij een andere Luchtfietser per ongeluk mijn chocolademelk ook pinde, waren we in Den Helder, waar we in een parkje tegenover het station wachtten op de komst van fietsers van Milieudefensie.

Daar er ook Sail Den Helder was in de marinestad, was het er zeer druk. De reis met een peloton van 80 tot 90 fietsers ging dan ook met horten en stoten.

Nadat we vliegveld De Kooy waren gepasseerd, reden we over rustiger wegen via Breezand naar Van Ewijcksluis, waarna we over de dam het Amstelmeer passeerden. Ook het Balgzand trouwens, dat in 1978 nog op de nominatie stond om ingepolderd te worden.

We reden het voormalige Waddeneiland Wieringen op. Via De Haukes, Westerklief, Oosterklief en Hippolytushoef reden we met een omweg naar Stroe, daar een brug in de Kustroute eruit lag.
Een plaspauze kostte me een plek in het voorste peloton en ik belandde in de achterhoede. We reden de route via Vatrop naar Den Oever, waar ik 3 jaar geleden met Ada gewandeld had.

Daar zagen we bij de haven groep Luchtfietsers.
We reden naar het begin van de Afsluitdijk. De verkeersregelaar verwees ons naar Levvel. Daar zouden we pas later in de middag zijn. Inmiddels zagen we wel wat fietsers bij Hotel Vis, maar niet de grote groep met Ada. Zouden zij toch al naar Levvel gefietst zijn? Ada had mijn brood in haar tas en daar ik inmiddels toch honger had....
In mijn eentje reed ik naar Lely's Erfgoed Veiliggesteld toe, waar ik niemand zag.
"U bent vroeg", zei de receptioniste. De rest zou pas over ruim een half uur komen.
 
Ik appte Ada, die mij daarna belde. Ik reed terug naar de haven van Den Oever, waar mijn vrouw klaar stond met mijn boterhamzakje. De hoofdmeute was anders gereden om de stempelkaart op te halen van de Fietsersbond.
Aan de haven at ik een paar boterhammen, waarna ik voor de tweede keer naar Levvel trapte, Daar kregen we een interessante lezing over de Afsluitdijk, de verhoging ervan en wat voor gevolgen de afsluiting van de zeegaten had voor de zeestromingen en het neerslaan van sediment, waardoor de kwelders bij Fryslân steeds hoger werden.

Het werd tijd om naar de Afsluitdijk te gaan, die al 4 jaar dicht is voor fietsers en alleen dit weekend open is voor hen tot in ieder geval volgend jaar.  Met windkracht 5 in de rug ging het lekker snel.

Het was de hele dag druk geweest met fietsers en wielrenners. Daar om 6 uur alle tweewielers van de dijk af moesten zijn, werd het zoetjesaan stiller.

Bij Kornwerderzand begon het een beetje te regenen. Hier konden we de tweede stempel halen en een bidon van de Fietsersbond in ontvangst nemen.

Het was weer droog, toen we het laatste stukje van de Afsluitdijk reden en via Zurich trapten we naar camping "De Zeehoeve" bij Harlingen, waar we in 2012 al eens gekampeerd hadden. Terwijl we de tent opzetten, begon het te spetteren. Het versnelde ons tempo. Op het moment, dat we linzen met groente gingen eten, gingen de hemelsluizen even open.  We verhuisden naar onze voortent en misten zodoende de toespraak van Hans Petersen van de Waddenvereniging. Bij het toetje sprak ik hem.

Ada meldde zich voor de afwasploeg en zat er voor vanavond en morgenochtend aan vast. Ik laadde de mobieltjes op. Na afloop wandelden we nog even naar de Waddendijk voor een blik op de Waddenzee.

We haalden een kop thee op de terugweg, waarna Ada  in de voortent verder las in "De omwenteling" van Suzanne Jansen en ik het dagboek bijwerkte van 89 kilometer fietsen van Texel naar Harlingen.