1184

Vanmiddag gaf ik schaatsles aan de kinderen van de IJVL in IJshal De Vliet. Met het schaatsen op de ijsbaan van Warmond nog vers in het geheugen, vroeg ik aan de kinderen, of iemand nog op natuurijs had geschaatst?

Eén van de kinderen had wel op natuurijs gestaan, maar was er doorheen gezakt. Dat was voor mij een aanknopingspunt om de veiligheid op natuurijs te bespreken.

Ik ging op het ijs van de opstapplaats liggen en zij mochten mij eruit halen. Uiteindelijk lukte het door op de buik liggend mij met een treintje van 3 schaatsers eruit te halen. Een groot deel van de les besteedde ik aan natuurijsoefeningen.

We mogen dan een vrij koude start van 2025 beleven, maar morgen kan het al terrasweer worden met misschien wel 17 graden Celsius.
Hoe anders was het in de Negentiende eeuw?

(Klik op afbeelding, open link in nieuw tabblad. Dan kun je de tekst vergroten)
Door de klimaatverandering als gevolg van het verbranden van fossiele brandstoffen, zijn dit soort strenge winters voorgoed verleden tijd.

In 1932 werd het verband hiertussen al gelegd. Bijna een eeuw geleden!
De strenge winter van 1962-1963 lijkt ook al een eeuwigheid verleden. Vanmorgen sprak ik in de kantine van IJshal De Vliet een schaatser, die in die winter van de eeuw heeft leren schaatsen en vanuit de polders tussen Warmond en Sassenheim de Kagerplassen op reed.

Zelf woonde ik toen als 7-jarige op Hoofdweg 1184 in Nieuw-Vennep. Vrijwel iedere dag was ik toen op de bevroren Hoofdvaart te vinden en als klein opdondertje heb ik toen op een windstille zondag tweemaal naar Hoofddorp geschaatst. Als je 7 bent is 20 kilometer best een flinke afstand. Het duurvermogen zat er dus al vroeg in.