Na jaren afwezigheid beleefden we vandaag de herstart van de fameuze Wintertriatlon van Leiden. Na de glorieperiode in de jaren '90 met lange wachtlijsten werd in het begin van deze eeuw het aantal deelnemers ieder jaar lager. Op een gegeven moment kwam het aantal deelnemers onder de 50, terwijl het aantal vrijwilligers nog steeds ruim 100 bedroeg.
De omzetting van de Wintertriatlon in een Run-Skate-Run en later een Winterbiatlon bracht niet de gehoopte opleving en dit evenement bij de Leidse IJshal stierf een stille dood.
Maar met de komst van IJshal De Vliet werd het in het graf kennelijk ietwat onrustig. Dusdanig, dat een heuse herrijzenis van de Leidse Wintertriatlon plaatsvond.
Als duursporter pur sang had ik me uiteraard opgegeven voor de Wintertriatlon, maar een langdurige verkoudheid, die op een gegeven moment gepaard ging met koorts, gooide roet in het eten. Het hoogst haalbare was de Halve Wintertriatlon en gelukkig kon ik de afstand omzetten.
En zo fietste ik vanmorgen naar IJshal De Vliet. In mijn hart voelde ik mezelf een watje, maar ja, je kunt je lichaam beter niet overvragen.
Het was om 8 uur nog behoorlijk fris, maar er stond weinig wind. Daar kon het dus niet aan liggen als het niet liep....
Ik reed naar het wisselvak, waar ik de retro Peugeot stalde bij nummer 254.
Ik kreeg een startnummer op mijn helm en om mijn zadelpen. Met spelden maakte ik een startnummer vast aan een heuptas. De deelnemers aan de Wintertriatlon vertrokken om half 9 voor de 10 kilometer hardlopen, zodat zij al op de fiets zouden zitten als wij aan de Halve Wintertriatlon zouden beginnen.
Fleur Spijker, de wethouder van Sport, die op 7 oktober maar liefst 3 gloednieuwe sportaccommodaties opende, schoot ons om half 10 weg voor de 5 kilometer.
Samen met IJVL-voorzitter Vero Nater vertrok ik vanaf de achterste rijen. Ik had niet ingelopen en deed hetzelfde als bij de marathon: niet inlopen en de eerste kilometer gebruiken om warm te lopen. De energie, die je hiermee bespaart, kun je aan het eind soms hard nodig hebben. Langzaam maar zeker sloop ik naar de middenmoot toe.
Ik nam een energiegelletje en een pakje chocolademelk, zette mijn schaatshelm op en trok mijn wielerhandschoenen aan en vertrok voor mijn zwakste onderdeel: fietsen. 
Ondanks dat ik jaarlijks 10.000 kilometer fiets, ben ik geen snelle fietser. Daarvoor heb je pure snelheid of pure kracht nodig en beide ontbeer ik.
Maar het was, ondanks een paar spettertjes onderweg, heerlijk fietsweer op deze warmste 3 maart ooit gemeten. Ik genoot dan ook van de ruim 25 kilometer fietsen, waarbij ik alleen maar ben ingehaald. Daarbij kwamen we langs de natuurijsgebieden Driemanspolder en Vogelplas, nu een lustoord voor watervogels.
Ik heb wel eens op 3 maart op de Vogelplas geschaatst....
Bij natuurijs was mijn kans op deelname aan de Halve Wintertriatlon net als de temperatuur onder 0 gekomen!
Als één van de laatste fietsers stalde ik mijn oude brik voor de ingang van het openluchtzwembad en liep de paar honderd meter naar de 250-meterbaan. Daar nam ik nog een gelletje, dronk wat water en met mijn kluunschaatsen aan begon ik aan de 10 kilometer. Nu schaats ik al het hele seizoen op deze baan, maar zo slecht als vandaag heb ik het niet meegemaakt.
Door de drukte was het ijs aardig verrot gereden, maar in de bochten zaten diverse scheuren. De oorzaak zag ik om mij heen: mensen op vaste schaatsen, die met veel kracht afzetten met de punten van de schaats. Een gratis tip mijnerzijds: bij de Schaatsschool in IJshal De Vliet kunt u technieklessen volgen!
Na de 10 kilometer, waarvan het tweede deel het beste was, reed ik nog een paar rondjes uit op de inrijbaan. Dat deed ik met Walter Boon, die als vrijwilliger de omvergereden pylonen weer recht zette. Zonder de ruim 100 vrijwilligers hadden we geen Wintertriatlon gehad. Vrijwilligers, bedankt!!!
Ondanks dat ik als laatste man op de Halve Wintertriatlon gefinisht was in 2.11.35, was ik tevreden. Meer zat er vandaag niet in. De hele Wintertriatlon zou te hoog gegrepen zijn geweest.
(Klik op de afbeelding om de tekst te vergroten)
Maar als training voor de Bert Grotenhuis Bokaal volgende week vrijdag kon ik geen betere training krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten