Rijp en ijs

Het had vannacht bij een onbewolkte hemel behoorlijk gevroren.
Vooral de grastemperatuur was voor schaatsers om van te smullen.
Dat leverde bij zonsopgang dit soort prachtige plaatjes op.

Rijp en ijs op weg naar IJshal De Vliet. Daar zou ik schaatsles gaan geven aan de beginnersgroep. Het ijs was net zo dun als in de overdekte kunstijsbaan, maar daar kun je op ijs van een centimeter dik al schaatsen en dat zou ik op de boerensloten niet proberen.

De beginnersgroep bestond vandaag uit 2 personen, hetgeen inhield, dat de trainer veel individuele aanwijzingen kon geven. De oefenstof was hier ook op gebaseerd. Eerst met het boven het standbeen komen, daarna de valbeweging. Aansluitend konden we gaan sturen. Steeds wat meer, totdat de schaats recht naar voren gleed. Pas op dat moment kwam de zijwaartse afzet.
Eerst deed ik de oefening een rondje voor, daarna reed ik 1 of 2 rondjes achter de beide schaatsers aan om positieve feedback te geven of te corrigeren. Als trainer zag ik de vooruitgang tijdens de schaatsles.
Met Willem van Vliet en vooral Leo Joosten ging ik na de training nog even ruim 25 rondjes uitrijden.

Bij de koffie en thee praatte ik nog even bij met Leo, die "Het saffieren boek" van Gilbert Sinoué van me leende. Daarna fietste ik naar het Stadhuisplein, waar het maandelijkse klimaatalarm was.
En dat klimaatalarm was hard nodig, want door de sterk gestegen temperatuur was de rijp als sneeuw voor de zon verdwenen en zag het smeltende ijs er dof uit.